เข้าเรื่องเลยนะครับ.. อาจจะยาวหน่อยแต่ละเอียดยิบ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า มีรุ่นน้องคนหนึ่งมาคุยกับผม ช่วงแรกๆที่คุยกันก็ไม่ได้คิดอะไร จนรู้สึกว่าเลเวลการคุยของผมกับน้องเขามันสูงขึ้นเรื่อยๆ เริ่มคอลหากัน โทรคุยกันหลายช่วงโมง จนทำให้ผมรู้สึกดีกับน้องมากๆ ผมคิดว่าผมคงชอบน้องเขาแล้วแหละ แล้วมีวันหนึ่งที่ผมกำลังโทรคุยกับน้องเขาอยู่น้องเขาบอกกับผมว่า ช่วงนี้ผมไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกแปลกไปจากเดิม ผมคงชอบพี่ละมั้ง.. ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆสำหรับผม เพราะผมโดนคนที่ผมชอบบอกชอบผม ผมก็เลยตอบน้องเขาไปว่าผมก็ชอบน้องเขาเหมือนกัน แต่ว่าบอกแค่ชอบเฉยๆ ยังไม่ขอคบกัน
แล้วมีวันหนึ่งน้องเขาบอกผมว่าอยากดูหนังมั้ยครับ ผมเลยถามกลับไปว่าหนังอะไรเหรอ น้องเขาตอบมาว่าหนังเรื่องโปรดของผมนี่แหละ อยากดูมั้ย เห็นพี่เคยบ่นกับผมว่า เน็ตหอพี่มันไม่เร็วจะดูหนังก็ไม่ได้ ผมก็เลยจะเอาไปให้ดู ผมก็เลยตอบโอเค ตกลง วันต่อมาน้องเขาก็เอาหนังที่โหลดมาใส่แฟรชไดรฟ์ แล้วน้องเขาก็มาดูด้วยกันกับผมที่ห้อง ผมเปิดหนังดูกับน้องเขา ผ่านไปประมาณ 20 นาที น้องเขาชวนผมคุยว่า ทำไมพี่น่ากอดจังเลยครับ ขอกอดได้มั้ย ผมยังไม่ทันตอบตกลง น้องเขาก็เข้ามาโอบกอดผม พร้อมกับดูหนังไปด้วย กอดผม เอาหูไปแนบกับอกผมแล้วถามผมว่า ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง ผมก็ไปต่อไม่เป็นสิครับ เพราะตอนนั้นเขินมากกก น้องเขาปล่อยผมแล้วก็มากระซิบใส่หูผมว่า ผมรักพี่นะครับ แล้วมันก็ทำท่าเขินอะไรไม่รู้ของมัน ส่วนผมก็เขินไปตามๆกัน ดูหนังด้วยกันตั้งแต่เที่ยงจนเย็น ผมพาน้องเขาไปชอป เดินเล่นในห้าง มันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมากสำหรับผม ก่อนกลับพวกเราก็หาซื้ออะไรไปกินที่หอ น้องเขาบอกว่าขอนอนด้วยได้มั้ยคืนนี้ ผมก็ตอบตกลง ผมกลับไปส่งน้องที่หอผมแล้วผมก็ออกมาหาซื้อแปรงสีฟัน น้ำดื่มอะไรไปเพิ่ม พอซื้อเสร็จผมก็ขับรถกลับหอ เดินขึ้นมาถึงห้อง เห็นน้องคุยอะไรกับใครไม่รู้แต่สีหน้าน้องดูเครียดมาก น้องคุยเสร็จผมเลยถามไปว่าใครโทรมาเหรอ น้องตอบว่า ป่าวครับไม่มีอะไร ผมก็เลยไม่คิดอะไร ทั้งผมและน้องอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ปิดไฟนอน น้องเขาเข้ามากอดผมแล้วบอกผมว่า ผมรักพี่นะ ผมก็ตอบน้องเขาไปว่าผมก็รักน้องเขาเหมือนกัน และทันใดนั้นปากของผมกับน้องเขาก็สัมผัสกัน แล้วต่างผ่ายก็ต่างหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่ฟ้ายังไม่สว่าง น้องปลุกผมให้ผมเปิดหนังให้ดู ผมก็เลยเปิดให้น้องดู พอหนังจบ น้องก็ขอกลับหอ แล้วบอกว่าตอนบ่ายๆเดี๋ยวจะมาเล่นด้วยอีก ผมก็บอกโอเค
