ทุกจังหวะของการก้าวย่างเข้าสู่พื้นที่แห่งความอ้างว้าง ว่างเปล่า แผ่นฟ้ากว้างไกลไร้ขอบเขต แผ่นดินทอดยาวสุดลูกหูลูกตา จิตใจของฉันพลันอิ่มเอมและหัวสมองก็เต็มไปด้วยคำว่า "ผจญภัย"
- ถุงแป้ง -
Monument valley เป็นเป้าหมายหลักของฉันในทริปนี้ก็ว่าได้ ในขณะที่ Antelope เป็นที่หลักของหญิง ส่วนฝ้าย นางไปที่ไหนก็ได้ นางโอเคกับทุกจุด มีคนตรงกลางบ้างก็ดีนะ ทริปนี้
รูปภาพก้อนหินยักษ์สามก้อนนั้นเป็นภาพสุดคลาสสิกบนหน้าปกหนังสือนำเที่ยว บนเว็ป บนจอภาพยนตร์คาวบอยหลายต่อหลายเรื่อง เช่น 100 Ways to die in the west และที่ยัยหญิงตีปีกอยากมามากๆในภายหลัง เพราะไปค้นเจอว่า Lone Ranger ก็มาถ่ายที่นี่ด้วย มุมที่ Johnny Depp นั่งบนหลังม้าถ่ายเห็นวิวสุดอลังการนั้น เป็นมุมกล้องที่หนังคาวบอยทุกเรื่องต้องมาถ่าย นั่นคือ John Ford's Point
John Ford's Point
ว่าแต่ตา John Ford คือใคร
เขาคือ ผู้กำกับหนังคาวบอยยุคแรกๆ ผู้ค้นพบว่ามุมนี้เป็นมุมกล้องที่สวยและมองเห็นทั่วทั้งหุบ ต่อมาจึง
เป็นจุดยอดฮิตของทั้งนักท่องเที่ยวและผู้กำกับหนังหลายๆเรื่อง (ขอบอกว่า ทุกมุมที่เราหมายมั่นปั้นมือ
เราไม่ป๊ะกันแหมซักตี้!! มันอยู่ตรงไหนของอาณาจักรนี้ฟระ?!)
ความที่ หญิงเป็นเหยื่อของการตลาด และโลกโซเชียลอย่างมาก เน็ตไอดอลคนไหนไปถ่ายกับมุมนี้ ที่นี่ ที่นั่นสวย ต้องจากตรงนั้น ตรงถนนนี้ด้วย นางก็จะมาอัพเดตเพื่อนร่วมทริป สร้างความปวดเศียรเวียนประสาทให้ฉัน ที่ต้องลงมือแต่งแผนเที่ยวอยู่บ่อยครั้ง พูดเลย!!
เพื่อช่วงเวลาที่สวยงามและความเบิกบานของคนและสถานที่ให้ขึ้นกล้องที่สูด เราจึงมานอนที่นี่กันก่อนหนึ่งคืน แล้วถึงจะตื่นมาส่องวิวกันแต่เช้าจากโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆกันแต่อยู่นอกอุทยาน ฟังดูเหมือนจะแพง ไม่ใช่แน่นอนค่ะ โรงแรมแพงๆเนี่ย แทบจะตื่นมาก็ Say hi กับ The Mittens ได้เลย (จะเว่อร์ไปไหน)
โรงแรมของเราเนี่ย ขอด่านิด หาโ-ตรยาก เล่นเอาฉันที่ขับจนมืดค่ำ ตาแห้งผาก เพราะเบิ่งตาเท่าไข่ห่านเพื่อหาตัวโรงแรมท่ามกลางความมืดมิด ไม่รู้กลัวแสงไฟจะตกกระทบแล้วกร่อนผิวของคุณพี่แท่งหินทั้งหลายหรืออย่างไร ได้ข่าวว่าน้ำที่นี่ มีค่าดั่งทอง ไฟฟ้าก็คงเช่นกัน เกือบถอดใจ นอนที่หรูๆ หาง่ายๆ แต่พอฟังราคา โอเค เราไปหากันต่อเหอะ คงอยู่แถวนี้แหละว้า รูปโรงแรม ก็มีให้เทียบนะ แต่ในความมืด เห็นแต่แท่งๆ ยอดๆ อะไรรอบตัวกับพื้นที่มืดๆโล่งๆเต็มไปหมด กลัวขับไปเจอเปรตคาวบอยอยู่เหมือนกัน
เราถามทางคนมาเรื่อย จนสุดท้ายก็เจอ กรี๊ดดดด!!! ที่เป็นเงาตะคุ่มอยู่ตรงนั้นนี่เอง !
