[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ภาค 1 ถึง 4 =
ภาค 1 = https://pantip.com/topic/36539715
ภาค 2 = https://pantip.com/topic/36551839
ภาค 3 = https://pantip.com/topic/36570418
ภาค 4 = https://pantip.com/topic/36628945
หนึ่งสองสามสี่ เจ้า คิดไป
อาจสู่การแสดงใน บัดนี้
ให้รู้สึกระทึกใจ สัมผัส
ร้อนเร่งสับสนชี้ สลดนั้นฉายแวว
มีข่าวร้ายแก่เจ้า แสงสุรีย์
พิ้งค์ป่วยไข้เต็มที กลับแล้ว
โรงแรมอยู่และมี คนส่ง เรามา
แทนที่วงเจื้อยแจ้ว ขับร้องบรรเลง
แฟนแฟนเจ้าที่แท้ อยู่ไหน
ยืนหยัดอยู่ที่ใด บ่งชี้
เราก็จักหาไป ให้พบ จนได้
ณ ที่โรงละครนี้ แปลกหน้ามีใคร
ในราตรีค่ำนี้ บอกมา
หากว่ามีจงพา พวกนั้น
ลากไปชิดติดฝา ผนังแห่ง กำแพง
ไฟส่องไม่มองชั้น บัดนี้หนึ่งคน
หอบหิ้วหมอนั่นไว้ อัดบน กำแพง
ไอ้นั่นเหมือนยิวคน- หนึ่งแท้
และหมอนั่นปะปน ไอ้มืด
ใครปล่อยสวะขี้แพ้ เหล่านี้เข้ามา ?
ยังมีคนหนึ่งนั้น สูบยา
และอีกคนนั่นหนา จับไว้
ไอ้หมอนั่นกายา ดาษดื่น ริ้วรอย
ฉันหากมีทางไซร้ เป่าทิ้งหมดละเมิง !!!
===================================================================================
วิ่งไป วิ่งไป อย่าได้หยุดยั้ง
วิ่งสุดกำลัง อย่ารั้ง วิ่งไป
จะปลอมตัวแบบไหน เธอชอบใจให้เลือกเอา
แต่งหน้าเถิดเร็วเข้า ควรเร่งเร้าอย่าช้านาน
ปิดปากเงียบเข้าไว้ สอดส่ายไปสายตาผ่าน
แสร้งทำบอดให้นาน ส่งยิ้มหวานแห้งเจื่อนไป
จิตกระหายรู้สึก ความผิดนึกอดีตได้
โกรธพาลพลุ่งพล่านใจ ประสาทสายแตกกระจาย
เมื่อเปลือกหอยตรงนั้น แตกไปพลันก็ไม่วาย
ประตูฆ้อนทำลาย หนีให้ได้จงวิ่งไป
วิ่งไป วิ่งไป อย่าได้หยุดยั้ง
วิ่งสุดกำลัง อย่ารั้ง วิ่งไป
หนีไปเสียดีกว่า กาลไม่ว่าทั้งคืนวัน
อารมณ์หื่นเธอนั้น จงเก็บมันลึกข้างใน
และถ้าพาแฟนออก ไปข้างนอกคืนนี้ไซร้
ควรจอดรถให้ไกล ขอจงให้พ้นสายตา
เพราะหากเขาจับแก ก็จะแย่กันทั่วหน้า
เขาจะเอาเธอมา ล๊อคแล้วพร่าพรหมจรรย์
แล้วแก...โดนแน่ต้อง- ฆ่ายัดกล่องไม่แปรผัน
ส่งกลับให้แม่พลัน เพราะฉะนั้น วิ่งหนีไป !!!
===================================================================================
ถึงท่านนั้นบากบั่นสักเพียงไร
ก็มิอาจทำได้เอื้อมไม่ถึง
โลกเอ๋ยที่โหดร้ายไม่คำนึง
จบแล้วซึ่งเรื่องราวก้าวผ่านไป
หลังกำแพงฉันตรงนี้มีบังเก้อร์
นั่งมองเหม่อรอหนอนมาให้ได้
หลังกำแพงของพี่ตรงนี้ไง
เหงาเศร้าใจเต็มเปี่ยมเยี่ยมไม่เบา
รอหนอนกันมันจะพากันมาแล้ว
รอคอยแผ้วถางตัดไม้ที่ตายเน่า
รอชะล้างมลางเมลืองเมืองของเรา
รอตามเขาเหล่าตัวหนอนก่อนเป็นไร
รอสวมเถิดเสื้อเชิ้ตดำเพื่อกำจัด
พวกอ่อนหัดเหล่านั้นกันให้ได้
รอบุกทุบบุบหน้าต่างพังเข้าไป
ประตูใช้เท้าถีบเข้าเอาพวกมัน!