ผมรอจนถึงตอนบ่าย น้องก็ยังไม่มา จนตกเย็นน้องก็ยังไม่มา ผมเลยโทรไปหา แต่น้องไม่รับ โทรไปหา 10 กว่าสายถึงจะรับ แล้วถามน้องว่าทำอะไรอยู่ น้องตอบว่า......คุยกับแฟนอยู่ครับ ผมอึ้ง ผมตกใจ พูดไม่ออก ผมเลยพูดไปว่า อ่อๆครับ งั้นพี่ไม่กวนละ แล้วผมก็กดวางสาย ความรู้สึกของผมในตอนนั้นบอกไม่ถูก ทั้งตกใจ และเสียใจ คือน้องเขามีแฟนอยู่แล้วเหรอ แต่ทำไมมาคุยกับเรา แล้วเราไม่รู้เรื่องนี้ด้วย พึ่งมารู้ก้ตอนที่บอกรักกันไปแล้ว แล้วซักพักน้องเขาก็โทรมาบอกผมว่า "พี่ครับ ผมขอโทษนะครับ แล้วก็ขอบคุณนะครับที่พาผมไปหาซื้ออะไรกิน พาผมไปเดินเล่น ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง พี่โอเคมั้ย" ผมนี่แทบพูดอะไรไม่ออกเลย น้ำตาผมก็เริ่มไหลออกมา
แล้วก็ถามออกไปว่า "น้องเป็นอะไรรึเปล่า" น้องเลยถามกลับมาว่า "พี่แหละเป็นอะไรรึเปล่าครับ ร้องไห้เหรอ" ผมไม่ได้ตอบเพราะกำลังร้องไห้อยู่ น้องก็เลยพูดว่า "โอเคครับพี่ แฟนผมมาตามแล้ว งั้นผมไปก่อนนะครับ" แล้วน้องก็กดว่างสาย ในวันนั้นที่น้องเขาบอกกับผมแบบนั้น ผมร้องไห้และนอนไม่หลับเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
วันต่อๆมาผมเลยนัดน้องเขามากินข้าว 2 คนคุยกันเรื่องนี้ ผมถามไปว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ น้องก็ตอบว่า "ตอนที่ผมไปอยู่กับพี่ที่ห้อง คนที่หอผมโทรมาบอกผมว่าแฟนผมรู้ว่าผมมาอยู่กับพี่ เขาทำร้ายตัวเอง เอาหัวโขกกำแพง แล้วขู่ผมว่าถ้าไปอยู่กับพี่ เขาจะอยู่ไม่ได้ ผมจะฆ่าตัวตาย ผมเลยไม่มีทางเลือก ผมกลัวเขาทำอะไรไม่ดี ผมเลยต้องกลับไปหาเขา แต่ผมบอกเลิกเขาไปแล้วนะครับ ผมอึดอัดที่อยู่กับเขา เขาเปลี่ยนไป เขาไม่เหมือนเดิม แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง เขาตอบแบบนี้กลับมาผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปยังไง" ทางผมก็อึ้ง แล้วน้องก็บอกว่าแฟนน้องที่คบกันอยู่เป็นรุ่นพี่ผมมากกว่าอยู่ปีนึง ในใจผมคือสงสารน้องมาก ทำไมน้องต้องมาเจออะไรแบบนี้ ผมเลยทำได้แค่ให้คำแนะนำน้องไป กินข้าวเสร็จก็พากันแยกย้ายกลับหอไป
แล้วอีกสองวันต่อมา น้องเขานัดผมกินข้าวแถวหอผม ผมนั่งกินข้าวกับน้อง ตาน้องบวมมาก หน้าตาโทรมสุดๆ ผมเลยถามว่า "เป็นอะไร" น้องตอบ "ร้องไห้เพิ่งเสร็จครับ คิดมาก ปวดหัวเป้นไข้ด้วย เดี๋ยวกินเสร็จผมจะไปหาซื้อเจลลดไข้แล้วไปพักแล้วครับ" ผมเลยบอกไปว่าอยู่ห้องมีอันนึงอ่ะเอามั้ย น้องเลยตอบโอเค พอเรากินข้าวเสร็จผมกับน้องก็ไปที่ห้องผม ผมเอาเจลลดไข้มาติดให้น้อง