สาวเจ้ารีเซฟชั่น น่าจะมีเชื้ออินเดียนแดง มีน้ำเสียงภาษาอังกฤษที่ดัดจริตและเบาที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา นางพูดมา เราต้องเงี่ยหูฟังขั้นสุด พร้อมนินทานางด้วยภาษาไทยไปพร้อมๆกัน ตามสไตล์สาวมารยาทงาม แต่ห้องพักที่นี่สวยงามมาก แม้ต้องขับรถขึ้นเนินอันหวาดเสียว แต่มุมมองจากหน้าต่างตอนเช้าๆคงไม่แพ้วิวโรงแรมหรูสักเท่าไหร่ล่ะว้า
จากหน้าโรงแรม ไม่เลวเลยใช่มั้ยคะ
สามารถขับรถเข้ามาได้ทุกจุด แต่ถนนก็อย่างที่เห็นค่ะ
ทิปจากเจ้าแม่เล่นกล้อง ยัยหญิงบอกว่า ถ้าอยากดูขายาว เราต้องเขย่งนิดนึง
เค้ามีหินพี่น้อง เรามีหินตาหินยาย
หินก้อนนี้ มีพี่ฝรั่งผู้ชาย หน้าตาดี แนะนำตอนสองสาวนั้นไปเข้าห้องน้ำ ฉันยืนสวยอยู่คนเดียวดูกรุปนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นฟังบรีฟจากหัวหน้าทัวร์ เฮียแกบอกว่า จุดนี้ ยูต้องมายืน เพราะไอเห็นหลายคนชอบมาถ่ายลงไอจี วันนี้ อากาศเริ่มร้อนละ ก่อนหน้ายังมีหิมะตกอยู่เลย อ้าว ตูพลาดดดดูหิมะเสะ ชีวิตพี่แกหน้าอิจฉา ใส่ชุดนักวิ่ง เสียบหูฟังมายืดเส้นยืดสาย พร้อมวิ่งรอบอุทยาน เฮียบอกว่า มาเยี่ยมลุง ลุงไอเป็นเจ้าของโรงเรียนที่นี่ โหหห ! แล้ววิวที่เฮีย
มาวิ่งทุกวัน อะเมสซิ่งไปป้ะเนี่ย !!
เราจอดรถเกือบทุกจุดที่เขามีกันเลยทีเดียว เริ่มสงสารฮุนไดคันซ่อมซ่อนี้ของเรา มันดูเก่าขึ้นอีกเยอะ จากที่มีหญ้าเสียบตะแกรงหน้าแล้ว (เอาไม่ออก) คราวนี้เพิ่มฝุ่นดินแดงเข้าไปอีก ขึ้นลงรถนี่ ชายเสื้อปาดปื้บ มาเป็นเทือก เวลาขับเข้าเมืองที รีบลงจากรถแล้วเดินไปห่างๆแทบไม่ทัน
กรุปทัวร์จากหลายๆกรุปเริ่มเหลือเพียงหยิบมือ และหลังจากนั้น ก็เหลือเพียงแค่เรา
สามชั่วโมง ถึงทำให้เราเริ่มรู้สึกถึงแผ่นหลังที่เปียกชื้นและรองเท้าคู่ใหม่ของฉันเต็มไปด้วยฝุ่นดินแดง
คนเรามันจะบ้าอะไรกับโขดดินโขดหินกันขนาดนี้ ส่วนตัว ฉันเป็นคนชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกภูมิใจที่สามารถชักพาเด็กงงๆสองคนมาชอบอะไรแบบนี้กับฉันได้
สรุปรีวิวของอุทยานนี้ ไม่มีอะไรจะกล่าวมาก
นอกจากคำสรรเสริญพระเจ้า ขอบคุณในสิ่งที่พระองค์สรรค์สร้างแก่มวลมนุษยชาติ
ฮาเลลูย่า!!!
