ตกงาน เครียดมากเลยครับ ช่วยแนะนำที

ความอับอายจากความรู้สึกล้มเหลวจากการตัดสินใจที่ "พลาด" ไปเป็นเรื่องปกติในชีวิตมนุษย์ครับ และผมขอชื่นชมคุณด้วยที่กล้ายอมรับว่าตัวเองมีความรู้สึกเช่นนั้นจริงและระบายออกมาในแบบที่คุณสบายใจได้ในเบื้องต้น (ใช้วิธีตั้งกระทู้ถามแบบไม่แสดงตัวตน, โทรไปปรึกษาสายด่วนสุขภาพจิต) ก็ดีกว่าเก็บเอาไว้กับตัวแล้วระบายออกด้วยความรุนแรงทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่นครับ นับว่าคุณยังมีทักษะในการรู้เท่าทัน จัดการกับอารมณ์ตัวเอง และแก้ไขปัญหาด้วยตัวเองในเบื้องต้นได้ดีระดับหนึ่ง

ขอย้ำนะครับ ในย่อหน้าแรก ผมไม่ได้ใช้คำว่า คุณตัดสินใจ "ผิด" แต่คุณตัดสินใจ "พลาด" คุณลาออกจากที่เก่าไปอยู่ที่ใหม่ด้วยความคิดว่าคุณจะเจริญก้าวหน้ายิ่งกว่าเดิม นั่นไม่ใช่ความผิดครับ เพราะ "เจตนา" คุณเลือกสิ่งที่คิดว่าดีให้กับชีวิตคุณ คุณไม่ได้มีเจตนาเลือกสิ่งแย่ๆ เข้าหาตนเองแบบรู้ทั้งรู้ว่ามันก็แย่แต่ยังดันทุรังทำ คุณเริ่มต้นด้วยเจตนาที่หวังดีต่อตนเอง เพราะฉะนั้นไม่ควรสรุปจบว่าคุณเป็นคนทำร้ายตนเองหรือหวังร้ายกับตนเองครับ คุณก็แค่ตัดสินใจพลาดไปเรื่องหนึ่งเหมือนที่หลายๆ ชีวิตบนโลกนี้ ไม่ใช่เรื่องเงินอย่างเดียวด้วย เรื่องความรัก เรื่องความสัมพันธ์ ฯลฯ ผมเชื่อว่าถ้าเอาใครสักคนที่มีชีวิตยืนยาวประมาณหนึ่งอย่างน้อยๆ ก็ถึงช่วงวัยรุ่นวัยทำงาน ถ้าให้กลับมาบอกว่าในชีวิตนี้มีเรื่องอะไรที่ตนเองตัดสินใจพลาดไปต้องมีแน่ๆ กราฟชีวิตมนุษย์ไม่ได้มีแต่ด้านบวกอย่างเดียวทุกด้านครับ ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

และสำหรับตัวคุณตอนนี้เรื่องเงินอาจจะเป็นรองเพราะคุณบอกว่าคุณสู้งานหนักได้ คุณไม่เกี่ยงงานค่าตอบแทนน้อย แต่ปัญหาคือเรื่องความภาคภูมิใจในตนเองที่ลดน้อยลงไปจากสายตาสังคม ผมขอแนะนำอย่างนี้ครับ

- ท่องไว้เสมอว่าคนที่ดูแลรับผิดชอบความรู้สึกต่อตัวคุณเองได้มากที่สุด มีแค่ตัวคุณเอง คุณต้องให้เกียรติตัวเองนับถือตัวเองก่อนไปเปิดช่องโหว่ให้ใครคนอื่นเข้ามาตีตราตัดสินตีค่าชีวิตคุณ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้มาช่วยแก้ไขปัญหาหรือแบ่งเบาความรับผิดชอบในชีวิตคุณ