แล้วก็เอากอเอี๊ยมาติดขมับให้ น้องก็ล้มตัวลงนอน ซักพักแฟนก็โทรมาตาม แรกๆน้องไม่รับเลย หลังๆมาแฟนน้องโทรไม่หยุดน้องเลยรับ แล้วถามว่าอยู่หอผมเหรอ น้องเงียบ แฟนก็เลยตอบว่า "ไม่ตอบแบบนี้ก็แสดงว่าใช่" แล้วก็ถามต่ออีกว่า "มาหาได้มั้ย ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว จะตายอยู่แล้ว ถ้าไม่มาหาก็จะได้ตายๆไปเลย เรื่องจะได้จบแบบง่ายๆ" น้องเขาไม่มีทางเลือกเลยบอกผมว่าจะกลับไป แต่พูดกลับผมไว้ว่า "ไม่ต้องห่วงนะครับพี่ ครั้งนี้ผมจะไม่กลับไปคบกับพี่เขาแล้วล่ะ" พอพูดเสร็จน้องเขาก็ไป ตกเย็นมาผมไปกินน้ำปั่นกับเพื่อน น้องเขาโทรมาหาผมว่า "พี่อยู่ไหน" ผมเลยตอบไปว่า "อยู่ร้านน้ำปั่น อยากมาด้วยมั้ย เดี๋ยวไปรับ" น้องตอบ "ไปไม่ได้หรอกพี่ แฟนผมล็อคห้องขังผมไว้ในห้องของแฟนผม แล้วออกไปไหนไม่รู้ คงไม่อยากให้ผมออกไปหาพี่นั่นแหละ" ผมอึ้ง แล้วคิดว่าทำไมแฟนน้องเขาถึงทำกับน้องเขาแบบนี้ ผมยังไม่ได้พูดอะไรน้องเขาก็ตอบผมว่า "แค่นี้ก่อนนะพี่ เขากลับมาแล้ว" แล้วน้องก็กดวางสายไป
ตกดึกมา ซึ่งผมกำลังนั่งเป็นห่วงน้อง ก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้า ผมก็เลยกดรับ ปรากฏว่าคนที่โทรมานั้นเป้นแฟนของน้องเขาเอง พูดว่า "ตอนนี้ผมกับน้องเขาได้ปรับความเข้าใจกันแล้วนะ แล้วตกลงกันว่าจะคบกันต่อไป น้องเขาให้ผมโทรมาบอกคุณเอง เพราะน้องเขาไม่กล้าคุย น้องเขารู้สึกผิด" ตอนนั้นสิ่งที่ผมรู้สึกคือทำอะไรไม่ถูก เสียใจก็เสียใจ เป็นห่วงก็เป็นห่วง นี่น้องต้องกลับไปอยู่กับคนแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย ผมเลยตอบไปสั้นๆแค่ว่า "ครับ" แล้วเขาก็กดวางสาย
วันต่อมาผมกับน้องเขามีเรียนอยู่ตึกเดียวกัน น้องเขาเรียกผมขึ้นไปคุยด้วย น้องพูดกับผมว่า "ขอโทษนะพี่ ครั้งนี้ผมคงไม่กลับไปหาพี่แล้วแหละ ทุกอย่างมันโอเคขึ้นแล้ว" ผมไม่ได้พูดอะไรน้องเขาก็ถามกลับมาว่า "ทำไมหน้าตาพี่เศร้าจัง" ผมไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินหนี ตอนบ่ายผมไปกินน้ำปั่นอยู่ร้านหนึ่งซึ่งห่างจากมหาลัยและหอมาก น้องเขาถามว่าผมอยู่ไหน ผมเลยตอบไปว่าอยู่ร้านน้ำปั่น ผมไม่ได้คิดไร แล้วซักพักน้องเขาก็มานั่งอยู่ข้างๆผมกับเพื่อนอีกคน แต่เราไม่ได้พูดอะไร กินเสร็จแล้วผมว่าจะกลับ แล้วน้องเขาก็ชวนผมไปร้องคาราโอเกะ แรกๆผมก็ลังเล แต่ก็ตอบตกลงไป พอไปถึงร้านปรากฏว่าคนเต็ม น้องเขาก็เลยชวนผมไปหาเดินเล่นก่อน ผมก็ไป ผมพยายามเดินห่างๆน้องเขาแต่น้องเขาก็ยังพยายามเดินมาให้ใกล้ๆผม แล้วซักพักแฟนน้องก็โทรมาตามว่าอยู่ไหน น้องเขาเดินไปโทรคุยอยู่ห่างๆผม ตอนนั้นผมไม่รุว่าคิดอะไรอยู่ ผมตัดสินใจ ผมเดินไปเอารถแล้วขี่กลับหอไม่บอกน้องซักคำ ผมกลับมาถึงหอก็โทรไปบอกน้องเพื่อนอีกคนว่าขอโทษนะที่กลับก่อนเลยไม่บอก น้องเลยบอกว่า "ไม่เป็นไร แล้วบอกว่าน้อง(คนที่ผมชอบ)น่ะวิ่งตามพี่ตอนที่พี่ขี่รถออกไปนะรู้ป่าว" น้องบอกอีกว่า "เห็นมันไม่รู้เขียนอะไรในมือ รู้สึกจะเป็นชื่อพี่กับชื่อมันอะ" ในตอนนั้นผมรู้สึกผิดมาก รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับน้อง แล้วหลายวันต่อมา น้องไม่คุยกับผมเลยบล็อกเฟซผมด้วย ผมเลยโทรไปขอโทษน้องเขา น้องเขาบอกไม่ได้คิดไร ไม่ได้โกรธผม แต่กลัวผมโกรธน้องมากกว่า คือน้องเขารู้สึกผิดที่เขามาหาผมแล้วก็เป็นผ่ายเทผมเอง ไม่รู้ว่าทำไมผมไม่มีความรู้สึกโกรธน้องเขาเลย ความรู้สึกที่ผมมีอยู่มีแค่เป็นห่วงน้องเขาตลอดเวลา ผมคอยซื้อขนมให้น้องเขาตลอด น้องป่วยผมก็ซื้อยาให้ ไปค่ายผมก็เอาเงินให้ไว้จับจ่ายใช้สอย เพราะน้องเขาลำบากเรื่องเงินมาก ผมเลยอยากจะช่วย เรื่องเฟซผมไปขอให้น้องเขาปลดบล็อคตอนแรกน้องก็ไม่อยากปลด แต่ก็ปลดให้ในที่สุด แต่ว่าไม่ได้คุยกันแล้วในเฟซ เพราะแฟนจะแฮกไปดูข้อความที่คุยกันตลอด
จนมาถึงวันหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสไปกินเลี้ยงกับน้องเขา น้องเขาพูดกับผมว่า "ผมคุยกับแฟนแล้วนะว่าถ้าจะบอกเลิกก็โอเค เพราะเหมือนว่าทุกวันที่อยู่ด้วยกันต่างฝ่ายต่างไม่รู้สึกอะไรกันแล้ว เหมือนอยู่ไปวันๆ เหมือนไม่ใช่แฟน ทุกวันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับพี่เพราะคิดต่อเรื่องนี้" ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากเอามือไปลูบหัวน้องเขาแล้วบอกว่าชีวิตน้องให้น้องเลือกนะ อย่าให้แฟนน้องหรือใครคนอื่นมากำหนดเลย โฟกัสเรื่องเรียนก่อน เพราะเรื่องนี้สำคัญที่สุด อย่าคิดมาก อย่าเครียดปล่อยวาง น้องน้ำตาซึมออกมา พอกินเสร็จผมก็กลับหอ แล้ววันต่อมาผมจะเข้าไปส่งเฟซน้องเขา ปรากฏว่าน้องเขาบล็อคเฟซผมอีกแล้ว จนทุกวันนี้ผมกับน้องแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย จะคุยกันทีผมต้องเขียนโน้ตเล็กแล้วฝากคนอื่นไปให้น้อง ผมไม่สามารถทำอะไรเกินเลยได้ เพราะแฟนน้องเขาให้เพื่อนผมคนนึงมาคอยสืบและรายงานตลอดว่าผมแอบทำอะไรกับน้องเขารึเปล่า ถ้าแค่คุยกันมันก็จะเอาไปบอกแฟนน้อง ส่วนตัวน้องตอนนี้เวลาเจอกันอยู่มหาลัยมองผมตลอดเลยเวลาเจอกันแต่ว่าไม่ได้พูดอะไรกัน ผมควรจะทำยังไงดีครับ ทุกวันนี้สีหน้าน้องดูซึมเศร้ามากๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม ผมคิดว่าคงเป็นเพราะแฟนน้องเขาแน่ๆ ผมอยากช่วย แต่ผมเข้าไปยุ่งมากไม่ได้ ผมควรจะทำยังไงดีครับ
