**หมายเหตุเบื้องต้น เนื้อเรื่องนี้จะกล่าวถึงว่าคนวิจารณ์สภาพของตัวเรานะคะ เช่นต้นขาใหญ่มาก เอวหนา คางเหนียง
อะไรแบบนี้โดยไม่ใช่แค่ทักว่า อ้วนขึ้นรึป่าวนะ**
จขกท. สูง158 นน50 ด้วยช่วงอายุที่เริ่มมากขึ้น ไม่ได้ออกกำลังกายและกินเยอะ ดูตัวเลข นน.อาจไม่ได้เยอะมาก
แต่มีไขมันเยอะมากที่สะสมตามร่างกายโดยเฉพาะเอว สะโพก ต้นขา เยอะมากกก แต่ผลตรวจร่างกายประจำปีของเรา
ไขมันดี-เลวระดับปกติ เบาหวานไม่พบ ทุกๆวันจะได้ยินคนรอบข้าง พูดเรื่องความอ้วนของเรา
เคยหนักสุดก็วิจารณ์หุ่นของเราในลิฟท์นี่ล่ะค่ะ และการวิพากษ์วิจารณ์ดังกล่าวจะมาจากกลุ่มเดิมๆ ทุกๆวัน ซ้ำๆ
เหมือนเรากำลังฉายหนังเรื่องเดิมๆ ไม่รู้ว่าต้นขาเรานี่มันไปหนักหัวไหล่ของเขารึป่าวน่ะนะ จากแรกๆก็เฉยๆ ยอมรับว่าเราอ้วนขึ้น
กลางๆมาเริ่มบั่นทอนจิตใจ จนปัจจุบันมันกลายเป็น รำคาญ
อ้อ อีกอย่างคือชอบวิจารณ์หนังหน้าเราค่ะ คือเราไม่ทำศัลยกรรม ไม่ฉีด ไม่อะไรทั้งนั้น
สาหตุเพราะ กลัวเจ็บ กับ เสียดายตังค์ เข้ามากสุดก็ร้านตัดผมเพื่อไปตัดผมปีละ1ครั้ง เพราะฉะนั้น
เหนียง ตีนกา ดั้งไม่มี ก็จะเป็นประเด็นให้วิจารณ์กันเรื่อยๆ
>>>อยากทราบว่ามีใครเจอสถานการณ์เหมือนเราบ้างมั้ยคะ?? แล้วคุณมีวิธีรับมือแบบไหนกันบ้าง
ภายใต้เงื่อนไขคุณไม่สามารถหลบหลีกกลุ่มคนกลุ่มนี้ได้<<<
ปล.ปัจจุบัน จขกท.เล็งเห็นถึงความสำคัญของสุขภาพมากขึ้นเนื่องจากปล่อยเนื้อปล่อยตัวมานานแล้ว
จึงเริ่ม ออกไปวิ่งทุกเสาร์ อาทิตย์ ส่วนวันปกติ ถ้าเลิกงานเร็วไม่เหนื่อยก็จะบริหารร่างกายที่บ้านสัก20-30นาที
งดกินบุฟเฟ่ , กินน้ำหวาน ชานมได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์ , มือเย็นกินผลไม้ หรืออย่างอื่นทดแทนข้าวเย็นมื้อหนัก
นี่คือสิ่งที่กำลังพยายามทำอยู่ตลอดเวลา2อาทิตย์ ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่า มันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
แต่อย่างน้อยเราก็ได้พยายามที่จะทำมันแล้ว
ใครมีวิธีรับมือกับ พวกที่ชอบวิจารณ์หุ่น+ความอ้วน ของเรากันบ้างคะ
อะไรแบบนี้โดยไม่ใช่แค่ทักว่า อ้วนขึ้นรึป่าวนะ**
จขกท. สูง158 นน50 ด้วยช่วงอายุที่เริ่มมากขึ้น ไม่ได้ออกกำลังกายและกินเยอะ ดูตัวเลข นน.อาจไม่ได้เยอะมาก
แต่มีไขมันเยอะมากที่สะสมตามร่างกายโดยเฉพาะเอว สะโพก ต้นขา เยอะมากกก แต่ผลตรวจร่างกายประจำปีของเรา
ไขมันดี-เลวระดับปกติ เบาหวานไม่พบ ทุกๆวันจะได้ยินคนรอบข้าง พูดเรื่องความอ้วนของเรา
เคยหนักสุดก็วิจารณ์หุ่นของเราในลิฟท์นี่ล่ะค่ะ และการวิพากษ์วิจารณ์ดังกล่าวจะมาจากกลุ่มเดิมๆ ทุกๆวัน ซ้ำๆ
เหมือนเรากำลังฉายหนังเรื่องเดิมๆ ไม่รู้ว่าต้นขาเรานี่มันไปหนักหัวไหล่ของเขารึป่าวน่ะนะ จากแรกๆก็เฉยๆ ยอมรับว่าเราอ้วนขึ้น
กลางๆมาเริ่มบั่นทอนจิตใจ จนปัจจุบันมันกลายเป็น รำคาญ
อ้อ อีกอย่างคือชอบวิจารณ์หนังหน้าเราค่ะ คือเราไม่ทำศัลยกรรม ไม่ฉีด ไม่อะไรทั้งนั้น
สาหตุเพราะ กลัวเจ็บ กับ เสียดายตังค์ เข้ามากสุดก็ร้านตัดผมเพื่อไปตัดผมปีละ1ครั้ง เพราะฉะนั้น
เหนียง ตีนกา ดั้งไม่มี ก็จะเป็นประเด็นให้วิจารณ์กันเรื่อยๆ
>>>อยากทราบว่ามีใครเจอสถานการณ์เหมือนเราบ้างมั้ยคะ?? แล้วคุณมีวิธีรับมือแบบไหนกันบ้าง
ภายใต้เงื่อนไขคุณไม่สามารถหลบหลีกกลุ่มคนกลุ่มนี้ได้<<<
ปล.ปัจจุบัน จขกท.เล็งเห็นถึงความสำคัญของสุขภาพมากขึ้นเนื่องจากปล่อยเนื้อปล่อยตัวมานานแล้ว
จึงเริ่ม ออกไปวิ่งทุกเสาร์ อาทิตย์ ส่วนวันปกติ ถ้าเลิกงานเร็วไม่เหนื่อยก็จะบริหารร่างกายที่บ้านสัก20-30นาที
งดกินบุฟเฟ่ , กินน้ำหวาน ชานมได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์ , มือเย็นกินผลไม้ หรืออย่างอื่นทดแทนข้าวเย็นมื้อหนัก
นี่คือสิ่งที่กำลังพยายามทำอยู่ตลอดเวลา2อาทิตย์ ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่า มันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
แต่อย่างน้อยเราก็ได้พยายามที่จะทำมันแล้ว