ที่บ้านอยู่กัน7คน ปู่ ย่า พ่อ แม่ พี่พิการ น้องสาว และเรา คือเราทำหน้าที่ในบ้านแทบทุกอย่าง กวาด ถู ซัก ล้าง เช็ด ก่อนหน้านี้เราไปเรียนมา พอกลับมาถึงบ้าน นึกว่ารังหนู รกมากกกก เราก็เลยจัดการเก็บกวาดทั้งหมด เสื้อผ้าที่กองสูงเราก็ซักหมด แล้วอยู่มาซักพักเราถึงรู้ว่าทำไมมันรก แม่ไม่เคยคิดจะล้างอะไรเลย ทำกับข้าวเสร็จเศษผักที่ไม่ใช้ก็กองไว้ตรงนั้น จานชามกระทะที่ใช้เสร็จก็ค้างไวบนเตา ตู้เย็นก็ยัดๆ ถุงไม่แกะใส่กล่องดีๆ โต๊ะกินข้าวก็วางถุงนั่นนี่ หม้อที่ยังไม่ล้าง คือเราจะไม่ได้กินข้าวพร้อมกะทุกคนเพราะต้องเฝ้าหน้าร้านก่อน ออกมาเห็นกินเสร็จก็ไม่มีใครเก็บก็วางไว้บนโต๊ะอาหารแบบนั้น พ่อกะแม่เสื้อผ้าที่ใส่แล้วก็เอาพาดไว้บนราวแขวนผ้าในห้องน้ำ เราก็บอกแล้วว่าเอาออกไปใส่ตะกร้าดีๆบางทีมันเป็นชุดชั้นในอ่ะ เราทำใจจับออกไปให้ไม่ได้จริงๆ บ้านไม่เคยกวาดเลย มีแต่เรากวาดทุกวัน จะมีวันที่เราต้องไปธุระต่างจังหวัดเราก็สังเกตว่าหม้อนี้ตั้งตรงนี้ก่อนออก พอกลับมาหม้อยังตั้งที่เดิม บวกกับ้านเหมือนไม่ได้กวาดมา2วัน น้องสาวก็บอกให้มันช่วยทำมันก็ไม่ทำสักทีจนเราหงุดหงิดเลยทำเอง และอีกหลายๆอย่างที่แบบเขาควรทำแต่เดินมาบอกให้เราไปทำทั้งๆที่เราทำอีกอย่างอยู่ แทบทุกอย่างเราทำเองหมดอ่ะ เราหงุดหงิดมากที่คนในบ้านมักง่ายแบบนี้ จะแก้พวกเขายังไง แล้วจะจัดการอารมณ์ไม่ให้หงุดหงิดได้
รู้สึกหงุดหงิดที่คนในบ้านเป็นคนมักง่าย บอกละไม่ฟัง จะจัดการอารมณ์ตัวเองยังไง