ตอนนี้อยู่บ้านแฟนค่ะ เพราะใกล้ที่ทำงาน
ฐานะทางบ้านเค้าก็พอมีพอกินค่อนไปทางติดลบ
ซึ่งตรงนี้เราไม่ซีเนียสเพราะไม่คิดจะใช้เงินเค้าอยู่แล้ว
มาพีคตรงบ้านที่เราอาศัยเึ้าอยู่นี่ล่ะค่ะ
ลักษณะของบ้านจะเป็นห้องเช่าสองชั้น
เป็นไม้ทั้งหมด ค่อนข้างเก่ามาก ทุกพื้นที่มีแต่ฝุ่น เศษขยะ เศษของใช้เต็มไปหมด มีน้ำรั่วซึมใส่ที่นอนตลอดที่ฝนตก ยิ่งห้องน้ำไม่รู้จะให้คำไหนมาบรรยาย เอาเป็นว่าเข้าเมื่อไรร้องไห้อยากกลับบ้านทุกที
จานชามใช้แล้วก็วางไว้ที่พื้นห้องน้ำ (ที่แสนสกปรก)อันนั้นล่ะ ละอาบน้ำซัดมันเข้าไป ทั้งจานชามช้อน ไปจนถึง หม้อข้าว!!
ถามว่าเธอเป็นสะไภ้ทำไมไม่ช่วยเก็บล่ะ?
คือมันเกินจะเก็บค่ะ อีกทั้งที่บ้านเราจะรับผิดชอบกันมากกว่านี้ กินแล้ววางไว้ในอ่างเราไม่ทีปัญหา บ้านรกมีฝุ่นก็สบายมาก แต่อันนี้ถ้าจะให้อยู่ได้จริงๆต้องรื้อ สร้างใหม่ และเอาของออกจากบ้านให้หมด
ละเรียงๆๆใหม่อ่ะ
ซึ่งของในบ้านก็เยอะมากๆแบบว่ายัดกันเลยค่ะเพราะบ้านเช่าค่อนข้างแคบ
บวกกับทุกคนในบ้านอยู่กันแบบ #มักง่าย กินตรงไหนวางตรงนั้น แม่แฟนเป็นอาทิตย์กว่าจะอาบน้ำสักครั้ง แฟนเราก็ถอดกองๆๆๆไว้ทุกที่
แต่เราไม่อยากว่าเค้านะคะ เพราะแกใจดีกับเรามากกกก ใจดีไป ทุกครั้งที่แม่เปิดประเด็นสนทนา
จะเป็นหัวข้ออาชญากรรม ถีบรถ ฆ่าหั่นศพ
หรือไม่ก็แนวมีคนมายืมเงินละไม่คืน คนยืมเงินไปมีกอนมีใช้แต่ตัวเองอดมื้อกินมื้อ บลาๆ
อีกทั้งแกยังใจดีชอบโอบอุ้มเด็กข้างบ้าน ซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานมาเลี้ยง เป็นลูกของลูกป้าอีกที นางท้องตั้งแต่14 มั้ง ตอนนี้ลูกก็อายุ 4-5 ขวบ ได้แล้วแต่ยังไม่ได้เข้า รร.เลย แถมยังไร้การเหลียวแลอบรมสั่งสอน มีแต่ตามใจ ซื้อของเล่น ซื้อขนมให้ แต่ไม่เคยหาข้าวให้กิน??
คืองงมาก วันๆตัวเองกิน แต่ไม่หาให้หลานกิน ปล่อยให้วิ่งหิวโหยมาที่บ้านเราตลอด ให้มันกินแต่ลูกอมกับเป็ปซี่ ซึ่งตรงนี้เราเครียดมากเพราะไม่รู้จะแก้ยังไง มันไม่ใช่ครอบครัวเรา แต่มันส้งผลถึงเรา!