รอคอยกรรมวิธีที่สุดท้าย
เพื่อมุ่งหมายยัดเยียดความเครียดนั่น
รอติดตามยามเหล่าหนอนสลอนกัน
รอเปิดสนั่นน้ำร้อนบัวให้ทั่วไป
และจุดไฟในเตาเผาให้แหลก
รอพวกแยกแปลกหน้ามาให้ได้
พวกไอ้มืด ขี้ตืดยิว ผิวแดงไซร้
รอตามไป หนอนทั้งหลายกำลังมา
เพื่อน! อยากเห็นบริแทนเนียใหญ่อีกไหม ?
ตามหนอนไป ทุกสิ่งย้ำต้องทำหนา
ญาติผิวสีอยากส่งลับกลับบ้านลา
หรือเพื่อนข้า ?...ช้าก่อน...ตามหนอนไป !!!
===================================================================================
ฉันนี้จะกลับบ้าน เสียที
ถอดเครื่องแบบที่มี ออกขว้าง
ไปเสียจากเวที ไม่กลับ ลับลา
รออยู่ห้องขังร้าง แห่งนี้ไปไย ?
เพราะว่าฉันอยากรู้ ใช่ไหม
ที่ผ่านมาพลั้งไป หมดแล้ว
ไม่ว่าเรื่องราวใด ก็พลาด ทุกอย่าง
ความผิดคงไม่แคล้ว ตลอดนั้นฉันเอง
===================================================================================
ข้าแต่ศาลหนอน ขออรุณสวัสดิ์ก่อน ขอรับใต้เท้า
จักขอเบิกความ ตามคดีจะกล่าว นักโทษโฉดเขลา พาเข้ามานี่
ยืนอยู่เบื้องหน้า ท่านผู้พิพากษา ณ เวลานี้
มือเปื้อนเลือดไป จับได้ทันที ความรู้สึกมี กำลังแสดง
ตามธรรมชาติคน แทบหมดล้นพ้น เขาก็บอกแจ้ง
ความรู้สึกนั้น ที่มันแสดง มันผิดแสลง ไม่ได้อะไร
"เบิกตัวครูใหญ่ !!!" ครูใหญ่ว่าไป ให้การว่า "ใต้-
เท้าเจ้าขา,บ่าว กล่าวเสมอไป หมอนี่สุดท้าย ต้องจบไม่ดี
หากพวกเขาให้ บ่าวทำลงไป ทางไหนที่มี
คงได้ถลกหนัง รั้งเขาเต็มที่ สู่ภาพพจน์ดี ให้ได้ดั่งใจ
แต่มือถูกมัด หัวใจเลือดคัด คั่งหลั่งเวียนไหล
ความเป็นศิลปิน ดิ้นอยู่ข้างใน นิ่งอยู่มิได้ ปล่อยไปเสียที
พร้อมทั้งฆาตกร วอนปล่อยเขาไป เถิดในวันนี้
แล้วปล่อยให้บ่าว เอาฆ้อนเข้าปรี่ ทุบมันเสียที ให้ชีวีวาย
ห้องใต้หลังคา ของเล่นบ้าบอ
ตัวฉันนี้หนอ บ้าคลั่งเต็มที
ไปตกปลาจริง ทิ้งไว้ตรงนี้
ก้อนหินมากมี เขาคงเอาไป
ห้องใต้หลังคา ของเล่นบ้าใบ้
ตัวเขาคลั่งไคล้ วิปลาสเต็มที
🎹 🎶 🎼 ⭐️ THE WALL - มหากาพย์ กำแพงกั้นชีวิต <<< ภาคอวสาน >>> ⭐️ 🎼 🎶 🎹
อาจสู่การแสดงใน บัดนี้
ให้รู้สึกระทึกใจ สัมผัส
ร้อนเร่งสับสนชี้ สลดนั้นฉายแวว
มีข่าวร้ายแก่เจ้า แสงสุรีย์
พิ้งค์ป่วยไข้เต็มที กลับแล้ว
โรงแรมอยู่และมี คนส่ง เรามา
แทนที่วงเจื้อยแจ้ว ขับร้องบรรเลง
แฟนแฟนเจ้าที่แท้ อยู่ไหน
ยืนหยัดอยู่ที่ใด บ่งชี้
เราก็จักหาไป ให้พบ จนได้
ณ ที่โรงละครนี้ แปลกหน้ามีใคร
ในราตรีค่ำนี้ บอกมา
หากว่ามีจงพา พวกนั้น
ลากไปชิดติดฝา ผนังแห่ง กำแพง
ไฟส่องไม่มองชั้น บัดนี้หนึ่งคน
หอบหิ้วหมอนั่นไว้ อัดบน กำแพง
ไอ้นั่นเหมือนยิวคน- หนึ่งแท้
และหมอนั่นปะปน ไอ้มืด
ใครปล่อยสวะขี้แพ้ เหล่านี้เข้ามา ?