ปรึกษาปัญหาความรักครับ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย T-T (เกย์)
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า มีรุ่นน้องคนหนึ่งมาคุยกับผม ช่วงแรกๆที่คุยกันก็ไม่ได้คิดอะไร จนรู้สึกว่าเลเวลการคุยของผมกับน้องเขามันสูงขึ้นเรื่อยๆ เริ่มคอลหากัน โทรคุยกันหลายช่วงโมง จนทำให้ผมรู้สึกดีกับน้องมากๆ ผมคิดว่าผมคงชอบน้องเขาแล้วแหละ แล้วมีวันหนึ่งที่ผมกำลังโทรคุยกับน้องเขาอยู่น้องเขาบอกกับผมว่า ช่วงนี้ผมไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกแปลกไปจากเดิม ผมคงชอบพี่ละมั้ง.. ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆสำหรับผม เพราะผมโดนคนที่ผมชอบบอกชอบผม ผมก็เลยตอบน้องเขาไปว่าผมก็ชอบน้องเขาเหมือนกัน แต่ว่าบอกแค่ชอบเฉยๆ ยังไม่ขอคบกัน
แล้วมีวันหนึ่งน้องเขาบอกผมว่าอยากดูหนังมั้ยครับ ผมเลยถามกลับไปว่าหนังอะไรเหรอ น้องเขาตอบมาว่าหนังเรื่องโปรดของผมนี่แหละ อยากดูมั้ย เห็นพี่เคยบ่นกับผมว่า เน็ตหอพี่มันไม่เร็วจะดูหนังก็ไม่ได้ ผมก็เลยจะเอาไปให้ดู ผมก็เลยตอบโอเค ตกลง วันต่อมาน้องเขาก็เอาหนังที่โหลดมาใส่แฟรชไดรฟ์ แล้วน้องเขาก็มาดูด้วยกันกับผมที่ห้อง ผมเปิดหนังดูกับน้องเขา ผ่านไปประมาณ 20 นาที น้องเขาชวนผมคุยว่า ทำไมพี่น่ากอดจังเลยครับ ขอกอดได้มั้ย ผมยังไม่ทันตอบตกลง น้องเขาก็เข้ามาโอบกอดผม พร้อมกับดูหนังไปด้วย กอดผม เอาหูไปแนบกับอกผมแล้วถามผมว่า ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง ผมก็ไปต่อไม่เป็นสิครับ เพราะตอนนั้นเขินมากกก น้องเขาปล่อยผมแล้วก็มากระซิบใส่หูผมว่า ผมรักพี่นะครับ แล้วมันก็ทำท่าเขินอะไรไม่รู้ของมัน ส่วนผมก็เขินไปตามๆกัน ดูหนังด้วยกันตั้งแต่เที่ยงจนเย็น ผมพาน้องเขาไปชอป เดินเล่นในห้าง มันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมากสำหรับผม ก่อนกลับพวกเราก็หาซื้ออะไรไปกินที่หอ น้องเขาบอกว่าขอนอนด้วยได้มั้ยคืนนี้ ผมก็ตอบตกลง ผมกลับไปส่งน้องที่หอผมแล้วผมก็ออกมาหาซื้อแปรงสีฟัน น้ำดื่มอะไรไปเพิ่ม พอซื้อเสร็จผมก็ขับรถกลับหอ เดินขึ้นมาถึงห้อง เห็นน้องคุยอะไรกับใครไม่รู้แต่สีหน้าน้องดูเครียดมาก น้องคุยเสร็จผมเลยถามไปว่าใครโทรมาเหรอ น้องตอบว่า ป่าวครับไม่มีอะไร ผมก็เลยไม่คิดอะไร ทั้งผมและน้องอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ปิดไฟนอน น้องเขาเข้ามากอดผมแล้วบอกผมว่า ผมรักพี่นะ ผมก็ตอบน้องเขาไปว่าผมก็รักน้องเขาเหมือนกัน และทันใดนั้นปากของผมกับน้องเขาก็สัมผัสกัน แล้วต่างผ่ายก็ต่างหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่ฟ้ายังไม่สว่าง น้องปลุกผมให้ผมเปิดหนังให้ดู ผมก็เลยเปิดให้น้องดู พอหนังจบ น้องก็ขอกลับหอ แล้วบอกว่าตอนบ่ายๆเดี๋ยวจะมาเล่นด้วยอีก ผมก็บอกโอเค
