พ่อแม่รู้สึกยังไงคะ เวลาโมโห แล้วตะคอกไล่ลูกออกจากบ้าน

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราอยากรู้ความรู้สึกมาก เพราะเราคิดว่าความผิดที่เราทำแต่ละครั้งมันไม่ได้แรงเลยค่ะ ไม่ได้ท้อง ไม่ได้ไปเที่ยวไปมั่วที่ไหน แค่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน เราว่ามันไม่ผิดเลยนะคะ อย่างเช่นว่า เราเรียนเก่ง หัวดี อยากสอบชิงทุนไปเรียนนอก อยากเรียนให้จบปริญญาเอก โดนด่าว่า อกตัญญู ไปต่างประเทศ ไม่คิดจะดูแลแม่ คือ...แม่...หนูก็แค่อยากไปหาประสบการณ์บ้าง แม่บอกจบป. ตรีก็พอ รีบมาทำงาน อันนี้เราเข้าใจนะคะ ว่าท่านก็อยากให้เราเริ่มต้นเร็ว แต่เรารู้สึกว่า เราสามารถทำอะไรได้มากกว่านั้น อยากออกไปใช้ชีวิต เพราะเรายังอายุน้อยอยู่ และความสุขของเราก็คือการเรียน แม่บอก ถ้าจะทำตามใจตัวเอง ไม่ฟังความคิดเห็นแม่เลย พาลไปว่า สิ่งที่แม่เลือกให้มันไม่ดีเองแหละ จะไปอยู่ไหนก็ไป. !!  ...แม่คะ...หนูผิดอะไร?? แม่ยังรักหนูอยู่มั้ย หนูแค่ไม่เข้าใจว่า แม่แค่อยากทำตามความฝันตัวเอง อยากให้ลูกทุกคนเป็นนักธุรกิจ หรือด้วยความรักจริงๆ เพราะถ้าวันนึงหนูมีลูก ต่อให้หนูโกรธหรือโมโหแค่ไหน หนูจะไม่มีทางพูดให้ลูกไปจากหนู เพราะหนูรักเค้า หนูกลัวเค้าทำจริงๆ ไม่อยากให้เค้าไปจากอกเลย. 😊