สวัสดีค่ะ
ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยและอึดอัดกับความรักที่เรามีมากๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะระบายกับใครและไม่รู้ว่าจะมีวิธีแก้อย่างไรได้
เราได้รุ้จักกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ช่วงแรกๆเรากับเขาก็ส่งข้อความโต้ตอบกันผ่านทางหลังไมค์ค่ะ คุยกันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ส่งข้อความอรุณสวัสดิ์ ราตรีสวัสดิ์ คุยโต้ตอบแบบนี้วันหนึ่งๆก็บ่อยอยู่เหมือนกันค่ะ คุยกันจนรู้สึกคุ้นเคยเป็นระยะเวลาเกือบๆ 6 เดือน จนวันหนึ่งเขาขอเบอร์โทรเรา เราก็ให้เขาเพราะทั้งเราและเขาต่างก็รู้สึกดีต่อกันและกันและเราก็อยากที่จะทำความรู้จักกับเขามากยิ่งขึ้น เขาก็โทรคุยกับเราบ้าง ส่งข้อความหลังไมค์คุยกับเราบ้างแบบนี้ ตอนนั้นเรามีความสุขมากค่ะ คอยถามกันว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง ทำงานเหนื่อยไหม กลับบ้านดีๆนะ คืนนี้นอนหลับฝันดีนะ จนเรากับเขาก็ได้นัดเจอกันซึ่งก่อนหน้าที่จะนัดเจอกันเราก็บอกกับเขาหลายต่อหลายครั้งว่า เราไม่ใช่คนสวยนะ เราไม่ใช่คนรูปร่างหน้าตาดี เขาก็บอกวาไม่เป็นไร เขาชอบเราที่นิสัย ที่จิตใจมากกว่า จนเราใจอ่อนจึงยอมไปเจอเขาตามที่นัด โดยเขามาหาเราที่ออฟฟิศหลังเลิกงาน จำได้ว่าวันนั้นทั้งวันเราไม่เป็นอันทำงานเลย ตื่นเต้นมาก ครั้งแรกที่เจอเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพ น่ารัก และอบอุ่นมากๆ เขาอายุมากกว่าเรา 10 ปี ซึ่งเราก็ชอบคนที่อายุมากกว่าอยู่แล้ว (ยิ่งมากกว่า 20-30 ปีนี่สเปคเลยค่ะ) วันนั้นเรากับเขาตกลงที่จะคบหากัน และทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดี ทั้งเราและเขาก็ยังโทรหากัน ส่งข้อความหลังไมค์ มีนัดเจอกันบ้างในวันหยุดเดือนละ 1-2 ครั้งเป็นแบบนี้ประมาณเกือบๆปีค่ะ จนวันหนึ่งทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ บางทีเขาก็หายไปทั้งวันเลย ไม่โทรหา ไม่มีข้อความหลังไมค์ เราก็ส่งข้อความไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ ซึ่งกว่าเขาจะตอบก็ดึกเลยค่ะ เขาบอกว่าช่วงนี้งานยุ่งมาก มีอะไรให้รับผิดชอบเยอะมาก เราก็ไม่อะไรก็ให้กำลังใจกันไป หลังๆเริ่มคุยกันน้อยลงค่ะ ข้อความหลังไมค์วันนึงจากที่บ่อยๆก็แค่ 2 ครั้ง คือ อรุณสวัสดิ์และราตรีสวัสดิ์ ส่วนเรื่องโทรนี่แทบไม่ต้องพูดถึงค่ะ จากที่เคยโทรคุยทุกวันก็เป็นวันเว้นวัน จนตอนนี้เดือนนึงไม่เกิน 2 ครั้ง ส่วนใหญ่เขาก็จะคุยแต่เรื่องของเขา เรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว แต่พอเขาถามเราแล้วเราจะเล่า เล่าไม่ถึง 5 นาที เขาก็จะแบบ แค่นี้ก่อนนะ พี่ขอตัวก่อน (แล้วจะถามทำไมฟะ?????) ส่วนเรื่องนัดเจอกันนี่ตัดทิ้งไปได้เลยค่ะ ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนๆแล้ว เวลาเราเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปเราก็จะพูดกับเขาตรงๆ โดยทิ้งข้อความหลังไมค์เอาไว้ แล้วก็จะมีการปรับความเข้าใจและทุกอย่างก็จะกลับมาดีขึ้น เขาจะบอกตลอดว่างานยุ่งมาก