ผมรอจนถึงตอนบ่าย น้องก็ยังไม่มา จนตกเย็นน้องก็ยังไม่มา ผมเลยโทรไปหา แต่น้องไม่รับ โทรไปหา 10 กว่าสายถึงจะรับ แล้วถามน้องว่าทำอะไรอยู่ น้องตอบว่า......คุยกับแฟนอยู่ครับ ผมอึ้ง ผมตกใจ พูดไม่ออก ผมเลยพูดไปว่า อ่อๆครับ งั้นพี่ไม่กวนละ แล้วผมก็กดวางสาย ความรู้สึกของผมในตอนนั้นบอกไม่ถูก ทั้งตกใจ และเสียใจ คือน้องเขามีแฟนอยู่แล้วเหรอ แต่ทำไมมาคุยกับเรา แล้วเราไม่รู้เรื่องนี้ด้วย พึ่งมารู้ก้ตอนที่บอกรักกันไปแล้ว แล้วซักพักน้องเขาก็โทรมาบอกผมว่า "พี่ครับ ผมขอโทษนะครับ แล้วก็ขอบคุณนะครับที่พาผมไปหาซื้ออะไรกิน พาผมไปเดินเล่น ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง พี่โอเคมั้ย" ผมนี่แทบพูดอะไรไม่ออกเลย น้ำตาผมก็เริ่มไหลออกมา
แล้วก็ถามออกไปว่า "น้องเป็นอะไรรึเปล่า" น้องเลยถามกลับมาว่า "พี่แหละเป็นอะไรรึเปล่าครับ ร้องไห้เหรอ" ผมไม่ได้ตอบเพราะกำลังร้องไห้อยู่ น้องก็เลยพูดว่า "โอเคครับพี่ แฟนผมมาตามแล้ว งั้นผมไปก่อนนะครับ" แล้วน้องก็กดว่างสาย ในวันนั้นที่น้องเขาบอกกับผมแบบนั้น ผมร้องไห้และนอนไม่หลับเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
วันต่อๆมาผมเลยนัดน้องเขามากินข้าว 2 คนคุยกันเรื่องนี้ ผมถามไปว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ น้องก็ตอบว่า "ตอนที่ผมไปอยู่กับพี่ที่ห้อง คนที่หอผมโทรมาบอกผมว่าแฟนผมรู้ว่าผมมาอยู่กับพี่ เขาทำร้ายตัวเอง เอาหัวโขกกำแพง แล้วขู่ผมว่าถ้าไปอยู่กับพี่ เขาจะอยู่ไม่ได้ ผมจะฆ่าตัวตาย ผมเลยไม่มีทางเลือก ผมกลัวเขาทำอะไรไม่ดี ผมเลยต้องกลับไปหาเขา แต่ผมบอกเลิกเขาไปแล้วนะครับ ผมอึดอัดที่อยู่กับเขา เขาเปลี่ยนไป เขาไม่เหมือนเดิม แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง เขาตอบแบบนี้กลับมาผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปยังไง" ทางผมก็อึ้ง แล้วน้องก็บอกว่าแฟนน้องที่คบกันอยู่เป็นรุ่นพี่ผมมากกว่าอยู่ปีนึง ในใจผมคือสงสารน้องมาก ทำไมน้องต้องมาเจออะไรแบบนี้ ผมเลยทำได้แค่ให้คำแนะนำน้องไป กินข้าวเสร็จก็พากันแยกย้ายกลับหอไป
แล้วอีกสองวันต่อมา น้องเขานัดผมกินข้าวแถวหอผม ผมนั่งกินข้าวกับน้อง ตาน้องบวมมาก หน้าตาโทรมสุดๆ ผมเลยถามว่า "เป็นอะไร" น้องตอบ "ร้องไห้เพิ่งเสร็จครับ คิดมาก ปวดหัวเป้นไข้ด้วย เดี๋ยวกินเสร็จผมจะไปหาซื้อเจลลดไข้แล้วไปพักแล้วครับ" ผมเลยบอกไปว่าอยู่ห้องมีอันนึงอ่ะเอามั้ย น้องเลยตอบโอเค พอเรากินข้าวเสร็จผมกับน้องก็ไปที่ห้องผม