เมื่อผมเป็นตัวเลือกที่ 2 ของเขา

ผมรู้จักผู้หญิง(เรียกแทนว่า ญ)คนนึงเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันรู้จักกันได้ราวๆ 5-6 เดือนได้พูดได้คุยกันรู้สึกว่าถูกใจเข้าคอกันได้ดีมากลึกๆก็แอบชอบเขาอยู่
ต่อมาผมได้รู้ว่าเขาชอบผู้ชาย(เรียกแทนว่า บ)คนนึงที่เป็นเพื่อนผม ผมก็เริ่มปรับเปลี่ยนการคุยที่เป็นแนวจีบๆหวานๆเปลี่ยนเป็นแบบเพื่อนคุยกัน
แต่ก็ยังชอบเขาอยู่มอบสิ่งดีๆให้ความรู้สึกดีๆให้(ผมเดาว่าเขาน่าจะรู้ว่าผมชอบเขา)หลังจากนั้นผมได้รู้มาว่าผู้ชาย(บ)ที่เขาชอบคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพื่อนของเธอ(เรียกแทนว่า ม)ตอนนั้นผมเริ่มเห็นแก่ตัวคิดว่าจะเอาเรื่องนี่ไปบอก(ญ)เพื่อผมจะได้มีโอกาสขึ้นพอ(ญ)รู้เรื่องว่า(บ)
คิดจะคบซ้อน (ญ)ก็ไปหาเพื่อนของเขาคนนั้น(ม) ทุกอย่างมันไม่ได้เป็นไปตามที่ผมคิดครับ ผมคิดว่าถ้าเขารู้เรื่องแล้วเขาน่าจะเลิกชอบนาย(บ)แล้วหันมา
มองผมแทน แต่สุดท้ายเขาไปหานาย(บ)ให้นาย(บ)เลือกสักคนสุดท้ายนาย(บ)ก็ไม่ได้เลือกคนที่ผมชอบแต่ไปเลือกอีกคนแทน จากนั้นผมกับ(ญ)
ก็ได้คบกัน   ปัญหามันอยู่ที่ว่าในหัวของผมสมองของผมมันเตือนตัวเองเกือบทุกวันเลยว่า '' เขาไม่ได้เลือกเราตั้งแต่แรก '' มันทำให้ผมไม่สดชื่นเอาซะเลย
ผมคิดไปว่าถ้าตอนนั้นนาย(บ)เลือก(ญ) ผมก็คงไม่ได้คบกับเขา มันเหมือนเศษบุญที่ผมได้รับเลย ผมไม่อยากจะคิดแบบนี้

ผมควรจะทำยังไงดีกับความคิดของตัวเอง
ปล.พิมพ์ไม่เก่งนะครับถ้างงๆหน่อยก็ขอโทษด้วยครับ