- วิธี counter attack (โจมตีกลับ) กับคนที่พยายามพูดสื่อว่าเรากำลังเป็นคนล้มเหลวหรือเป็นคนที่น่าสมเพช วิธีหนึ่งคือ เข้าใจปัญหาของเขาครับ แทนที่จะปล่อยให้เขาตั้งคำถามกับคุณฝ่ายเดียว คุณถามไถ่ปัญหาชีวิตเขากลับไปเลย เช่น แล้วที่บ้านนายล่ะเป็นยังไงบ้าง balance of power หรือการรักษาสมดุลระหว่างการสนทนาจะกลับมาเป็นตราชั่งที่สมดุลครับ คนบางคนรู้สึกเห็นใจในความล้มเหลวของคนอื่นและต้องการอยากรู้อยากเห็นลึกเข้าไปมากขึ้นเพื่อต้องการให้รู้สึกว่าชีวิตฉันยังดีกว่าคนๆ นี้ ฉันยังแข็งแรงกว่าคนๆ นี้ โอ้ช่างโชคดีเหลือเกินที่คนๆ นี้แย่กว่าฉัน ฉันดีอยู่แล้ว ความคิดแบบนี้เป็นกลไกทางจิตวิทยาอย่างหนึ่งเพื่อเยียวยาบาดแผลของตัวเอง แค่เพียงของตัวเองไม่กล้าพูด แต่ลึกๆ แล้วเขาก็มีปัญหาที่เครียดหรืออับอายไม่ต่างจากคุณนั่นแหละ หลายๆ คนที่ผมเจอมา ชีวิตสะดุดล้มแต่มีความทรนงมากพอ เพื่อนๆ กลับมองว่าคนนี้มีศักดิ์ศรีและจิตใจที่แข็งแกร่งที่สุด คนรวยกว่าบางทีมาขอเข้ามาฝ่ายปรึกษาปัญหาชีวิตก็มี

- ตัดดราม่าที่ไม่จำเป็นออกจากชีวิต ถ้าใครจะแสดงความสงสารกับคุณแต่เขาไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรอย่าไปคิดมาก คุณช่วยเหลือตัวเองอันดับแรกก่อนดีกว่า ตัดอารมณ์แล้วเอาเหตุผลมาเป็นที่ตั้ง  ถ้าจะยืมเงินคนอื่นไปก่อนเพื่อแก้ไขปัญหาชีวิตเฉพาะหน้าก็ต้องมีเหตุผลทั้งต่อตนเองและต่อคนให้ยืม จำนวน/ความสามารถในการใช้คืน/ความสนิทไว้ใจ แต่ยืมได้แล้วอย่าทำลายความสัมพันธ์ด้วยการไม่รับผิดชอบหนี้เด็ดขาด เพราะไม่ว่าคนที่ให้คุณยืมเงินด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ขั้นต่ำที่สุดเขายังมีความไว้ใจคุณอยู่บ้างถึงยังกล้าให้ยืม

- อีกวิธีหนึ่งสำหรับคนที่เป็นคนหน้าบางขี้เขินอายต่อสังคมเวลาเริ่มนับใหม่กลับไปงานบันไดขั้นแรกๆ คือหนีไปต่างท้องถิ่นครับ ไม่มีใครมารู้ว่าคุณเป็นยังไงตราบที่คุณปากหนักมากพอที่จะไม่เล่าออกมาเอง คุณมาเพื่อตั้งหลักใหม่และไม่อยากตอบคำถามคนในสังคมเก่าหรือเพื่อนบ้านในหมู่บ้านของคุณ คุณจะไปทำงานพื้นฐานรับเงินเดือนขั้นพื้นฐานในธุรกิจเล็กๆ ต่างจังหวัดก็ยากที่จะมีคนรู้ ระหว่างนี้การอยู่กับตัวเองอาจมีสมาธิและตกผลึกในชีวิตได้หลายๆ ด้าน โดยไม่ต้องอิงกับคำวิพากษ์วิจารณ์กับคนที่รู้มาก่อนว่าเราเคยเป็นคนอย่างไรมาคอยถือวิสาสะเปรียบเทียบกราฟชีวิตจังหวะขาขึ้นขาลงของชีวิตเรา ซึ่งคนที่ชอบทำแบบนี้ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลยต่อชีวิตเรานอกจากทำให้เรารู้สึกแย่ทั้งต่อตนเองและต่อเขามากขึ้นไปอีก

ขอเป็นกำลังใจให้ ผมชอบคนฉลาดครับ กระทู้อะไรโง่ๆ เขียนถามมาแบบปัญญาอ่อน ตื้นเขิน ผมไม่ค่อยเสียเวลาเรียบเรียงความคิดมาตอบอะไรยาวๆ ให้หรอก มันเสียเวลาชีวิตของผม คุณเป็นคนที่ฉลาดในการรับรู้ปัญหาของตัวเอง รู้เท่าทันว่าตัวเองกำลังรู้สึกอย่างไรและถามออกมาได้ตรงประเด็น คนอ่านไม่งง ถ่ายทอดให้คนอื่นเข้าใจได้ไม่เวิ่นเว้อ น่าจะมีหนทางในการประคับประคองชีวิตตนเองได้อย่างเหมาะสมตามครรลองคลองธรรมนะครับ ขอเอาใจช่วย