สวัสดีครับ ตามหัวข้อเลยนั่นล่ะครับ
เล่าให้ฟัง ตอนนี้ ผมแต่งงานละ และที่สำคัญ ผมชอบทำอาหาร และ สรรหา ร้านอร่อย ร้านดังๆ ตามรีวิว ต่างๆ ตามรายการทีวี และ Internet เคยครั้งนึงครับ ตามไปกินร้านดังในโทรทัศน์ รอไป 2 ชม. ปรากฏว่า รสชาติ ไม่ถูกปากเอาเสียเลย ตั้งกะนั้นมา ไม่เสาะแสวงหามันอีกเลย
ด้วยความที่จำความได้ ว่า เคยเข้าครัว ช่วยแม่เข้าไปทำกับข้าวสมัยตอน ป.6 และรู้สึกว่า เฮ้ย ชอบอ่ะ ชอบที่จะเข้ามาช่วยแม่ในครัว เลยได้ฝึกหัดทำมาเรื่อยๆ ครับ ช่วยแม่มั่ง แม่ปล่อยให้ทำเองบ้าง จนกระทั่ง ได้เข้ามาใช้ชีวิตในบางกอก การทำอาหารของผมก็ค่อยๆ ลดถอยลงไป
แต่ หลังจากเรียนจบ แต่งงาน ช่วงแรก เราอยู่คอนโด ใช้เตาไฟฟ้า ก็ยังทำเมนู ถูๆไถๆ เท่าที่ข้อจำกัด ของคอนโด ทำได้ ห้ามโขลก ห้ามทอดปลาเค็ม
ซึ่งเป็นของโปรดของผมเลยล่ะ แต่ผมก็สรรหาเมนู มาลองผิดลองถูกไปเรื่อย โดยมีลูกค้า VIP. คือ พันยา ผมนี่เอง
ซึ่งผมค่อนข้างที่จะทานอาหารรสจัด และ ผมโชคดีตรงที่ว่า พันยา เธอทานได้ค่อนข้างหลากหลาย ทานเผ็ดได้ รสจัดได้ นั่นจึงเป็นที่มาของชื่อกระทู้ครับ.
เพราะถ้าเธอไม่ทานรสจัด ทานพริกได้เม็ดเดียวนี่ งานเข้าเลยล่ะครับ แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็คงต้อง สรรหา มาให้เหมือนเดิมล่ะครับ
หลังจากโชคชะตานำพา ลูกสาวแฝดคนละฝามาให้ เราจำเป็นต้อง ขยับขยาย ที่อยู่อาศัยมาอยู่บ้านแล้วล่ะ
ทีนี้ล่ะ พ่อคุณเอ๊ย ทั้งโขลก ทั้งทอด ทำได้ตามใจอยาก บันเทิง กันเลยล่ะครับ
โดยมีลูกค้า VIP. คนเดิม ยังคงเป็นหน่วยกล้าตาย โดยเมนู ในแต่ละมื้อ ผมก็จะถาม ลูกค้า ก่อนล่ะครับ ว่าวันนี้ อยากกินอะไร ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ผมก็จะจัดให้เต็มที่ เธอมีหน้าที่ นั่งรอรับทานที่บ้านสวยๆ ก็พอ
หน้าที่ผมคือ ตั้งแต่เริ่มไปตลาดสด จัดหาวัตถุดิบ ปรุงให้เสร็จสรรพ รอรับคำวิจารณ์ แหม ยังกะรายการ Master Chef..
แรกๆ เธอก็เป็นห่วงกลัวว่าเราจะเหนื่อย แต่ผมบอกไปว่า "ทำในสิ่งที่ชอบให้คนที่รัก" ยังไงมันก็ไม่เหนื่อยหรอก เห็นเธอ ม้วนต้วน หลังจากได้ยินประโยคนี้ พร้อมกับ ถลา เข้ามาทุบที่ไหล่เบาๆ เล่นเอาผมทรุดลงกับพื้นไปเลย
ทุกอย่างที่ทำเอง ผมจะไม่ใส่ ผงปรุงรส หรือ ผงอะไรต่างๆ ปล่าว ไม่ได้เก่ง ไม่ได้มั่นใจ แต่ผมมองว่า ในวงจรชีวิตทั่วไป ของมนุษย์เงินเดือน เรารับมาเยอะแล้วครับ ไอ้ผงวิเศษเหล่านั้น มื้อไหนงดได้ ก็ งดกันบ้าง แต่ไม่ได้ตึงขนาดว่า ไอผงพวกนั้นมันแย่มากกก อย่าเข้ามาในตัวกรูนะ อันนั้นก็ตึงไปหน่อย เครียดปล่าวๆ
ทำให้กินตั้งกะ เป็นแฟน แต่งงาน ท้อง (อันนี้ ละเอียดอ่อนมาก อยากกินอะไรต้องได้กิน ฮ่าๆ) และปัจจุบันและในอนาคต ด้วยแน่นอน
และนี่คือตัวอย่าง เมนุอาหารที่ผมทำให้ พันยา ทานบ่อยๆ อย่างที่บอกล่ะครับ ทำแล้วมีคนกิน มันทำให้ผม ฟินสุดๆ ไปเลย
ข้าวผัดปลาทู
ไก่ทอดน้ำปลา
ปลาหมึกผัดพริกเผา ตอนท้องต้องได้กินนะ เมนูนี้ นางบอก
