เมื่ออาทิตย์ก่อน ได้มีโอกาสขึ้นเหนือเที่ยวเชียงใหม่+ไปทำบุญ ไปเช่ารถที่สนามบิน เพื่อจะได้เดินทางสะดวก
วันแรก เราไปพบครูบาอาจารย์ที่เคยสั่งสอนธรรมะเรา ไปกราบท่าน เป็นปกติของศิษย์อยู่แล้ว ได้ร่วมสวดมนต์เย็นและร่วมทำบุญกับท่านทั้งวันในวันแรก
วันที่สอง เราไปเที่ยวกันตามอัธยาศัย จุดหมายของเรา ณ ตอนนั้น คือแม่กำปอง แต่ระหว่างทางที่ไปเราเจอชื่อสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง
ซึ่งพึ้งถูกค้นพบเมื่อไม่นานมานี้เอง อยู่ๆ เราก็ถามเพื่อนๆว่าอยากแวะไหม ทุกคนลงความเห็นว่าแวะ เราเลยเลี้ยวรถเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น
สถานที่แห่งนั้นจะเป็นวัดเล็กๆ พอจอดรถเรายังไม่รู้สึกอะไร แต่ดีใจว่า เฮ้! มาถึงแล้ว
พอจะเดินเข้าโบสถ์ เรายืนนิ่งสักพัก จู่ๆรู้สึกอยากร้องไห้มาก มันดันขึ้นมาเรื่อยๆจุกอยู่ที่ตา (ปกติเป็นคนไม่sensitive)
ดูเหมือนท่าไม่ไหวแล้ว เราร้องไห้ออกมา ร้องแบบหยุดไม่อยู่ ความรู้สึกตอนนั้นคือ คิดถึง+สงสาร+โหยหา+เศร้า+หดหู่ อารมณ์มาเต็ม จนไม่เข้าใจ ณ ตอนนั้น เป็นอะไร
ทุกคนที่ไปด้วย งง เพราะปกติเราเป็นคนเข้มแข็ง(ถึก) น้าเราเลยพาเราเข้าไปในโบสถ์ แล้วพากล่าวบทถอนคำสาบาน+คำอธิษฐาน
หลังจากนั้นเราก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย (เริ่มปาดขี้มูก+เช็ดน้ำตา)เริ่มตั้งสติได้ แต่อารณ์ตอนนั้นก็ยังเศร้าอยู่ เราเดินดู บริเวณนั้น เสียเวลาไปกับตรงนั้นเยอะมาก
เราเลยอยากรู้ว่าใครเคยเป็นอาการแบบนี้บ้าง ?????????