ช่วงที่มีการดราม่าเรื่องอิมเมจ ออกมาโพส ข้อความวิจารย์ประเทศไทย อันนี้เราไม่ขอเพ่งเล็งไปที่ว่าใครจะอยู่ทีมไหน ต่างคนต่างมีความคิดของตัวเอง แต่ช่วงนั้น ก็มีหลายๆคน ออกมาแสดงความเห็นต่อเนื่อง วิพากพ์วิจารย์ เกี่ยวกับประเด็นนี้มากมาย เราไปเจออยู่ข้อความหนึ่ง มีคนแชร์มา ที่บอกว่า “A developed country is not a place where the poor have cars. It’s where the rich use public transportation.”
“ประเทศพัฒนาแล้วไม่ใช่ที่ที่คนจนมีรถส่วนตัว แต่เป็นที่ที่คนรวยยังเลือกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ”
ซึ่งประโยคนี้ของ Gustavo Petro อดีตนายกเทศมนตรีเมืองโบโกตา แล้วมีคนเอามาเชื่อมโยงกับประเด็นอิมเมจ ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มคนที่บอกว่าตัวเองเข้าใจ ในสถานการณ์ที่อิมเมจเจอ และสิ่งที่อิมเมจทำก็ถูกต้องแล้ว แต่ดิฉันกลับไม่เห็นด้วยค่ะ ดิฉันคิดว่า คนที่พยายามเอาประเทศที่พัฒนาแล้ว มาเปรียบเทียบกับประเทศของตัวเอง โดยไม่ดูพื้นฐานรากเหง้าของประเทศตนเองนั้น เหมือนคนที่ไม่รู้จักประเทศของตัวเองดีเลย ทั้งที่อยู่มาตั้งแต่เกิด คนไทยทุกคนน่าจะรู้ดีกว่า ประเทศไทยเราสอนให้รู้จักพอเพียง และทุกคนก็ดูเหมือนว่า เห็นด้วย เทิดทูนกับแนวคิดนี้ มีการให้ความรู้ การปลูกฝังต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมบางกลุ่ม พยายามถีบตัวเอง เอาประเทศตัวเอง ไปเปรียบเทียบกับประเทศอื่นที่พัฒนาแล้ว คือเหมือนแสดงตัวว่าไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ขอถามว่าเลยว่า จะมีซักกี่คนที่เคยไปสัมผัสกับชีวิตต่างแดนแล้วจริงๆ ดิฉันเป็นคนนึงที่ไปเรียนและใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาบ้างแล้วพอสมควร (หลายประเทศ) คนจน-ปานกลาง บางคนไม่มีบ้านนะ ต้องเช่าอยู่ ในส่วนของตัวดิฉันบอกได้เลยว่าถึงจะพูดภาษาต่างประเทศได้อย่างดี ชีวิตความเป็นอยู่ที่โน่นก็อยู่ในระดับดี ได้เรียนโรงเรียนดีๆ ได้งานทำ มีเงินเดือน แต่กลับคิดถึงความเป็นอยู่แบบธรรมดาที่ไทย มีบ้านของตัวเอง ไม่ต้องเช่าอยู่บ้านเล็กๆ ที่ดินก็ไม่ต้องซื้อ คนรวย อยากปลูกบ้านหลังใหญ่แค่ไหนก็ปลูกได้ คนมีฐานะยากจน-ปานกลาง ก็สามารถมีบ้านเล็กๆเป็นของตัวเองได้ อยู่กันเป็นสัดส่วน ไม่ต้องอยู่แบบแออัด แค่นี้ก็สุขใจแล้ว ส่วนเรื่องการพัฒนาประเทศนั้น เราก็เห็นออกมาเป็นรูปธรรมอยู่แล้ว ว่ารัฐบาล ก็ได้ทำโน่นทำนี่ เพื่อแก้ไข และพัฒนา เช่น แก้ปัญหาขนส่งมวลชน ก็เห็นได้ชัดเจน ว่ามีความเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น อาจจะไม่ได้เร็วเหมือนจรวด ก็ค่อยเป็นค่อยไป บางนโยบายก็ถูกสะกัดบ้างจากความเห็นของประชาชน