ยังมีคนหนึ่งนั้น สูบยา
และอีกคนนั่นหนา จับไว้
ไอ้หมอนั่นกายา ดาษดื่น ริ้วรอย
ฉันหากมีทางไซร้ เป่าทิ้งหมดละเมิง !!!
วิ่งสุดกำลัง อย่ารั้ง วิ่งไป
จะปลอมตัวแบบไหน เธอชอบใจให้เลือกเอา
แต่งหน้าเถิดเร็วเข้า ควรเร่งเร้าอย่าช้านาน
ปิดปากเงียบเข้าไว้ สอดส่ายไปสายตาผ่าน
แสร้งทำบอดให้นาน ส่งยิ้มหวานแห้งเจื่อนไป
จิตกระหายรู้สึก ความผิดนึกอดีตได้
โกรธพาลพลุ่งพล่านใจ ประสาทสายแตกกระจาย
เมื่อเปลือกหอยตรงนั้น แตกไปพลันก็ไม่วาย
ประตูฆ้อนทำลาย หนีให้ได้จงวิ่งไป
วิ่งไป วิ่งไป อย่าได้หยุดยั้ง
วิ่งสุดกำลัง อย่ารั้ง วิ่งไป
หนีไปเสียดีกว่า กาลไม่ว่าทั้งคืนวัน
อารมณ์หื่นเธอนั้น จงเก็บมันลึกข้างใน
และถ้าพาแฟนออก ไปข้างนอกคืนนี้ไซร้
ควรจอดรถให้ไกล ขอจงให้พ้นสายตา
เพราะหากเขาจับแก ก็จะแย่กันทั่วหน้า
เขาจะเอาเธอมา ล๊อคแล้วพร่าพรหมจรรย์
แล้วแก...โดนแน่ต้อง- ฆ่ายัดกล่องไม่แปรผัน
ส่งกลับให้แม่พลัน เพราะฉะนั้น วิ่งหนีไป !!!
ถอดเครื่องแบบที่มี ออกขว้าง
ไปเสียจากเวที ไม่กลับ ลับลา
รออยู่ห้องขังร้าง แห่งนี้ไปไย ?
เพราะว่าฉันอยากรู้ ใช่ไหม
ที่ผ่านมาพลั้งไป หมดแล้ว
ไม่ว่าเรื่องราวใด ก็พลาด ทุกอย่าง
ความผิดคงไม่แคล้ว ตลอดนั้นฉันเอง
จักขอเบิกความ ตามคดีจะกล่าว นักโทษโฉดเขลา พาเข้ามานี่
ยืนอยู่เบื้องหน้า ท่านผู้พิพากษา ณ เวลานี้
มือเปื้อนเลือดไป จับได้ทันที ความรู้สึกมี กำลังแสดง
ตามธรรมชาติคน แทบหมดล้นพ้น เขาก็บอกแจ้ง
ความรู้สึกนั้น ที่มันแสดง มันผิดแสลง ไม่ได้อะไร
"เบิกตัวครูใหญ่ !!!" ครูใหญ่ว่าไป ให้การว่า "ใต้-
เท้าเจ้าขา,บ่าว กล่าวเสมอไป หมอนี่สุดท้าย ต้องจบไม่ดี
หากพวกเขาให้ บ่าวทำลงไป ทางไหนที่มี
คงได้ถลกหนัง รั้งเขาเต็มที่ สู่ภาพพจน์ดี ให้ได้ดั่งใจ
แต่มือถูกมัด หัวใจเลือดคัด คั่งหลั่งเวียนไหล
ความเป็นศิลปิน ดิ้นอยู่ข้างใน นิ่งอยู่มิได้ ปล่อยไปเสียที
พร้อมทั้งฆาตกร วอนปล่อยเขาไป เถิดในวันนี้
แล้วปล่อยให้บ่าว เอาฆ้อนเข้าปรี่ ทุบมันเสียที ให้ชีวีวาย
ห้องใต้หลังคา ของเล่นบ้าบอ
ตัวฉันนี้หนอ บ้าคลั่งเต็มที
ไปตกปลาจริง ทิ้งไว้ตรงนี้
ก้อนหินมากมี เขาคงเอาไป
ห้องใต้หลังคา ของเล่นบ้าใบ้
ตัวเขาคลั่งไคล้ วิปลาสเต็มที
เจ้าคูถกระจ้อย ตอนนี้เจ้าปล่อย ตนอยู่ในมัน
หวังว่าพวกเขา ไม่เอาแล้วกัน ดอกกุญแจนั้น โยนไปให้ไกล
เจ้าควรพูดจา กับฉันบ่อยกว่า ที่เจ้าทำได้
แต่ว่าเปล่าเลย เจ้าเฉยเมยไป ล่าสุดมีไหม บ้านไปปล้นมา ?