ชีวิตตอนนี้วุ่นวายมาก เขาเหนื่อยมาก เราก็พยายามที่จะเข้าใจเขานะคะ แต่หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันมันก็กลับมาดีได้ไม่เกิน 2 สัปดาห์แล้วเขาก็ห่างๆหายๆไปอีก เรายอมรับว่าเราก็น้อยใจนะ อยากมีโมเม้นต์แบบคนที่เขารักกัน แต่ไม่มีเลย อยากกอด อยากจับมือ แต่ก็ไม่มีเขาอยู่ตรงนั้น ทุกวันนี้กลับเป็นเราที่เป็นฝ่ายวิ่งตามเขา ส่งข้อความหลังไมค์ไปอรุณสวัสดิ์ ราตรีสวัสดิ์ ซึ่งเขาก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ตอบแต่ก็ช้า ส่งไป 3 ตอบมา 1 บางทีส่งไปตั้งแต่ 6 โมงเช้า ตอบมาสามทุ่ม บางทีตอบมาก็ลงท้ายด้วยคำว่า ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ ทั้งๆที่เรายังไม่ทันจะคุยอะไรเลย ถามไปว่าทำงานเหนื่อยไหม ก็ยังไม่ได้คำตอบ แต่ได้คำว่าราตรีสวัสดิ์มาแทน บางวันก็หายไปทั้งวัน ส่วการอรุณสวัสดิ์ของเขาก็เป็นการก็อปของวันอื่นๆส่งมาให้ เพราะมันก็เหมือนเดิม ซ้ำๆแบบนี้ทุกคำ ทุกประโยค
เราควรจะทำยังไงดีคะ ความรู้สึกตอนนี้มันน้อยใจและเหนื่อยใจมากๆที่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม เราพยายามที่จะเข้าใจเขานะคะ แต่เราก็อยากให้เขาเข้าใจความรู้สึกเราเช่นกัน ปรับความเข้าใจจนไม่รู้จะปรับยังไงแล้ว พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ ถ้าเขายังไม่พร้อมที่จะมีใครแล้วจะเข้ามาในชีวิตเราทำไมคะ เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวด เสียใจ น้อยใจมันก็คือเรา ไม่ใช่เขา
เขาเป็นฝ่ายเข้ามาในชีวิตเรา แต่สุดท้ายเรากลับเป็นฝ่ายวิ่งตามเขา
ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยและอึดอัดกับความรักที่เรามีมากๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะระบายกับใครและไม่รู้ว่าจะมีวิธีแก้อย่างไรได้
เราได้รุ้จักกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ช่วงแรกๆเรากับเขาก็ส่งข้อความโต้ตอบกันผ่านทางหลังไมค์ค่ะ คุยกันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ส่งข้อความอรุณสวัสดิ์ ราตรีสวัสดิ์ คุยโต้ตอบแบบนี้วันหนึ่งๆก็บ่อยอยู่เหมือนกันค่ะ คุยกันจนรู้สึกคุ้นเคยเป็นระยะเวลาเกือบๆ 6 เดือน จนวันหนึ่งเขาขอเบอร์โทรเรา เราก็ให้เขาเพราะทั้งเราและเขาต่างก็รู้สึกดีต่อกันและกันและเราก็อยากที่จะทำความรู้จักกับเขามากยิ่งขึ้น เขาก็โทรคุยกับเราบ้าง ส่งข้อความหลังไมค์คุยกับเราบ้างแบบนี้ ตอนนั้นเรามีความสุขมากค่ะ คอยถามกันว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง ทำงานเหนื่อยไหม กลับบ้านดีๆนะ คืนนี้นอนหลับฝันดีนะ จนเรากับเขาก็ได้นัดเจอกันซึ่งก่อนหน้าที่จะนัดเจอกันเราก็บอกกับเขาหลายต่อหลายครั้งว่า เราไม่ใช่คนสวยนะ เราไม่ใช่คนรูปร่างหน้าตาดี เขาก็บอกวาไม่เป็นไร เขาชอบเราที่นิสัย ที่จิตใจมากกว่า จนเราใจอ่อนจึงยอมไปเจอเขาตามที่นัด โดยเขามาหาเราที่ออฟฟิศหลังเลิกงาน จำได้ว่าวันนั้นทั้งวันเราไม่เป็นอันทำงานเลย ตื่นเต้นมาก ครั้งแรกที่เจอเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพ น่ารัก และอบอุ่นมากๆ เขาอายุมากกว่าเรา 