แล้วเวลาใครกินอะไรเด็กนี่ก็จะคอยมองละถามว่ากินอะไรๆๆๆ แถมยังพูดจาหยาบคาย ก้าวร้าวมากกกกกกกกกกกกกก
ถ้าแม่แฟนเราไม่ตามใจก็จะถูกมองค้อนแบบ
จิกสุดๆ พร้อมทำปากมุบมิบด่าๆๆๆ คือแบ่บ
หืมมม ของคุณแม่นี่แทบจะต้องตั้งอีกกระทู้
กลายเป็นว่าทุกวันนี้ เราไม่หยิบจับอะไรในบ้านเลย แฟนเป็นคนทำให้ทุกอย่างตั้งแต่ซักผ้า หาข้าวให้กิน หาเสื้อผ้าให้ใส่ แฟนดีกับเรามากๆ
แต่.... อย่าเพิ่งด่าอิชั้นค่ะ
- เหตุที่ต้องซักผ้าให้เพราะ ถ้าเราซักก็จะใช้การซักมือเพราะเสื้อผ้าผู้ชายจะมีปัญหาหลักคือ คอเหลือง,จั้กแร้เหลือง เครื่องมันเอาไม่อยู่ แต่บ้านแฟนไม่มีกะละมังและไม่มีพื้นที่ว่างพอจะวางกะละมังแล้ว เคยทะเลาะกันไปหลายครั้ง จนจบที่เค้าจะซักเอง และซักของเราด้วยเพราะมันเปลืองถ้าจะซักแยกกัน
- เหตุที่ต้องหาข้าวให้เพราะ เราหาเองไม่เจอค่ะจานชามกระจัดกระจาย ล้างบ้างไม่ล้างบ้าง ล้างไม่สะอาดบ้าง เราเห็นแล้วก็นอยไม่กล้ากิน ไม่อยากกินซึ่งเค้าก็แคร์ แล้วก็จบปัญหาที่ว่าเค้าจะหาให้เอง
- เหตุที่ต้องหาเสื้อผ้าให้ใส่เพราะ หาไม่เจออีกเช่นเดิมค่ะ บ้านนี้บอกแล้วว่าเก่า ฝาบ้าน หลังคา บลาๆ เป็นแนวปะผุทั้งหมด เราไม่รู้จะตากตรงไหนไม้แขวนเสื้อเราซื้อมาใหม่หลายรอบมากก
หายไปไหนหมดไม่รู้ สิ่งที่คุณแฟนทำคือไรคะ
ยัดค่ะ! ยัดมันทุกซอก วางๆ แปะๆ มันทุกที่
เรารับไม่ได้ค่ะ การตากผ้าในความหมายของเราคือ มีราว มีไม้แขวน แต่ที่นี่ไม่มีจ้า ย้ำว่าบ้านแคบจริงๆ เราอยากกลับบ้านทุกครั้ง และมันก็จบที่เค้าบอกว่าจะทำให้เอง
ทีนี้เราก็พยายามจะแก้ปัญหาที่ตัวเราเองก่อน เพราะเราเองที่เป็นคนเข้ามาอยู่ในชีวิตเค้าซึ่งเป็นแบบนี้มานานแล้ว โดยการไม่สนใจ ไม่มีปฎิสัมพันธ์กับใครเลยทั้งในบ้านและข้างบ้าน มาถึงจะรีบก้มหน้าก้มตาละขึ้นห้องนอนเลย
เพราะไม่อยากคุยกับแม่แฟน คุยแล้วหดหู่
ไม่อยากอยู่ข้างล่างเพราะมีเพื่อนบ้านขี้ขโมย,ขี้เมา,ขี้ขอ,ขี้ประจบ รวมถึงเด็กเปร-ต นั่นก็ด้วย
ลองมาคิดดูทีละข้อเรื่องแม่แฟนกับแฟนเรา
แม่ลูกคู่นี้รักกันมาก เพราะทนลำบากมาด้วยกัน2คนตั้งแต่เล็กๆ (พ่อแฟนเจ้าชู้มากกก ทิ้งไปตั้งแต่ท้องไม่เคยดูแลเหลียวแล)
เก็บเล็กผสมน้อยจนพอมีพอกินบ้าง
เราเข้าใจที่แฟนจำเป็นต้องพาเรามาอยู่ด้วยเพราะทิ้งแม่ไว้คนเดียวก็ไม่ได้ ทิ้งเราก็ไม่ได้
เราพยายามเข้ากับแม่และสภาพแวดล้อมรอบข้างให้ได้ แต่ขึ้นชื่อว่าฝืนมันก็ต้องหยุดอ่ะค่ะ
เราตื่นเข้าไปทำงานกลับมาก็ค่ำๆกินข้าว อาบน้ำ นอน คือจบแล้ว แต่เราอึดอัดที่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ มันต้องเป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม เรากับแฟนต้องทนแบบนี้ไปจนกว่าแม่เค้าจะตายเลยใช่ไหมคะ แล้วบ้านเราล่ะ ทำไมเค้าถึงอยู่ได้โดยที่ไม่มีเรา บางทีก็รู้สึกไม่แฟร์ หดหู่มากค่ะ ทุกวันนี้ทะเลาะกับแฟนเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอด ถ้าเราเห็นแก่ตัวก็ช่วยด่าเราแรงๆให้สำนึกทีค่ะ คิดไม่ออกแล้ว ไม่อยากเลิกกับแฟนเพราะเค้าเป็นคนดีจริงๆ
ช่วยเราด้วยนะคะ
บ้านแฟนสกปรกจนไม่อยากแตะต้อง เราเห็นแก่ตัวไปไหมคะ
ฐานะทางบ้านเค้าก็พอมีพอกินค่อนไปทางติดลบ
ซึ่งตรงนี้เราไม่ซีเนียสเพราะไม่คิดจะใช้เงินเค้าอยู่แล้ว
มาพีคตรงบ้านที่เราอาศัยเึ้าอยู่นี่ล่ะค่ะ
ลักษณะของบ้านจะเป็นห้องเช่าสองชั้น
เป็นไม้ทั้งหมด ค่อนข้างเก่ามาก ทุกพื้นที่มีแต่ฝุ่น เศษขยะ เศษของใช้เต็มไปหมด มีน้ำรั่วซึมใส่ที่นอนตลอดที่ฝนตก ยิ่งห้องน้ำไม่รู้จะให้คำไหนมาบรรยาย เอาเป็นว่าเข้าเมื่อไรร้องไห้อยากกลับบ้านทุกที
จานชามใช้แล้วก็วางไว้ที่พื้นห้องน้ำ (ที่แสนสกปรก)อันนั้นล่ะ ละอาบน้ำซัดมันเข้าไป ทั้งจานชามช้อน ไปจนถึง หม้อข้าว!!
