อยากทราบเรื่องจิตสุดท้าย

จากที่เคยได้ยินคำบอกเล่าของคนหลายๆคนเกี่ยวกับเรื่องจิตสุดท้าย ว่า หากเรานึกถึง หรือสร้างแรงดึงดูดยึดเหนี่ยวไว้กับอะไร ภพต่อไปที่เราจะไปก็ขึ้นอยู่กับจิตที่ระลึกถึงก่อน ผมสงสัยว่าถ้าวันนึงเราแก่ไปจนสังขารไม่อาจสามารถรับรู้อะไรได้แล้ว ผมขอเรียกอาการนี้ว่าหลงลืมไปหมดแล้วจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งลูกหลานตัวเอง ไม่สารถมารถรับรู้หรือระลึกอะไรได้เลย แล้วแบบนี้วิถีในภพหน้าจะขึ้นอยู่กับอะไรต่อไปครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ก็ตามที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า จิตเต อสังกิลิฏเฐ สุคติ ปาฏิกังขา เมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง ย่อมมีสุคติเป็นที่หวังได้ จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติ ปาฏิกังขา เมื่อจิตเศร้าหมอง ย่อมมีทุคติเป็นที่หวังได้... ก็อยู่ที่ว่าจิตได้รับการฝึกดีแค่ไหน อย่างคนที่เขาคิดให้ทาน มีศีล เจริญภาวนาเป็นปกติ ทำทุกวันจนชิน จิตมันก็เป็นสมาธิในการทำความดี เวลาจะตาย ต่อให้แก่จนหลงๆลืมๆ ก่อนตายก็ไม่เผลอหรอก ของพวกนี้มันติดอยู่กับจิต แต่สิ่งที่พระท่านห้ามอย่างการดื่มสุราเนี่ย อันตราย โทษมันส่งผลถึงสมองโดยตรง กรรมของการละเมิดศีลข้อ5 มันส่งผลให้สมองเลอะเลือนเลย ฟั่นเฟือน นึกอะไรก็ไม่ออก โอกาสที่จะเกาะบุญไม่ได้มีสูงมาก เราจะพิการตรงไหนก็ได้นะ ยกเว้นสมอง ถ้าสมองพังนี่ฟังอะไรก็ไม่เข้าใจ คิดอะไรก็ไม่ออก ศีลข้อ5นี่ถ้าเป็นไปได้ ให้รักษาไว้เถอะ แต่ถ้าหลงๆลืมๆตามประสาคนแก่ เราไม่ต้องกังวลหรอก ถ้าปัจจุบันเราทำดีเป็นปกตินะ โดยเฉพาะศีลกับภาวนา มีเมตตาเป็นปกติ อย่างนี้ร่างกายมันหลง แต่จิตมันจำ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่