คือทะเลาะกับพี่ที่บ้าน(ผญ.)
แล้วเราเผลอร้องไห้ออกมา
(ปกติเราแค่หน้ามุ่ยค่ะ ไม่เคยร้องให้เขาเห็น)
พอเราร้องไห้ต่อหน้าเขากลับถลึงตาใส่
และเดินหนี(ซะงั้น)
พอตอนหลังเราหยุดร้องไห้
จะไปคุยดีๆ เขากลับเบรกไม่ให้เราพูด
พูดว่า ไม่ต้องมาพูด ไม่ต้องสาธยาย น่ะค่ะ
เลยอยากเข้าใจความรู้สึกของการเดินหนีค่ะ
คือแค่ทำตัวไม่ถูก หรือรำคาญ หรืออะไรยังไง
หนูจะได้ปฏิบัติกับเขาถูกน่ะค่ะ
ขอแค่เป็นข้อมูลเท่านั้น
ไม่ได้จะเอาไปคำตัดสินว่าอะไรถูกผิดค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
(ป.ล. ปัจจุบันยังไม่คุยกันค่ะ)
การที่เราร้องไห้มันน่ารำคาญหรือคะ?
แล้วเราเผลอร้องไห้ออกมา
(ปกติเราแค่หน้ามุ่ยค่ะ ไม่เคยร้องให้เขาเห็น)
พอเราร้องไห้ต่อหน้าเขากลับถลึงตาใส่
และเดินหนี(ซะงั้น)
พอตอนหลังเราหยุดร้องไห้
จะไปคุยดีๆ เขากลับเบรกไม่ให้เราพูด
พูดว่า ไม่ต้องมาพูด ไม่ต้องสาธยาย น่ะค่ะ
เลยอยากเข้าใจความรู้สึกของการเดินหนีค่ะ
คือแค่ทำตัวไม่ถูก หรือรำคาญ หรืออะไรยังไง
หนูจะได้ปฏิบัติกับเขาถูกน่ะค่ะ
ขอแค่เป็นข้อมูลเท่านั้น
ไม่ได้จะเอาไปคำตัดสินว่าอะไรถูกผิดค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
(ป.ล. ปัจจุบันยังไม่คุยกันค่ะ)