เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธเราทั้งบ้าน

อยากจะบอกทุกคนที่คิดว่าลูกคนเล็กมักถูกสปอยกว่าลูกคนโตว่ามันไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกครอบครัวหรอกค่ะ โดยเฉพาะครอบครัวเรา ตั้งแต่เล็กจนโต เราไม่เคยถูกคนที่เราเรียกว่า "ครอบครัว" ชมเราเลยสักนิด ตั้งแต่ได้คะแนนท๊อปของวิชานู่นนี่ของระดับชั้น  ได้รับรางวัลนู่นนี่ ได้เป็นตัวแทนไปแข่งแล้วชนะกลับมา. สิ่งที่ได้ยินจากปากคนเป็นพ่อตลอดไม่ใช่คำชื่นชมอะไรกับเราหรอกค่ะ มีแต่พูดว่า "เค้าสงสารหละสิเค้าเลยให้". "มีคนแข่งคนเดียวหละสิ"  อะไรทำนองนี้ตลอด ตอนแรกๆดผ้ไม่ค่อยคิดอะไรหรอกค่ะ จนเวลาผ่านไปนานเข้าจนเราสอบติดมหาวิทยาลัยเราสอบติดคณะของสายแพทย์คณะนึง แต่เค้ากลับพูดกับเราว่าเรา "โง่" ค่ะเราได้ยินคำนี้บ่อยจนเราควรชินแต่ใครมันจะไปชิน เราแค่อยากได้คำชมจากพ่อบ้าง แต่ในทางกลับกันพี่สาวที่ได้เรียนในคณะที่หางานทำยากพ่อกลับชื่นชมและให้ทุกอย่างที่พี่อยากได้ ส่วนเราหรอคะไม่ได้หรอกค่ะอยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง จนเราเก็บเงินค่ะพยายามประหยัดไม่ซื้อเสื้อผ้าเลย (เราชอบแต่งตัว)
แต่แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เราอยากซื้อรางวัลให้ตัวเองบ้าง เราซื้อไอโฟนค่ะ  กลับมาบ้านไม่มีใครคุยกับเราเลยสักคนเพราะเค้าเอาสมุดบัญชีธนาคารเราไปปรับค่ะ เราไม่เข้าใจเงินก็เงินเราเค้าจะโกรธเราทำไมหรอคะ  เราแค่อยากให้รางวัลตัวเองบ้างมันผิดมากเลยหรอคะ