ถามว่าเธอเป็นสะไภ้ทำไมไม่ช่วยเก็บล่ะ?
คือมันเกินจะเก็บค่ะ อีกทั้งที่บ้านเราจะรับผิดชอบกันมากกว่านี้ กินแล้ววางไว้ในอ่างเราไม่ทีปัญหา บ้านรกมีฝุ่นก็สบายมาก แต่อันนี้ถ้าจะให้อยู่ได้จริงๆต้องรื้อ สร้างใหม่ และเอาของออกจากบ้านให้หมด
ละเรียงๆๆใหม่อ่ะ
ซึ่งของในบ้านก็เยอะมากๆแบบว่ายัดกันเลยค่ะเพราะบ้านเช่าค่อนข้างแคบ
บวกกับทุกคนในบ้านอยู่กันแบบ #มักง่าย กินตรงไหนวางตรงนั้น แม่แฟนเป็นอาทิตย์กว่าจะอาบน้ำสักครั้ง แฟนเราก็ถอดกองๆๆๆไว้ทุกที่
แต่เราไม่อยากว่าเค้านะคะ เพราะแกใจดีกับเรามากกกก ใจดีไป ทุกครั้งที่แม่เปิดประเด็นสนทนา
จะเป็นหัวข้ออาชญากรรม ถีบรถ ฆ่าหั่นศพ
หรือไม่ก็แนวมีคนมายืมเงินละไม่คืน คนยืมเงินไปมีกอนมีใช้แต่ตัวเองอดมื้อกินมื้อ บลาๆ
อีกทั้งแกยังใจดีชอบโอบอุ้มเด็กข้างบ้าน ซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานมาเลี้ยง เป็นลูกของลูกป้าอีกที นางท้องตั้งแต่14 มั้ง ตอนนี้ลูกก็อายุ 4-5 ขวบ ได้แล้วแต่ยังไม่ได้เข้า รร.เลย แถมยังไร้การเหลียวแลอบรมสั่งสอน มีแต่ตามใจ ซื้อของเล่น ซื้อขนมให้ แต่ไม่เคยหาข้าวให้กิน??
คืองงมาก วันๆตัวเองกิน แต่ไม่หาให้หลานกิน ปล่อยให้วิ่งหิวโหยมาที่บ้านเราตลอด ให้มันกินแต่ลูกอมกับเป็ปซี่ ซึ่งตรงนี้เราเครียดมากเพราะไม่รู้จะแก้ยังไง มันไม่ใช่ครอบครัวเรา แต่มันส้งผลถึงเรา!