รู้สึกโชคดีที่มี ภรรยา ทานอาหารที่เราทำ
เล่าให้ฟัง ตอนนี้ ผมแต่งงานละ และที่สำคัญ ผมชอบทำอาหาร และ สรรหา ร้านอร่อย ร้านดังๆ ตามรีวิว ต่างๆ ตามรายการทีวี และ Internet เคยครั้งนึงครับ ตามไปกินร้านดังในโทรทัศน์ รอไป 2 ชม. ปรากฏว่า รสชาติ ไม่ถูกปากเอาเสียเลย ตั้งกะนั้นมา ไม่เสาะแสวงหามันอีกเลย
ด้วยความที่จำความได้ ว่า เคยเข้าครัว ช่วยแม่เข้าไปทำกับข้าวสมัยตอน ป.6 และรู้สึกว่า เฮ้ย ชอบอ่ะ ชอบที่จะเข้ามาช่วยแม่ในครัว เลยได้ฝึกหัดทำมาเรื่อยๆ ครับ ช่วยแม่มั่ง แม่ปล่อยให้ทำเองบ้าง จนกระทั่ง ได้เข้ามาใช้ชีวิตในบางกอก การทำอาหารของผมก็ค่อยๆ ลดถอยลงไป
แต่ หลังจากเรียนจบ แต่งงาน ช่วงแรก เราอยู่คอนโด ใช้เตาไฟฟ้า ก็ยังทำเมนู ถูๆไถๆ เท่าที่ข้อจำกัด ของคอนโด ทำได้ ห้ามโขลก ห้ามทอดปลาเค็ม
ซึ่งเป็นของโปรดของผมเลยล่ะ แต่ผมก็สรรหาเมนู มาลองผิดลองถูกไปเรื่อย โดยมีลูกค้า VIP. คือ พันยา ผมนี่เอง
ซึ่งผมค่อนข้างที่จะทานอาหารรสจัด และ ผมโชคดีตรงที่ว่า พันยา เธอทานได้ค่อนข้างหลากหลาย ทานเผ็ดได้ รสจัดได้ นั่นจึงเป็นที่มาของชื่อกระทู้ครับ.
เพราะถ้าเธอไม่ทานรสจัด ทานพริกได้เม็ดเดียวนี่ งานเข้าเลยล่ะครับ แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็คงต้อง สรรหา มาให้เหมือนเดิมล่ะครับ
หลังจากโชคชะตานำพา ลูกสาวแฝดคนละฝามาให้ เราจำเป็นต้อง ขยับขยาย ที่อยู่อาศัยมาอยู่บ้านแล้วล่ะ
ทีนี้ล่ะ พ่อคุณเอ๊ย ทั้งโขลก ทั้งทอด ทำได้ตามใจอยาก บันเทิง กันเลยล่ะครับ
โดยมีลูกค้า VIP. คนเดิม ยังคงเป็นหน่วยกล้าตาย โดยเมนู ในแต่ละมื้อ ผมก็จะถาม ลูกค้า ก่อนล่ะครับ ว่าวันนี้ อยากกินอะไร ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ผมก็จะจัดให้เต็มที่ เธอมีหน้าที่ นั่งรอรับทานที่บ้านสวยๆ ก็พอ
หน้าที่ผมคือ ตั้งแต่เริ่มไปตลาดสด จัดหาวัตถุดิบ ปรุงให้เสร็จสรรพ รอรับคำวิจารณ์ แหม ยังกะรายการ Master Chef..
แรกๆ เธอก็เป็นห่วงกลัวว่าเราจะเหนื่อย แต่ผมบอกไปว่า "ทำในสิ่งที่ชอบให้คนที่รัก" ยังไงมันก็ไม่เหนื่อยหรอก เห็นเธอ ม้วนต้วน หลังจากได้ยินประโยคนี้ พร้อมกับ ถลา เข้ามาทุบที่ไหล่เบาๆ เล่นเอาผมทรุดลงกับพื้นไปเลย
ทุกอย่างที่ทำเอง ผมจะไม่ใส่ ผงปรุงรส หรือ ผงอะไรต่างๆ ปล่าว ไม่ได้เก่ง ไม่ได้มั่นใจ แต่ผมมองว่า ในวงจรชีวิตทั่วไป ของมนุษย์เงินเดือน เรารับมาเยอะแล้วครับ ไอ้ผงวิเศษเหล่านั้น มื้อไหนงดได้ ก็ งดกันบ้าง แต่ไม่ได้ตึงขนาดว่า ไอผงพวกนั้นมันแย่มากกก อย่าเข้ามาในตัวกรูนะ อันนั้นก็ตึงไปหน่อย เครียดปล่าวๆ
ทำให้กินตั้งกะ เป็นแฟน แต่งงาน ท้อง (อันนี้ ละเอียดอ่อนมาก อยากกินอะไรต้องได้กิน ฮ่าๆ) และปัจจุบันและในอนาคต ด้วยแน่นอน
และนี่คือตัวอย่าง เมนุอาหารที่ผมทำให้ พันยา ทานบ่อยๆ อย่างที่บอกล่ะครับ ทำแล้วมีคนกิน มันทำให้ผม ฟินสุดๆ ไปเลย
ข้าวผัดปลาทู
ไก่ทอดน้ำปลา
ปลาหมึกผัดพริกเผา ตอนท้องต้องได้กินนะ เมนูนี้ นางบอก