“A developed country is not a place where the poor have cars. It’s where the rich use public transportation.”
“ประเทศพัฒนาแล้วไม่ใช่ที่ที่คนจนมีรถส่วนตัว แต่เป็นที่ที่คนรวยยังเลือกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ”

ประโยคนี้ของ Gustavo Petro อดีตนายกเทศมนตรีเมืองโบโกตา คงสามารถสะท้อนความสำคัญของระบบขนส่งสาธารณะได้เป็นอย่างดีนะครับ เพราะประเทศพัฒนาแล้วส่วนใหญ่จะมีระบบขนส่งสาธารณะที่ดี ทำให้ผู้คนสามารถเดินทางไปมาได้สะดวก ไม่ว่าจะเป็นประชาชนทั่วไป นักธุรกิจ พนักงานบริษัท นักเรียน นักท่องเที่ยว หรืออาชีพใดๆ ไม่แบ่งแยกว่าใครเป็นผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก คนชรา หรือผู้พิการ คนเหล่านี้ล้วนได้ใช้ระบบขนส่งสาธารณะที่ดีในการเดินทางอย่างเท่าเทียมกัน โดยการใช้ระบบขนส่งสาธารณะในประเทศหรือเมืองที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่จะมีประสิทธิภาพ ตรงเวลา และไม่ลำบาก นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคนรวยถึงไม่จำเป็นต้องซื้อรถ ก็เพราะรถส่วนตัวไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับสถานที่เหล่านี้ หากแต่เป็นของฟุ่มเฟือยที่ต้องเป็นคนมีเงินจริงๆถึงจะจับต้องได้ครับ

ระบบขนส่งสาธารณะมีหลายประเภทครับ ที่เรารู้จักกันดีก็มีระบบราง ระบบถนน และระบบทางน้ำ สำหรับระบบรางก็เป็นพวกรถที่วิ่งบนราง เช่น รถไฟ รถไฟฟ้าระบบต่างๆ โมโนเรล รถไฟความเร็วสูง รถราง ฯลฯ ส่วนระบบถนนก็อย่างรถเมล์ รถแท็กซี่ บีอาร์ที หรืออย่างในบ้านเราก็มีรถสามล้อ และระบบทางน้ำอย่างพวกเรือต่างๆ เรือข้ามฟาก เรือโดยสารตามคลอง เป็นต้น โดยนอกจากสิ่งเหล่านี้แล้วบทความนี้ยังมีการกล่าวถึงทางจักรยาน ทางเท้า และสิ่งอื่นๆด้วย

ผมตัดสินใจเขียนถึงสิ่งนี้ เพราะต้องการถ่ายทอดประสบการณ์ของตัวเองที่พอจะได้เดินทางมาบ้าง แต่คัดมาแล้วเหลือ 4 ประเทศที่ผมจะนำมาเขียน เพื่อให้ได้เห็นความแตกต่างมากที่สุด ไม่ซ้ำซากจนเกินไป โดยเนื้อหาจะเป็นข้อมูลคร่าวๆเท่านั้น ไม่แน่ถ้ากระแสตอบรับดีอาจจะมีการเจาะให้ลึกขึ้นเป็นรายเมืองไปเลยครับ อย่างไรก็ดี ผมหวังว่าทุกท่านจะได้รับความรู้และประโยชน์อื่นๆจากบทความนี้บ้างไม่มากก็น้อย เพราะนี่เป็นเป้าหมายหลักของบทความนี้ครับ