ขับรถเที่ยวอเมริกา Monument Valley สไตล์มั่นหน้า ท้าแดดหน้าหนาว
ทุกจังหวะของการก้าวย่างเข้าสู่พื้นที่แห่งความอ้างว้าง ว่างเปล่า แผ่นฟ้ากว้างไกลไร้ขอบเขต แผ่นดินทอดยาวสุดลูกหูลูกตา จิตใจของฉันพลันอิ่มเอมและหัวสมองก็เต็มไปด้วยคำว่า "ผจญภัย"
- ถุงแป้ง -
Monument valley เป็นเป้าหมายหลักของฉันในทริปนี้ก็ว่าได้ ในขณะที่ Antelope เป็นที่หลักของหญิง ส่วนฝ้าย นางไปที่ไหนก็ได้ นางโอเคกับทุกจุด มีคนตรงกลางบ้างก็ดีนะ ทริปนี้
รูปภาพก้อนหินยักษ์สามก้อนนั้นเป็นภาพสุดคลาสสิกบนหน้าปกหนังสือนำเที่ยว บนเว็ป บนจอภาพยนตร์คาวบอยหลายต่อหลายเรื่อง เช่น 100 Ways to die in the west และที่ยัยหญิงตีปีกอยากมามากๆในภายหลัง เพราะไปค้นเจอว่า Lone Ranger ก็มาถ่ายที่นี่ด้วย มุมที่ Johnny Depp นั่งบนหลังม้าถ่ายเห็นวิวสุดอลังการนั้น เป็นมุมกล้องที่หนังคาวบอยทุกเรื่องต้องมาถ่าย นั่นคือ John Ford's Point
John Ford's Point
ว่าแต่ตา John Ford คือใคร
เขาคือ ผู้กำกับหนังคาวบอยยุคแรกๆ ผู้ค้นพบว่ามุมนี้เป็นมุมกล้องที่สวยและมองเห็นทั่วทั้งหุบ ต่อมาจึง
เป็นจุดยอดฮิตของทั้งนักท่องเที่ยวและผู้กำกับหนังหลายๆเรื่อง (ขอบอกว่า ทุกมุมที่เราหมายมั่นปั้นมือ
เราไม่ป๊ะกันแหมซักตี้!! มันอยู่ตรงไหนของอาณาจักรนี้ฟระ?!)
ความที่ หญิงเป็นเหยื่อของการตลาด และโลกโซเชียลอย่างมาก เน็ตไอดอลคนไหนไปถ่ายกับมุมนี้ ที่นี่ ที่นั่นสวย ต้องจากตรงนั้น ตรงถนนนี้ด้วย นางก็จะมาอัพเดตเพื่อนร่วมทริป สร้างความปวดเศียรเวียนประสาทให้ฉัน ที่ต้องลงมือแต่งแผนเที่ยวอยู่บ่อยครั้ง พูดเลย!!
เพื่อช่วงเวลาที่สวยงามและความเบิกบานของคนและสถานที่ให้ขึ้นกล้องที่สูด เราจึงมานอนที่นี่กันก่อนหนึ่งคืน แล้วถึงจะตื่นมาส่องวิวกันแต่เช้าจากโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆกันแต่อยู่นอกอุทยาน ฟังดูเหมือนจะแพง ไม่ใช่แน่นอนค่ะ โรงแรมแพงๆเนี่ย แทบจะตื่นมาก็ Say hi กับ The Mittens ได้เลย (จะเว่อร์ไปไหน)
โรงแรมของเราเนี่ย ขอด่านิด หาโ-ตรยาก เล่นเอาฉันที่ขับจนมืดค่ำ ตาแห้งผาก เพราะเบิ่งตาเท่าไข่ห่านเพื่อหาตัวโรงแรมท่ามกลางความมืดมิด ไม่รู้กลัวแสงไฟจะตกกระทบแล้วกร่อนผิวของคุณพี่แท่งหินทั้งหลายหรืออย่างไร ได้ข่าวว่าน้ำที่นี่ มีค่าดั่งทอง ไฟฟ้าก็คงเช่นกัน เกือบถอดใจ นอนที่หรูๆ หาง่ายๆ แต่พอฟังราคา โอเค เราไปหากันต่อเหอะ คงอยู่แถวนี้แหละว้า รูปโรงแรม ก็มีให้เทียบนะ แต่ในความมืด เห็นแต่แท่งๆ ยอดๆ อะไรรอบตัวกับพื้นที่มืดๆโล่งๆเต็มไปหมด กลัวขับไปเจอเปรตคาวบอยอยู่เหมือนกัน
เราถามทางคนมาเรื่อย จนสุดท้ายก็เจอ กรี๊ดดดด!!! ที่เป็นเงาตะคุ่มอยู่ตรงนั้นนี่เอง !
