ความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ มันเป็นยังไงเหรอครับ?
ผมรู้ว่า "ความหวังคือยาพิษที่กัดกินตัวเอง" แต่การกระทำของผม
...ล้วนแอบมีความหวังเล็กๆอยู่ภายในทุกอย่าง

"หวังว่าเขาจะมาสนใจ" "หวังว่าเขาจะเห็นความดีของเรา" "หวังเล็กๆว่าสิ่งที่เราให้เขาจะเห็นคุณค่า"
แต่เมื่อสิ่งที่หวังไม่เป็นไปตามที่ขาดมันจะกลายเป็นยาพิษที่จู่โจมเราจากภายในทันที

ผมเริ่มสับสนกับนิยามความรักของตัวเองเพราะผมเคยคิดว่า
...ผมอยากทำให้คนที่รักมีความสุขโดยไม่หวังว่าเขาจะมาสนใจ
อยากจะช่วยเหลือเขาเมื่อเขาไม่มีใคร อยากจะช่วยเมื่อเขาทุกข์ใจ
แต่ในใจกลับแอบคิดว่า "ความดีที่เราทำอาจจะทำให้เขาหันมามองบ้าง"
แปลว่านิยามความรักของผมมันไม่ใช่อย่างที่คิดไว้หรือป่าวนะ

ปล.ถ้าอ่านแล้วงงต้องขอโทษด้วยนะครับ เพราะตอนแรกผมคิดว่าผมเข้าใจนิยามความรักของตัวเอง
แต่นานๆไปผมก็เริ่มไม่เข้าใจมันซะแล้ว เพราะงั้นตอบที่ผมถามไว้บรรทัดแรกอย่างเดียวก็ได้ครับ