บางเรื่องที่ประชาชนเห็นว่าควรรีบดำเนินการก็ทำล่าช้า อาจเกิดจากการบริหารงานที่ผิดพลาดจริงๆ หรืออะไรก็ว่ากันไป ดิฉันเอง ไม่ใช่คนโลกสวย แต่พยายามมองอะไร เพื่อทำให้ตัวเองมีกำลังใจ มีแรงผลักดัน โดยพยายามมองอะไรที่ดีๆ เช่น ทำไมคนต่างชาติ มาหลงไหลความเป็นอยู่แบบไทย ก็คงเพราะชอบความเรียบง่ายแบบไทยๆ คนจีนทำไมมากว้านซื้อที่ดินในกรุงเทพ ลำพูน เชียงใหม่ เพื่อทำธุรกิจ ก็เพราะเล็งเห็นคุณค่าของทรัพยากรไทย ทำไมคนจีนมาเที่ยวไทยเยอะ บ้างก็เพราะชอบผลไม้ไทย สินค้าไทย ฯลฯ คนจีนมีเรื่องกับเกาหลี, ไม่ไปเที่ยวเกาหลี ,boycott เกาหลี ทำให้ยอดนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวไทยมากขึ้น เพราะอะไร? เพราะคนไทยเรา ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกับชาติอื่น จุดนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ? ต่อไป ประเทศไทยเราก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ กรุงเทพ จำเป็นอยู่แล้ว ที่ต้องก้าวไปข้างหน้าตลอด ให้รองรับกับจำนวนประชากรและนักท่องเที่ยว เพื่อเศรษฐกิจ เพื่อความเป็นอยู่ของประชากร เพื่อความมั่นคงของประเทศฯลฯ ในฐานะของประชากรคนนึง ก็ขอมองดูการเปลี่ยนแปลงไปแบบนี้ อยู่ห่างๆ ซักวันหนึ่งถ้าดิฉันเรียนจบได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยพัฒนาประเทศของเรา หรือกลับมาทำคุณงามความดี ดิฉันก็จะทำอย่างเต็มที่ คิดแค่นี้ ก็มีความสุขแล้ว จริงๆนะ
ปล.ไม่ขอดราม่า มันคือความเห็นส่วนตัว ไม่ได้อยู่ทีมใครอะไรทั้งนั้น มองแบบสายกลาง อยากให้ทุกคนไม่เครียด
รวยvsพอเพียง
“ประเทศพัฒนาแล้วไม่ใช่ที่ที่คนจนมีรถส่วนตัว แต่เป็นที่ที่คนรวยยังเลือกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ”
ซึ่งประโยคนี้ของ Gustavo Petro อดีตนายกเทศมนตรีเมืองโบโกตา แล้วมีคนเอามาเชื่อมโยงกับประเด็นอิมเมจ ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มคนที่บอกว่าตัวเองเข้าใจ ในสถานการณ์ที่อิมเมจเจอ และสิ่งที่อิมเมจทำก็ถูกต้องแล้ว แต่ดิฉันกลับไม่เห็นด้วยค่ะ ดิฉันคิดว่า คนที่พยายามเอาประเทศที่พัฒนาแล้ว มาเปรียบเทียบกับประเทศของตัวเอง โดยไม่ดูพื้นฐานรากเหง้าของประเทศตนเองนั้น เหมือนคนที่ไม่รู้จักประเทศของตัวเองดีเลย ทั้งที่อยู่มาตั้งแต่เกิด คนไทยทุกคนน่าจะรู้ดีกว่า ประเทศไทยเราสอนให้รู้จักพอเพียง และทุกคนก็ดูเหมือนว่า เห็นด้วย เทิดทูนกับแนวคิดนี้ มีการให้ความรู้ การปลูกฝังต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมบางกลุ่ม พยายามถีบตัวเอง เอาประเทศตัวเอง ไปเปรียบเทียบกับประเทศอื่นที่พัฒนาแล้ว คือเหมือนแสดงตัวว่าไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ขอถามว่าเลยว่า