สาวเจ้ารีเซฟชั่น น่าจะมีเชื้ออินเดียนแดง มีน้ำเสียงภาษาอังกฤษที่ดัดจริตและเบาที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา นางพูดมา เราต้องเงี่ยหูฟังขั้นสุด พร้อมนินทานางด้วยภาษาไทยไปพร้อมๆกัน ตามสไตล์สาวมารยาทงาม แต่ห้องพักที่นี่สวยงามมาก แม้ต้องขับรถขึ้นเนินอันหวาดเสียว แต่มุมมองจากหน้าต่างตอนเช้าๆคงไม่แพ้วิวโรงแรมหรูสักเท่าไหร่ล่ะว้า
สามารถขับรถเข้ามาได้ทุกจุด แต่ถนนก็อย่างที่เห็นค่ะ
ทิปจากเจ้าแม่เล่นกล้อง ยัยหญิงบอกว่า ถ้าอยากดูขายาว เราต้องเขย่งนิดนึง
เค้ามีหินพี่น้อง เรามีหินตาหินยาย
หินก้อนนี้ มีพี่ฝรั่งผู้ชาย หน้าตาดี แนะนำตอนสองสาวนั้นไปเข้าห้องน้ำ ฉันยืนสวยอยู่คนเดียวดูกรุปนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นฟังบรีฟจากหัวหน้าทัวร์ เฮียแกบอกว่า จุดนี้ ยูต้องมายืน เพราะไอเห็นหลายคนชอบมาถ่ายลงไอจี วันนี้ อากาศเริ่มร้อนละ ก่อนหน้ายังมีหิมะตกอยู่เลย อ้าว ตูพลาดดดดูหิมะเสะ ชีวิตพี่แกหน้าอิจฉา ใส่ชุดนักวิ่ง เสียบหูฟังมายืดเส้นยืดสาย พร้อมวิ่งรอบอุทยาน เฮียบอกว่า มาเยี่ยมลุง ลุงไอเป็นเจ้าของโรงเรียนที่นี่ โหหห ! แล้ววิวที่เฮีย
มาวิ่งทุกวัน อะเมสซิ่งไปป้ะเนี่ย !!
เราจอดรถเกือบทุกจุดที่เขามีกันเลยทีเดียว เริ่มสงสารฮุนไดคันซ่อมซ่อนี้ของเรา มันดูเก่าขึ้นอีกเยอะ จากที่มีหญ้าเสียบตะแกรงหน้าแล้ว (เอาไม่ออก) คราวนี้เพิ่มฝุ่นดินแดงเข้าไปอีก ขึ้นลงรถนี่ ชายเสื้อปาดปื้บ มาเป็นเทือก เวลาขับเข้าเมืองที รีบลงจากรถแล้วเดินไปห่างๆแทบไม่ทัน
สามชั่วโมง ถึงทำให้เราเริ่มรู้สึกถึงแผ่นหลังที่เปียกชื้นและรองเท้าคู่ใหม่ของฉันเต็มไปด้วยฝุ่นดินแดง
คนเรามันจะบ้าอะไรกับโขดดินโขดหินกันขนาดนี้ ส่วนตัว ฉันเป็นคนชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกภูมิใจที่สามารถชักพาเด็กงงๆสองคนมาชอบอะไรแบบนี้กับฉันได้
นอกจากคำสรรเสริญพระเจ้า ขอบคุณในสิ่งที่พระองค์สรรค์สร้างแก่มวลมนุษยชาติ
ฮาเลลูย่า!!!