คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
ไม่มีใครในโลกที่ไม่ต้องการความสุข
ดังนั้นทุกคนล้วนแล้วแต่ทำเพื่อความสุขของตัวเอง
เพียงแต่มันมากหรือน้อยเท่านั้น
บางคนความสุขนั้นคือการได้มองเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข แต่มันแค่นั้นจริงๆ หรือ..
ทุกอย่างบนโลกล้วนแล้วแต่ต้องการสมดุล ถ้าโลกให้แต่น้ำ และมีแต่คนรับน้ำไม่มีคนสร้างน้ำ หรือบำบัดน้ำ ไม่นานน้ำก็หมด
ดังนั้นการใช้ชีวิตคู่ การให้ความรัก ก็ควรมีความรักตอบในแบบที่สมดุล
และสมดุลของแต่ละคู่ไม่เท่ากัน
บางคู่ให้ 8 ขอรับแค่ 2
บางคู่ให้ 5 ขอรับ 5 เท่ากัน
บางคู่ให้ 2 ขอรับ 8
ซึ่งถ้าเจอคนที่พอดีกันก็จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
เช่น ชายหญิง (รุก-รับ)
ชาย(รุก) ให้ 2 รับ 8
ผู้หญิง(รับ) ให้ 8 ต้องการความสุขเพียงแค่ 2
อันนี้ สมดุลกันแล้ว เขามีความสุขแล้ว
บางคู่ผู้ชาย ให้ 8 รับแค่ 2
แต่ขนาดให้ไปเยอะแล้ว
แต่ผู้หญิงต้องการ 9 ให้ 1 อันนี้ ก็ขาดสมดุลแล้ว
ที่เหลือก็อยู่ว่าจะปรับสมดุลกันได้หรือจะสะสมการขาด เพราะต้องการ 9 ได้ 8 ขาด 1
ขาดแค่ 1 แต่ 1000 ครั้ง ก็เท่ากับ 1000 ก็เครียดอึดอัด
ถ้าไม่มีใครสักคนปรับก็มีแต่ทุกข์
ที่คุณตั้งกระทู้มาก็ลองดูว่า คุณอยู่ตรงไหน แล้วก็เขาอยู่ตรงไหน ถ้าปรับไม่ได้ ก็ต้องทุกข์แบบนี้
ดังนั้นทุกคนล้วนแล้วแต่ทำเพื่อความสุขของตัวเอง
เพียงแต่มันมากหรือน้อยเท่านั้น
บางคนความสุขนั้นคือการได้มองเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข แต่มันแค่นั้นจริงๆ หรือ..
ทุกอย่างบนโลกล้วนแล้วแต่ต้องการสมดุล ถ้าโลกให้แต่น้ำ และมีแต่คนรับน้ำไม่มีคนสร้างน้ำ หรือบำบัดน้ำ ไม่นานน้ำก็หมด
ดังนั้นการใช้ชีวิตคู่ การให้ความรัก ก็ควรมีความรักตอบในแบบที่สมดุล
และสมดุลของแต่ละคู่ไม่เท่ากัน
บางคู่ให้ 8 ขอรับแค่ 2
บางคู่ให้ 5 ขอรับ 5 เท่ากัน
บางคู่ให้ 2 ขอรับ 8
ซึ่งถ้าเจอคนที่พอดีกันก็จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
เช่น ชายหญิง (รุก-รับ)
ชาย(รุก) ให้ 2 รับ 8
ผู้หญิง(รับ) ให้ 8 ต้องการความสุขเพียงแค่ 2
อันนี้ สมดุลกันแล้ว เขามีความสุขแล้ว
บางคู่ผู้ชาย ให้ 8 รับแค่ 2
แต่ขนาดให้ไปเยอะแล้ว
แต่ผู้หญิงต้องการ 9 ให้ 1 อันนี้ ก็ขาดสมดุลแล้ว
ที่เหลือก็อยู่ว่าจะปรับสมดุลกันได้หรือจะสะสมการขาด เพราะต้องการ 9 ได้ 8 ขาด 1
ขาดแค่ 1 แต่ 1000 ครั้ง ก็เท่ากับ 1000 ก็เครียดอึดอัด
ถ้าไม่มีใครสักคนปรับก็มีแต่ทุกข์
ที่คุณตั้งกระทู้มาก็ลองดูว่า คุณอยู่ตรงไหน แล้วก็เขาอยู่ตรงไหน ถ้าปรับไม่ได้ ก็ต้องทุกข์แบบนี้
แสดงความคิดเห็น
ผมเคยคิดว่านิยามความรักของผมคือ ความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆแต่...
ผมรู้ว่า "ความหวังคือยาพิษที่กัดกินตัวเอง" แต่การกระทำของผม
...ล้วนแอบมีความหวังเล็กๆอยู่ภายในทุกอย่าง
"หวังว่าเขาจะมาสนใจ" "หวังว่าเขาจะเห็นความดีของเรา" "หวังเล็กๆว่าสิ่งที่เราให้เขาจะเห็นคุณค่า"
แต่เมื่อสิ่งที่หวังไม่เป็นไปตามที่ขาดมันจะกลายเป็นยาพิษที่จู่โจมเราจากภายในทันที
ผมเริ่มสับสนกับนิยามความรักของตัวเองเพราะผมเคยคิดว่า
...ผมอยากทำให้คนที่รักมีความสุขโดยไม่หวังว่าเขาจะมาสนใจ
อยากจะช่วยเหลือเขาเมื่อเขาไม่มีใคร อยากจะช่วยเมื่อเขาทุกข์ใจ
แต่ในใจกลับแอบคิดว่า "ความดีที่เราทำอาจจะทำให้เขาหันมามองบ้าง"
แปลว่านิยามความรักของผมมันไม่ใช่อย่างที่คิดไว้หรือป่าวนะ
ปล.ถ้าอ่านแล้วงงต้องขอโทษด้วยนะครับ เพราะตอนแรกผมคิดว่าผมเข้าใจนิยามความรักของตัวเอง
แต่นานๆไปผมก็เริ่มไม่เข้าใจมันซะแล้ว เพราะงั้นตอบที่ผมถามไว้บรรทัดแรกอย่างเดียวก็ได้ครับ