-ทำงานอยู่ บ. ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงและมั่นคง และหลายๆคนก็มองว่า หลายคนอยากมาทำงานกับ บริษัทนี้ วันนึงผมรู้สึกว่าเบื่อและหน่ายกับมันมาก (ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ธรรมดา) ด้วยอายุที่ เยอะแล้ว ยังไมเคยได้ทำงานที่อยากทำเลยจึงเลือกที่จะ ลาออกแล้วหางานที่อยากทำโดยลดเงินเดือนเทียบเท่าเด็กจบใหม่ เพื่อจะได้ทำงานที่อยากทำและสนุกกับงาน ในหัวรุ้สึกเบื่อกับการที่จะต้องบ่นกับตัวเองว่า เกลียดวันจันทร์ เลิฟวันศุกร์ รอคอย เวลาเลิกงานเก็บของกลับ อยากมีความสุขกับการทำงาน เหมือน บางคนบ้างที่ยินดีทำงานดึก เพราะทุ่มเทกับงานอยากมีโมเม้นนั้น หลังจากเล่า สิ่งที่จะทำ คำตอบส่วนใหญ่ว่า โลกสวยแต่ไร้สติมาก สำหรับคนอายุสามสิบกว่า เปลี่ยนสายงาน ใครจะรับแถมไม่มีประสบการณ์ ตอนนี้รู้สึกไม่อยากทำงานเก่าแล้ว (เพราะแค่เปิดคอมก็เอียนแทบอ๊วก) แต่จะหาที่ๆเราอยากได้ก็มีแต่คน เบรก จึงไม่รุ้เอาไงดี สับสนปน หลงทางลึกๆ ระหว่าง หางานที่อยากทำ กับ ทนๆๆแล้วทน กับงานที่ไม่มีใจแล้ว
ลาออกจากงานที่เกลียด เพื่อมาหางานที่ชอบและสไตร์เราจริงๆ แต่โดนมองว่า ไร้สติมาก