สวัสดีค่ะ ทำไมทุกวันนี้ฉันรู้สึกท้อและเหนื่อยมาก ฉันท้อง7เดือนกว่า แต่ฉันก็ยังทำงานอยู่คนเดียว กลับไปบ้านก็ต้องทำงานบ้านอีก ในขณะที่อีกคนวันๆไม่ทำอะไร เล่นเกม นอน ให้มันผ่านไปวันๆ ฉันบอก ฉันพูดให้เค้าหางานทำ แต่มันก็ไม่ได้เข้าหัวเค้าเลยสักนิดเดียว ทุกวันนี้ฉันพยายามอยู่คนเดียว ฉันกลัวลูกฉันจะไม่มีเงินใช้ ฉันได้แต่บอกตัวเองให้เข็มแข็งเพื่อลูกน้อยที่อีกไม่นานจะลืมตาดูโลก แต่ทุกครั้งที่ฉันปลอบใจตัวเอง น้ำตาฉันมันก็ไหลออกมาเองทุกครั้งไป มันคงเป็นเวรกรรมของฉันที่ต้องมาพบเจอกับคนคนนี้ ตอนนี้ฉันไม่อยากอยู่กับเค้าแล้ว ฉันคิดว่าฉันเลี้ยงลูกคนเดียวได้ แต่อีกใจฉันก็ไม่อยากให้ลูกโตมามีปมด้อย เป็นเด็กไม่มีพ่อ ฉันเข้าใจความรู้สึกนี้ดีว่าการที่พ่อแม่แยกทางกันมันแย่ขนาดใหน หรือฉันต้องฝืน ต้องทนอยู่กับคนไร้ยางอายเพื่อลูก?
เป็นคุณ จะอยู่หรือจะไป