10 ปี ซึ่งเราก็ชอบคนที่อายุมากกว่าอยู่แล้ว (ยิ่งมากกว่า 20-30 ปีนี่สเปคเลยค่ะ) วันนั้นเรากับเขาตกลงที่จะคบหากัน และทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดี ทั้งเราและเขาก็ยังโทรหากัน ส่งข้อความหลังไมค์ มีนัดเจอกันบ้างในวันหยุดเดือนละ 1-2 ครั้งเป็นแบบนี้ประมาณเกือบๆปีค่ะ จนวันหนึ่งทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ บางทีเขาก็หายไปทั้งวันเลย ไม่โทรหา ไม่มีข้อความหลังไมค์ เราก็ส่งข้อความไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ ซึ่งกว่าเขาจะตอบก็ดึกเลยค่ะ เขาบอกว่าช่วงนี้งานยุ่งมาก มีอะไรให้รับผิดชอบเยอะมาก เราก็ไม่อะไรก็ให้กำลังใจกันไป หลังๆเริ่มคุยกันน้อยลงค่ะ ข้อความหลังไมค์วันนึงจากที่บ่อยๆก็แค่ 2 ครั้ง คือ อรุณสวัสดิ์และราตรีสวัสดิ์ ส่วนเรื่องโทรนี่แทบไม่ต้องพูดถึงค่ะ จากที่เคยโทรคุยทุกวันก็เป็นวันเว้นวัน จนตอนนี้เดือนนึงไม่เกิน 2 ครั้ง ส่วนใหญ่เขาก็จะคุยแต่เรื่องของเขา เรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว แต่พอเขาถามเราแล้วเราจะเล่า เล่าไม่ถึง 5 นาที เขาก็จะแบบ แค่นี้ก่อนนะ พี่ขอตัวก่อน (แล้วจะถามทำไมฟะ?????) ส่วนเรื่องนัดเจอกันนี่ตัดทิ้งไปได้เลยค่ะ ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนๆแล้ว เวลาเราเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปเราก็จะพูดกับเขาตรงๆ โดยทิ้งข้อความหลังไมค์เอาไว้ แล้วก็จะมีการปรับความเข้าใจและทุกอย่างก็จะกลับมาดีขึ้น เขาจะบอกตลอดว่างานยุ่งมาก ชีวิตตอนนี้วุ่นวายมาก เขาเหนื่อยมาก เราก็พยายามที่จะเข้าใจเขานะคะ แต่หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันมันก็กลับมาดีได้ไม่เกิน 2 สัปดาห์แล้วเขาก็ห่างๆหายๆไปอีก เรายอมรับว่าเราก็น้อยใจนะ อยากมีโมเม้นต์แบบคนที่เขารักกัน แต่ไม่มีเลย อยากกอด อยากจับมือ แต่ก็ไม่มีเขาอยู่ตรงนั้น ทุกวันนี้กลับเป็นเราที่เป็นฝ่ายวิ่งตามเขา ส่งข้อความหลังไมค์ไปอรุณสวัสดิ์ ราตรีสวัสดิ์ ซึ่งเขาก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ตอบแต่ก็ช้า ส่งไป 3 ตอบมา 1 บางทีส่งไปตั้งแต่ 6 โมงเช้า ตอบมาสามทุ่ม บางทีตอบมาก็ลงท้ายด้วยคำว่า ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ ทั้งๆที่เรายังไม่ทันจะคุยอะไรเลย ถามไปว่าทำงานเหนื่อยไหม ก็ยังไม่ได้คำตอบ แต่ได้คำว่าราตรีสวัสดิ์มาแทน บางวันก็หายไปทั้งวัน ส่วการอรุณสวัสดิ์ของเขาก็เป็นการก็อปของวันอื่นๆส่งมาให้ เพราะมันก็เหมือนเดิม ซ้ำๆแบบนี้ทุกคำ ทุกประโยค
เราควรจะทำยังไงดีคะ ความรู้สึกตอนนี้มันน้อยใจและเหนื่อยใจมากๆที่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม เราพยายามที่จะเข้าใจเขานะคะ แต่เราก็อยากให้เขาเข้าใจความรู้สึกเราเช่นกัน ปรับความเข้าใจจนไม่รู้จะปรับยังไงแล้ว พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ ถ้าเขายังไม่พร้อมที่จะมีใครแล้วจะเข้ามาในชีวิตเราทำไมคะ เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวด เสียใจ น้อยใจมันก็คือเรา ไม่ใช่เขา