จะมีซักกี่คนที่เคยไปสัมผัสกับชีวิตต่างแดนแล้วจริงๆ ดิฉันเป็นคนนึงที่ไปเรียนและใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาบ้างแล้วพอสมควร (หลายประเทศ) คนจน-ปานกลาง บางคนไม่มีบ้านนะ ต้องเช่าอยู่ ในส่วนของตัวดิฉันบอกได้เลยว่าถึงจะพูดภาษาต่างประเทศได้อย่างดี ชีวิตความเป็นอยู่ที่โน่นก็อยู่ในระดับดี ได้เรียนโรงเรียนดีๆ ได้งานทำ มีเงินเดือน แต่กลับคิดถึงความเป็นอยู่แบบธรรมดาที่ไทย มีบ้านของตัวเอง ไม่ต้องเช่าอยู่บ้านเล็กๆ ที่ดินก็ไม่ต้องซื้อ คนรวย อยากปลูกบ้านหลังใหญ่แค่ไหนก็ปลูกได้ คนมีฐานะยากจน-ปานกลาง ก็สามารถมีบ้านเล็กๆเป็นของตัวเองได้ อยู่กันเป็นสัดส่วน ไม่ต้องอยู่แบบแออัด แค่นี้ก็สุขใจแล้ว ส่วนเรื่องการพัฒนาประเทศนั้น เราก็เห็นออกมาเป็นรูปธรรมอยู่แล้ว ว่ารัฐบาล ก็ได้ทำโน่นทำนี่ เพื่อแก้ไข และพัฒนา เช่น แก้ปัญหาขนส่งมวลชน ก็เห็นได้ชัดเจน ว่ามีความเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น อาจจะไม่ได้เร็วเหมือนจรวด ก็ค่อยเป็นค่อยไป บางนโยบายก็ถูกสะกัดบ้างจากความเห็นของประชาชน บางเรื่องที่ประชาชนเห็นว่าควรรีบดำเนินการก็ทำล่าช้า อาจเกิดจากการบริหารงานที่ผิดพลาดจริงๆ หรืออะไรก็ว่ากันไป ดิฉันเอง ไม่ใช่คนโลกสวย แต่พยายามมองอะไร เพื่อทำให้ตัวเองมีกำลังใจ มีแรงผลักดัน โดยพยายามมองอะไรที่ดีๆ เช่น ทำไมคนต่างชาติ มาหลงไหลความเป็นอยู่แบบไทย ก็คงเพราะชอบความเรียบง่ายแบบไทยๆ คนจีนทำไมมากว้านซื้อที่ดินในกรุงเทพ ลำพูน เชียงใหม่ เพื่อทำธุรกิจ ก็เพราะเล็งเห็นคุณค่าของทรัพยากรไทย ทำไมคนจีนมาเที่ยวไทยเยอะ บ้างก็เพราะชอบผลไม้ไทย สินค้าไทย ฯลฯ คนจีนมีเรื่องกับเกาหลี, ไม่ไปเที่ยวเกาหลี ,boycott เกาหลี ทำให้ยอดนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวไทยมากขึ้น เพราะอะไร? เพราะคนไทยเรา ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกับชาติอื่น จุดนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ? ต่อไป ประเทศไทยเราก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ กรุงเทพ จำเป็นอยู่แล้ว ที่ต้องก้าวไปข้างหน้าตลอด ให้รองรับกับจำนวนประชากรและนักท่องเที่ยว เพื่อเศรษฐกิจ เพื่อความเป็นอยู่ของประชากร เพื่อความมั่นคงของประเทศฯลฯ ในฐานะของประชากรคนนึง ก็ขอมองดูการเปลี่ยนแปลงไปแบบนี้ อยู่ห่างๆ ซักวันหนึ่งถ้าดิฉันเรียนจบได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยพัฒนาประเทศของเรา หรือกลับมาทำคุณงามความดี ดิฉันก็จะทำอย่างเต็มที่ คิดแค่นี้ ก็มีความสุขแล้ว จริงๆนะ
ปล.ไม่ขอดราม่า มันคือความเห็นส่วนตัว ไม่ได้อยู่ทีมใครอะไรทั้งนั้น มองแบบสายกลาง อยากให้ทุกคนไม่เครียด