"ข้าแต่ศาลหนอน ใต้เท้าขอวอน นาทีแค่ห้า
คือเวลานอก จะบอกวาจา เขาและตัวข้าฯ แต่เพียงลำพัง"
ลูกจ๋า......
มาหาแม่ลูกยา ให้แม่อ้าแขนกอดที
พระเจ้า...ตัวเรานี้ ไม่เคยมีที่ต้องการ
ให้เขาจมเข้าไป ปัญหาใดจะล้างผลาญ
ไยเล่าเขาจึงพาล แต่จะวิ่งทิ้งฉันไป
ท่านหนอนท่านใต้เท้า ขอฉันเอาไปได้ไหม
ลูกคนนี้ดวงใจ พากลับไปบ้านเสียที
เหนือสายรุ้งนั้น ฉันเป็นบ้าไป
คนบ้าที่ใกล้ หน้าต่างกรงขัง
ต้องมีช่องทาง อยู่บ้างจริงจัง
ตอนเข้ามานั่ง ภายในกำแพง
คนบ้านั่นไง เหนือสายรุ้งแจ้ง
ชัดเจนสำแดง เขานั้นบ้าไป
พยานหลักฐาน ก่อนหน้าที่ศาล พิจารณา
มันมีให้เห็น ชัดเจนเกินกว่า จะมานำพา ให้เลี่ยงพ้นไป
องค์คณะลูกขุน ต้องอยู่ค้ำจุน เกษียณไปไม่ได้
หลายปีทั้งสิ้น ข้าตัดสินไป เคยได้ยินไหม มาก่อน ? ,ไม่มี
ว่าใครสักคน สมควรปี้ป่น มากล้นกว่านี้
เกินกว่าโทษทัณฑ์ หมดบรรดามี สูงสุดตามที่ กฏหมายให้มา
วิถีที่เจ้า ทำให้พวกเขา ทรมานนักหนา
ทั้งเมียแสนงาม ตามด้วยมารดา มันกระตุ้นข้า จะขี้แตกแตน!!!
เพื่อนเอ๋ย,ตั้งแต่ เจ้าเปิดเผยแน่ ความกลัวเหลือแสน
ลึกภายในใจ ให้เจ้าเจ็บแค้น ตัดสินเจ้าแทน ต่อคณะลูกขุน
ที่มีดวงกมล รักคุณแท้จริง
เดินกันขวักไขว่ เหนือใต้ทุกสิ่ง
ไม่มีหยุดนิ่ง ภายนอกกำแพง
บ้างจับมือกัน รวมกันไม่แบ่ง
เป็นกลุ่มเป็นแผง กับด้วยดวงใจ
ทั้งเหล่าศิลปิน เลือดยังรินไหล
เวียนอยู่ข้างใน ให้ยืนเส้นทาง
แล้วเมื่อเขาเอา ของเขาทุกอย่าง
ให้ท่านแล้วบาง- คนก็เซซวน
ร่วงตกลงมา สรรพสิ่งพาหวน
จากนั้นคิดครวญ ไม่ง่ายสักครา
เอาใจของท่าน ต้านมันเถิดหนา
ต่อกำแพงบ้า เปื้อนกามอาจม ฯ
ที่นี่แหละใช่ไหม.........ที่เราได้สู้กับเขา
มันแห่งนี้หรือเปล่า..... คือ......... (ต่อที่ตอนเริ่มภาคแรก)
เพลงที่ 22 = IN THE FLESH ? (2) = โคลงสี่สุภาพ
เพลงที่ 23 = RUN LIKE HELL = วิชชุมมาลาฉันท์, กาพย์ยานี ๑๑
เพลงที่ 24 = WAITING FOR THE WORMS = กลอนสุภาพ
เพลงที่ 25 = STOP = โคลงสี่สุภาพ
เพลงที่ 26 = THE TRIAL = กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘,วิชชุมมาลาฉันท์, กาพย์ยานี ๑๑
เพลงสุดท้าย = OUTSIDE THE WALL = วิชชุมมาลาฉันท์,กาพย์ยานี ๑๑
=================================================================================