ผมต้องห่างแค่ไหน ถึงต้องกลับมาเจอกัน (แล้วถ้าห่างจนความรู้สึกผมมันจืดจางลงมันควรเป็นไปในทิศทางไหน)

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาเล่น ก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยสนใจพันทิปสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ผมอยากแบ่งปันความรู้สึกที่ผมเจอมา อยากทราบว่าใครเจอปัญหาเดียวกันกับผมมั้ย ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันครับ หนึ่งปีกว่าๆที่แล้ว ผมเจอกับผู้หญิงที่ชื่อบิว เธอน่ารักครับเป็นคนตลกติดทะลึ่งนิดๆ ฮ่าๆ... ผมได้แต่มอง แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปจีบเพราะผมรู้ว่าบิวมีแฟนอยู่แล้ว หนึ่งปีกว่าผ่านไปผมได้มารู้ว่าเค้าเลิกกับแฟนมาสักระยะหนึ่งแล้ว แล้วผมได้เข้าไปรักษาใจเธอ ครับ ผมเข้าไปจีบบิว  บิวทำให้ผมเป็นตัวของตัวเเองมากที่สุด อยู่ด้วยแล้วสบายใจแน่นอนใครๆก็ชอบ ทั้งๆที่ผมเป็นคนชอบตำหนิ เวลามีพุงน้อยๆ ผมก็จะชอบว่าเธอกินเยอะไปละออกกำลังกายบ้าง เธอก็ไม่ได้นอยอะไร  ช่วงใหม่ๆบิวไปไหนผมไปด้วยครับช่วงโปรโมชั่นแหละ ผมเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่ช่วงโปรนี้ผมก็อยากให้มันป็นโปรที่ดีที่สุด เวลาเราทะเลาะกันจะได้นึกถึงช่วงโปรโมชั่นช่วงแรกๆ มันอาจจะทำให้เราทั้งคู่ใจเย็นลง แล้วเราก็คบกันวันที่ 25 เมื่อไม่นานเดือนที่แล้วนี่เอง ผมก็คิดอยู่ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันไปได้ไวเกิน ตอนนั้นผมจะกังวลเรื่องนี้บ่อยๆ จนผมก็ลืมๆมันไปเอง เราไปไหนมาไหนด้วยกันแบบปกติกินข้าวด้วยกัน วันหนึ่งผมได้ถามเธอ เกี่ยวกับแม่บิวว่าแม่บิวเป็นคนแบบไหน เธอก็บอกเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัวเธอ จนผมก็ได้รู้ว่าเธอเป็นลูกคนเดียว ซึ่งคนทั้งครอบครัวรักเขา และแม่ก็เป็นคนที่ใส่ใจลูกเอามากๆ รักลูกแบบสุดๆผมเข้าใจคนที่เป็นแม่อยากให้ลูกได้ดีที่สุดใส่ใจเรื่องการเรียนมากกว่าเรื่องความรัก แม่เขาคอลวิดีโอเช็คตลอดเวลาไปไหนมาไหน กลับบ้านต้องไม่เกินเวลานี้ นี้ๆๆ เราก็แยกกันกลับบ้าน ผมถามเธอว่าจะบอกแม่มั้ยเรื่องที่เราคบกัน บิวก็ดูกังกล แต่ผมจำคำตอบเธอตอนนั้นไม่ได้ แต่เธอไม่บอกแม่แน่นอน เพราะแม่ก็ไม่ค่อยอยากให้มีแฟนในตอนนี้ เพราะยังจำภาพเก่าๆตอนแฟนเก่าเธอได้อยู่ที่ทำอะไรไว้ไม่เหมาะสม แต่เราก็แอบคบกันทั้งที่แม่ก็เข้าใจว่าผมเป็นเพื่อนบิว ผมก็เอาใจท่านเหมือนกันนะ ผมเป็นบาริสต้าร์ก็เคยชงชานมเย็นไปฝากท่านอยู่เพราะท่านชอบ สุดท้ายเรื่องที่ผมรอคอยก็มาถึงแม่บิวได้รู้ความจริงว่าผมกับเธอ แอบคบกันอยู่ เช้าของวันนี้ดูเปลี่ยนไป ปกติที่เธอต้องทักมาก็ไม่ทักมา  ผมก็ทักไป ติดต่อหลายช่องทางทั้ง เฟส ไลน์ ไอจี โทรไปเธอก็ไม่ยอมรับสาย ทั้งๆ ที่เห็นเธอออนอยู่ ไม่ยอมอ่านผมกังวลจนแทบบ้าว่ามันเกิดอะไรขึน ผมร้องไห้เพราะเรื่องที่ผมคิดจะต้องเกิดขึ้นแน่เลย ผมติดต่อแกไม่ได้เลยใช้วิธีรบกวนเพื่อนของเธอ ทักแชทไปโทรจิก จนเธอต้องคุยกับผมตรงๆ ว่าแม่จับได้ ผมเลยถามว่าแล้วเราต้องเลิกกันมั้ย คำตอบที่ผมอยากได้ยินก็คือ เรายังรักกันเหมือนเดิมได้นะ ก็แอบคบไปก่อน แม่ไม่รู้หรอกคือสิ่งที่ผมต้องการ แต่คำตอบที่ผมได้มาาก็คือ (เราห่างกันสักพักเหอะ  .... ) จนผมต้องงวางสสายลง คำๆนี้เป็นคำที่ผมต้องร้องไห้และหัวเราะไปพร้อมกัน คิดในใจว่าแล้วกูโดนเพื่อนล้อแน่ บ้างบอกให้สามเดือนเดี๋ยวก็เลิกกัน บ้างก็บอกให้หกเดือน นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยนะ อะไรเหรอที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นเปลี่ยนไป ผมหาคำตอบจากสิ่งนี้ไม่เจอ และผมก็โทษแม่ของเธอว่าทำไมไม่เข้าใจสังคม แต่ผมก็หยุดเลิกโทษแม่ของเธอและกลับมาโทษตัวเอง เพราะอะไรทั้งที่เรารักกัน แต่ทำไมต้องห่างกันสักพัก แล้วต้องห่างแค่ไหนเราถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม นี่แหละคำ ห่างกันพัก เหมือนเพลงๆหนึ่ง 555 ขำดีนะ เคยเจอแบบเดียวกันบ้างครับ แม่ใม่ให้คบห่างกันสักพัก ทั้งที่เรารักกัน หรือเพราะผมรักเธอฝ่ายเดียว ตอนนี้เราอยู่เชียงใหม่ อีกไม่นานเธอก็จะไปเรียนต่อที่ มอ แม่ฟ้าหลวงละครับ เราคงจะห่างกันยิ่งกว่าเดิม หลังจากนี้ความรู้สึกผมจะค่อยๆหมดไปมั้ย ? ผมอยากรู้ครับว่าไม่ใช่ผมคนเดียวแน่นอนที่เจออะไรแบบนี้ ผมต้องรับมือกับอะไรต่อจากนี้...............