แล้วเวลาใครกินอะไรเด็กนี่ก็จะคอยมองละถามว่ากินอะไรๆๆๆ แถมยังพูดจาหยาบคาย ก้าวร้าวมากกกกกกกกกกกกกก
ถ้าแม่แฟนเราไม่ตามใจก็จะถูกมองค้อนแบบ
จิกสุดๆ พร้อมทำปากมุบมิบด่าๆๆๆ คือแบ่บ
หืมมม ของคุณแม่นี่แทบจะต้องตั้งอีกกระทู้
กลายเป็นว่าทุกวันนี้ เราไม่หยิบจับอะไรในบ้านเลย แฟนเป็นคนทำให้ทุกอย่างตั้งแต่ซักผ้า หาข้าวให้กิน หาเสื้อผ้าให้ใส่ แฟนดีกับเรามากๆ
แต่.... อย่าเพิ่งด่าอิชั้นค่ะ
- เหตุที่ต้องซักผ้าให้เพราะ ถ้าเราซักก็จะใช้การซักมือเพราะเสื้อผ้าผู้ชายจะมีปัญหาหลักคือ คอเหลือง,จั้กแร้เหลือง เครื่องมันเอาไม่อยู่ แต่บ้านแฟนไม่มีกะละมังและไม่มีพื้นที่ว่างพอจะวางกะละมังแล้ว เคยทะเลาะกันไปหลายครั้ง จนจบที่เค้าจะซักเอง และซักของเราด้วยเพราะมันเปลืองถ้าจะซักแยกกัน
- เหตุที่ต้องหาข้าวให้เพราะ เราหาเองไม่เจอค่ะจานชามกระจัดกระจาย ล้างบ้างไม่ล้างบ้าง ล้างไม่สะอาดบ้าง เราเห็นแล้วก็นอยไม่กล้ากิน ไม่อยากกินซึ่งเค้าก็แคร์ แล้วก็จบปัญหาที่ว่าเค้าจะหาให้เอง
- เหตุที่ต้องหาเสื้อผ้าให้ใส่เพราะ หาไม่เจออีกเช่นเดิมค่ะ บ้านนี้บอกแล้วว่าเก่า ฝาบ้าน หลังคา บลาๆ เป็นแนวปะผุทั้งหมด เราไม่รู้จะตากตรงไหนไม้แขวนเสื้อเราซื้อมาใหม่หลายรอบมากก
หายไปไหนหมดไม่รู้ สิ่งที่คุณแฟนทำคือไรคะ
ยัดค่ะ! ยัดมันทุกซอก วางๆ แปะๆ มันทุกที่
เรารับไม่ได้ค่ะ การตากผ้าในความหมายของเราคือ มีราว มีไม้แขวน แต่ที่นี่ไม่มีจ้า ย้ำว่าบ้านแคบจริงๆ เราอยากกลับบ้านทุกครั้ง และมันก็จบที่เค้าบอกว่าจะทำให้เอง
ทีนี้เราก็พยายามจะแก้ปัญหาที่ตัวเราเองก่อน เพราะเราเองที่เป็นคนเข้ามาอยู่ในชีวิตเค้าซึ่งเป็นแบบนี้มานานแล้ว โดยการไม่สนใจ ไม่มีปฎิสัมพันธ์กับใครเลยทั้งในบ้านและข้างบ้าน มาถึงจะรีบก้มหน้าก้มตาละขึ้นห้องนอนเลย
เพราะไม่อยากคุยกับแม่แฟน คุยแล้วหดหู่
ไม่อยากอยู่ข้างล่างเพราะมีเพื่อนบ้านขี้ขโมย,ขี้เมา,ขี้ขอ,ขี้ประจบ รวมถึงเด็กเปร-ต นั่นก็ด้วย
ลองมาคิดดูทีละข้อเรื่องแม่แฟนกับแฟนเรา
แม่ลูกคู่นี้รักกันมาก เพราะทนลำบากมาด้วยกัน2คนตั้งแต่เล็กๆ (พ่อแฟนเจ้าชู้มากกก ทิ้งไปตั้งแต่ท้องไม่เคยดูแลเหลียวแล)
เก็บเล็กผสมน้อยจนพอมีพอกินบ้าง
เราเข้าใจที่แฟนจำเป็นต้องพาเรามาอยู่ด้วยเพราะทิ้งแม่ไว้คนเดียวก็ไม่ได้ ทิ้งเราก็ไม่ได้
เราพยายามเข้ากับแม่และสภาพแวดล้อมรอบข้างให้ได้ แต่ขึ้นชื่อว่าฝืนมันก็ต้องหยุดอ่ะค่ะ
เราตื่นเข้าไปทำงานกลับมาก็ค่ำๆกินข้าว อาบน้ำ นอน คือจบแล้ว แต่เราอึดอัดที่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ มันต้องเป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม เรากับแฟนต้องทนแบบนี้ไปจนกว่าแม่เค้าจะตายเลยใช่ไหมคะ แล้วบ้านเราล่ะ ทำไมเค้าถึงอยู่ได้โดยที่ไม่มีเรา บางทีก็รู้สึกไม่แฟร์ หดหู่มากค่ะ ทุกวันนี้ทะเลาะกับแฟนเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอด ถ้าเราเห็นแก่ตัวก็ช่วยด่าเราแรงๆให้สำนึกทีค่ะ คิดไม่ออกแล้ว ไม่อยากเลิกกับแฟนเพราะเค้าเป็นคนดีจริงๆ
ช่วยเราด้วยนะคะ