ผมเอาเจลลดไข้มาติดให้น้อง แล้วก็เอากอเอี๊ยมาติดขมับให้ น้องก็ล้มตัวลงนอน ซักพักแฟนก็โทรมาตาม แรกๆน้องไม่รับเลย หลังๆมาแฟนน้องโทรไม่หยุดน้องเลยรับ แล้วถามว่าอยู่หอผมเหรอ น้องเงียบ แฟนก็เลยตอบว่า "ไม่ตอบแบบนี้ก็แสดงว่าใช่" แล้วก็ถามต่ออีกว่า "มาหาได้มั้ย ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว จะตายอยู่แล้ว ถ้าไม่มาหาก็จะได้ตายๆไปเลย เรื่องจะได้จบแบบง่ายๆ" น้องเขาไม่มีทางเลือกเลยบอกผมว่าจะกลับไป แต่พูดกลับผมไว้ว่า "ไม่ต้องห่วงนะครับพี่ ครั้งนี้ผมจะไม่กลับไปคบกับพี่เขาแล้วล่ะ" พอพูดเสร็จน้องเขาก็ไป ตกเย็นมาผมไปกินน้ำปั่นกับเพื่อน น้องเขาโทรมาหาผมว่า "พี่อยู่ไหน" ผมเลยตอบไปว่า "อยู่ร้านน้ำปั่น อยากมาด้วยมั้ย เดี๋ยวไปรับ" น้องตอบ "ไปไม่ได้หรอกพี่ แฟนผมล็อคห้องขังผมไว้ในห้องของแฟนผม แล้วออกไปไหนไม่รู้ คงไม่อยากให้ผมออกไปหาพี่นั่นแหละ" ผมอึ้ง แล้วคิดว่าทำไมแฟนน้องเขาถึงทำกับน้องเขาแบบนี้ ผมยังไม่ได้พูดอะไรน้องเขาก็ตอบผมว่า "แค่นี้ก่อนนะพี่ เขากลับมาแล้ว" แล้วน้องก็กดวางสายไป
ตกดึกมา ซึ่งผมกำลังนั่งเป็นห่วงน้อง ก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้า ผมก็เลยกดรับ ปรากฏว่าคนที่โทรมานั้นเป้นแฟนของน้องเขาเอง พูดว่า "ตอนนี้ผมกับน้องเขาได้ปรับความเข้าใจกันแล้วนะ แล้วตกลงกันว่าจะคบกันต่อไป น้องเขาให้ผมโทรมาบอกคุณเอง เพราะน้องเขาไม่กล้าคุย น้องเขารู้สึกผิด" ตอนนั้นสิ่งที่ผมรู้สึกคือทำอะไรไม่ถูก เสียใจก็เสียใจ เป็นห่วงก็เป็นห่วง นี่น้องต้องกลับไปอยู่กับคนแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย ผมเลยตอบไปสั้นๆแค่ว่า "ครับ" แล้วเขาก็กดวางสาย
วันต่อมาผมกับน้องเขามีเรียนอยู่ตึกเดียวกัน น้องเขาเรียกผมขึ้นไปคุยด้วย น้องพูดกับผมว่า "ขอโทษนะพี่ ครั้งนี้ผมคงไม่กลับไปหาพี่แล้วแหละ ทุกอย่างมันโอเคขึ้นแล้ว" ผมไม่ได้พูดอะไรน้องเขาก็ถามกลับมาว่า "ทำไมหน้าตาพี่เศร้าจัง" ผมไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินหนี ตอนบ่ายผมไปกินน้ำปั่นอยู่ร้านหนึ่งซึ่งห่างจากมหาลัยและหอมาก น้องเขาถามว่าผมอยู่ไหน ผมเลยตอบไปว่าอยู่ร้านน้ำปั่น ผมไม่ได้คิดไร แล้วซักพักน้องเขาก็มานั่งอยู่ข้างๆผมกับเพื่อนอีกคน แต่เราไม่ได้พูดอะไร กินเสร็จแล้วผมว่าจะกลับ แล้วน้องเขาก็ชวนผมไปร้องคาราโอเกะ แรกๆผมก็ลังเล แต่ก็ตอบตกลงไป พอไปถึงร้านปรากฏว่าคนเต็ม น้องเขาก็เลยชวนผมไปหาเดินเล่นก่อน ผมก็ไป ผมพยายามเดินห่างๆน้องเขาแต่น้องเขาก็ยังพยายามเดินมาให้ใกล้ๆผม แล้วซักพักแฟนน้องก็โทรมาตามว่าอยู่ไหน น้องเขาเดินไปโทรคุยอยู่ห่างๆผม ตอนนั้นผมไม่รุว่าคิดอะไรอยู่ ผมตัดสินใจ ผมเดินไปเอารถแล้วขี่กลับหอไม่บอกน้องซักคำ ผมกลับมาถึงหอก็โทรไปบอกน้องเพื่อนอีกคนว่าขอโทษนะที่กลับก่อนเลยไม่บอก น้องเลยบอกว่า "ไม่เป็นไร แล้วบอกว่าน้อง(คนที่ผมชอบ)น่ะวิ่งตามพี่ตอนที่พี่ขี่รถออกไปนะรู้ป่าว" น้องบอกอีกว่า "เห็นมันไม่รู้เขียนอะไรในมือ รู้สึกจะเป็นชื่อพี่กับชื่อมันอะ" ในตอนนั้นผมรู้สึกผิดมาก รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับน้อง แล้วหลายวันต่อมา น้องไม่คุยกับผมเลยบล็อกเฟซผมด้วย ผมเลยโทรไปขอโทษน้องเขา น้องเขาบอกไม่ได้คิดไร ไม่ได้โกรธผม แต่กลัวผมโกรธน้องมากกว่า คือน้องเขารู้สึกผิดที่เขามาหาผมแล้วก็เป็นผ่ายเทผมเอง ไม่รู้ว่าทำไมผมไม่มีความรู้สึกโกรธน้องเขาเลย ความรู้สึกที่ผมมีอยู่มีแค่เป็นห่วงน้องเขาตลอดเวลา ผมคอยซื้อขนมให้น้องเขาตลอด น้องป่วยผมก็ซื้อยาให้ ไปค่ายผมก็เอาเงินให้ไว้จับจ่ายใช้สอย เพราะน้องเขาลำบากเรื่องเงินมาก ผมเลยอยากจะช่วย เรื่องเฟซผมไปขอให้น้องเขาปลดบล็อคตอนแรกน้องก็ไม่อยากปลด แต่ก็ปลดให้ในที่สุด แต่ว่าไม่ได้คุยกันแล้วในเฟซ เพราะแฟนจะแฮกไปดูข้อความที่คุยกันตลอด
จนมาถึงวันหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสไปกินเลี้ยงกับน้องเขา น้องเขาพูดกับผมว่า "ผมคุยกับแฟนแล้วนะว่าถ้าจะบอกเลิกก็โอเค เพราะเหมือนว่าทุกวันที่อยู่ด้วยกันต่างฝ่ายต่างไม่รู้สึกอะไรกันแล้ว เหมือนอยู่ไปวันๆ เหมือนไม่ใช่แฟน ทุกวันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับพี่เพราะคิดต่อเรื่องนี้" ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากเอามือไปลูบหัวน้องเขาแล้วบอกว่าชีวิตน้องให้น้องเลือกนะ อย่าให้แฟนน้องหรือใครคนอื่นมากำหนดเลย โฟกัสเรื่องเรียนก่อน เพราะเรื่องนี้สำคัญที่สุด อย่าคิดมาก อย่าเครียดปล่อยวาง น้องน้ำตาซึมออกมา พอกินเสร็จผมก็กลับหอ แล้ววันต่อมาผมจะเข้าไปส่งเฟซน้องเขา ปรากฏว่าน้องเขาบล็อคเฟซผมอีกแล้ว จนทุกวันนี้ผมกับน้องแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย จะคุยกันทีผมต้องเขียนโน้ตเล็กแล้วฝากคนอื่นไปให้น้อง ผมไม่สามารถทำอะไรเกินเลยได้ เพราะแฟนน้องเขาให้เพื่อนผมคนนึงมาคอยสืบและรายงานตลอดว่าผมแอบทำอะไรกับน้องเขารึเปล่า ถ้าแค่คุยกันมันก็จะเอาไปบอกแฟนน้อง ส่วนตัวน้องตอนนี้เวลาเจอกันอยู่มหาลัยมองผมตลอดเลยเวลาเจอกันแต่ว่าไม่ได้พูดอะไรกัน ผมควรจะทำยังไงดีครับ ทุกวันนี้สีหน้าน้องดูซึมเศร้ามากๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม ผมคิดว่าคงเป็นเพราะแฟนน้องเขาแน่ๆ ผมอยากช่วย แต่ผมเข้าไปยุ่งมากไม่ได้ ผมควรจะทำยังไงดีครับ