อยากตั้งกระทู้แสดงความเห็นเรื่องคดี 99 ศพ แต่คงทำไม่ได้ เพราะเมื่อวันก่อนทำไปแล้ว ผลก็คือ กระทู้ปิ๋ว โดนแบน

เป็นเรื่อง "ความเห็นต่าง"
ทั้งทางสาระด้านข้อกฎหมาย  และทางหลักการด้านความยุติธรรม

และไม่ใช่การคิดเองเออเอง  
แต่คือการมี "ราก" ทางความคิดเห็นจาก "หลักการ" ของอดีตผู้พิพากษา และอดีตกรรมการ ป.ป.ช.

สมลักษณ์ จัดกระบวนพล : คำวินิจฉัยของศาลที่สั่นสะเทือนสังคมไทย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://m.matichon.co.th/readnews.php?newsid=1409712305


ซึ่งสื่อลงข่าวและมีการวิจารณ์กันครึกโครม
ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย  ไม่ใช่การละเมิดหรือดูหมิ่นผู้ใด

แต่กระทู้ก็อยู่ไม่ได้


ก็ได้แต่ทำใจครับ





คดี 99 ศพ  
เป็นเรื่องของ "เจ้าพนักงาน" ล้วน ๆ   ไม่ใช่ประชาชน หรือคนเสื้อแดงเป็นผู้ดำเนินการเลย

"เจ้าพนักงาน"  ที่มีความรู้ ความเชี่ยวชาญด้านกฎหมาย

ดีเอสไอร่วมกับพนักงานอัยการ  ทำหน้าที่เป็นพนักงานสอบสวน  รวบรวมหลักฐาน
แล้วสรุปสำนวนฟ้องส่งต่อสำนักงานอัยการตามขั้นตอน

อัยการตรวจสำนวนแล้ว  เห็นพ้องกับพนักงานสอบสวน   มีความเห็นสั่งฟ้องอภิสิทธิ์-สุเทพ
ข้อหาที่อัยการสั่งฟ้อง คือ

" ร่วมกันก่อให้ผู้อื่นฆ่าคนตายโดยเจตนาเล็งเห็นผล  ตามกฎหมายอาญามาตรา 59, 80, 83, 84, 288 "


นั่นคือ  อัยการเห็นว่า  แม้เป็นการกระทำขณะดำรงตำแหน่งทางราชการ
แต่ผู้ถูกกล่าวหา  มี "เจตนา" ที่จะให้เกิดการเจ็บ ตาย   ซึ่งเป็นเรื่อง "นอกเหนือหน้าที่ราชการ"


อัยการไม่ได้ฟ้องในเรื่องความผิดเกี่ยวกับหน้าที่ราชการ
แต่ฟ้องเรื่องที่อยู่นอกเหนืออำนาจหน้าที่ราชการ




ยกตัวอย่าง    
นาย ก. เป็นอธิบดีของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง    สั่งให้นาย ข. ขับรถไปส่งของให้หน่วยงานอื่น เป็นระยะเวลาติดต่อกันนานนับเดือน
นาย ก. สั่งให้นาย ข. ขับรถอย่างระมัดระวัง  อย่าให้เกิดอุบัติเหตุ  อย่าให้ชนใคร

นาย ข. ก็ขับรถไปส่งของ  แต่ก็เกิดอุบัติเหตุชนคนตายแทบทุกวัน  
นาย ก. ผู้เป็นนาย  กลับไม่บอกให้นาย ข. หยุดขับรถส่งของ   แต่ให้นาย ข. ขับรถส่งของไปตามปกติ และชนคนตายอยู่อย่างนั้น

ตรงนี้  กฎหมายเรียกว่า "เจตนา"
คือเจตนาให้นาย ข. ชนคนตาย  อันเป็นเรื่องไม่เกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ราชการ   เป็นเรื่องเจตนานอกเหนือหน้าที่การงาน

เมื่อมี "เจตนา" แบบนี้    นี่แหละ  นาย ก. จึงต้องโดนข้อกล่าวหา  "่ก่อให้ผู้อื่นฆ่าคนตาย  โดยเจตนา"



ก็เอาล่ะ
เมื่อศาลอาญาท่านไม่รับฟ้อง  ก็ถือว่าจบ   เคารพในคำพิพากษา

ต่อไปก็เหลือช่องทางอื่นแหละครับ  ตามที่ อ.สมลักษณ์  จัดกระบวนพล และคำพิพากษาให้ "แนวทาง" ไว้
นั่นคือ  ไปตามช่องทางรัฐธรรมนูญ 2550   มาตรา 275   276


เรื่องนี้  ไม่จบง่ายหรอกครับ   หากไม่ทอดทิ้งประชาชนคนเจ็บคนตาย
แต่หากทิ้งประชาชน    ประชาชนผู้เสียหายก็คงไม่มีพลังทางการเมือง ทางสังคม ทางการเงิน  ที่จะดำเนินการทางคดีได้ด้วยตัวเอง




ขอจบทู้ด้วยประโยคสุดท้ายของเพลง Time : Pink Floyd  ที่ว่า

Thought  I'd  something  more  to  say .....