ถามค่ะ
ฐานะปานกลางค่อนไปทางน้อย ไม่มั่นคงนัก ควรจัดการเรื่องพาเด็กไปเที่ยวอย่างไรดีให้คุ้มกับค่าใช้จ่ายและประสบการณ์ของเด็ก
- เที่ยวไทยไปเรื่อยๆ ตั้งแต่พอจำความได้
- เที่ยวต่างประเทศ สักอายุเท่าไรดี อยากให้จำได้
ยุคนี้เป็นยุคที่พ่อแม่เองก็นิยมท่องเที่ยว การท่องเที่ยวเป็นครอบครัวมีมากขึ้นเพราะความสะดวกต่างๆมากขึ้น
เราเองก็เคยเที่ยวทั้งในประเทศและต่างประเทศมาหลายที่ก่อนจะต้องมาดูแลเด็กคนหนึ่งแบบลูกแท้ๆ
ในใจก็คิดว่าอยากพาเขาไปเปิดหูเปิดตาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าในประเทศหรือต่างประเทศ
แต่พอเห็นตัวอย่างหลากหลายแบบก็เริ่มไม่แน่ใจ เพราะอยากเก็บเงินไว้ให้เขาได้ใช้ในกรณีที่จำเป็นกว่าด้วย
เราส่งเขาเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ อายุเพิ่งจะ 6 ขวบ เราอุปการะเพียงคนเดียว เนื่องจากตัวเองก็โสด
พอมีทรัพย์สมบัติแต่ไม่ได้มากพอที่จะใช้ได้ตามใจชอบ มีเงินเดือน 6XXXX แต่อายุงานเราก็เหลืออีกไม่กี่ปี
คิดว่า ช่วงนี้เรายังมีสภาพคล่องพาเขาใช้ชีวิตสนุกสนานได้แบบชนชั้นกลางทั่วไป (ไม่ฟุ่มเฟือย)
แต่แอบกลัวว่าพอเขาเริ่มโต แล้วเรากลับงดกิจกรรมท่องเที่ยว มันจะเหมาะหรือเปล่า
หรือเราควรเพลาๆลงในวัยนี้และเก็บเงินไว้พาเขาไปตอนที่เขา 12-13 ขึ้นไปแล้วมีความทรงจำแจ่มชัดขึ้น
เราเคยถามเขาว่าจำได้ไหมว่าเราไปเที่ยวที่นี่ๆกัน เด็กจะตอบแบบจำได้บ้างจำไม่ได้บ้าง ต้องให้ดูรุปถึงจะนึกออก
เราเคยพาขับรถบ้านเดินทางไกล/ ขึ้นเครื่องบิน / ลงเรือในแม่น้ำ / นั่งรถไฟไทย พักโรงแรมที่บรรยากาศต่างจากบ้าน
เราเริ่มคิดอยากพาเขาไปญี่ปุ่นตอนเขาอายุสัก 7-8 ขวบ (คือปีหน้าปีต่อไปนี้)
สิ่งที่เรากังวล ย่อมเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายและน้ำหนักความคุ้มค่ากับประสบการณ์และความทรงจำที่เขาจะได้รับ
และเราได้อ่านประสบการณ์ของนักเดินทางท่องเที่ยวคนหนึ่ง เล่าว่า ผู้ปกครองเที่ยวบ่อยแต่ไม่เคยพาเขาไปด้วยเลยต้องเฝ้าบ้านตลอด แถมบอกว่าโตขึ้นก็หาเงินไปเที่ยวเองสิ เขาเลยฝังใจพอโตขึ้นก็ทำอย่างที่ผู้ปกครองปลูกฝัง คือ เก็บเงินเดินทางสำรวจตามใจเขาเลย มันให้ข้อคิดกับเราว่า ถ้าป้อนเขามากไป เขาก็คงเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แล้วก็หวนคิดถึงวัยเด็กของตัวเอง เราเป็นเด็กต่างจังหวัดอยู่ในเมือง พ่อแม่พาเที่ยวไม่บ่อย เดินทางเป็นครอบครัวแบบเอารถที่บ้านไปกรุงเทพ ไปจังหวัดใกล้เคียง ไปทะเล ช่วงปิดเทอม นอนบ้านญาติทุกทริป อาจจะ 3-4 ปีได้ไปครั้งหนึ่ง จนกระทั่งเราโตเรียนจบมหาวิทยาลัยออกจากบ้านมาทำงานจึงได้เริ่มท่องเที่ยวเอง ประสบการณ์ก็เป็นนักท่องเที่ยวทะเลภูเขาแม่น้ำตลาดรีสอร์ทระดับปกติไม้ได้มีอะไรพิเศษ และไม่เคยคิดเลยว่าจะไปต่างประเทศได้ (ตามสภาพยุคสมัยที่ 20-30 ปีก่อนการไปตปท.เป็นเรื่องพิเศษ) จนกระทั่งได้ทำงานกับหน่วยงานที่มีโอกาสไปต่างประเทศ เราจึงเริ่มสัมผัสประสบการณ์ต่างประเทศพร้อมๆกับความบูมของการท่องเที่ยวต่างประเทศของชาวเรานั่นแหละค่ะ ถึงตรงนี้ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเชย หรือตกยุค เพราะไปมาเยอะ และคิดว่าที่บ้านก็ไม่เคยกระตุ้นให้เราอยากท่องโลกแถมยังออกแนวกลัวเปลืองกลัวไปสารพัดตามประสาพ่อแม่รุ่นโบราณ กว่าเราจะตัดสินใจเองได้เราเลยเห็นโลกกว้างช้าไปหน่อยถึงแม้จะไม่สาย แล้วสำหรับเด็กรุ่นนี้ล่ะ เราควรสร้างเส้นทางนี้ให้เขาอย่างไรดี เราเองพอได้ไปเห็นโลกกว้างแล้วก็อยากให้เด็กของเราได้เห็นบ้างแต่จะทำแบบไหนให้เหมาะสมทั้งเรื่องวัยและค่าใช้จ่ายคะ (เราอาจตายก่อนที่เด็กเราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราเลยต้องรีบพาเที่ยว หรือ เราเลยต้องเก็บเงินให้เขาได้เรียนหนังสือดีๆ?) ลึกๆมันก็มีเสียงกระซิบว่า ถ้าเราเองย้อนเวลากลับไปได้ อยากเริ่มเที่ยวตั้งแต่ทำได้เอง เงินทองไม่ตายไม่แก่...หาใหม่ได้ แต่อีกเสียงก็...การเที่ยวไม่ได้ทำให้เราจนลง แต่คุ้มมั้ยกับความทรงจำของเด็ก เราต้องป้อนขนาดนี้ไหม...
รบกวนเพื่อนๆพันทิปแชร์เรื่องการท่องเที่ยว(มากน้อย)วัยเด็กที่มีผลต่ออนาคตแห่งการรู้จักโลกกว้างของตัวเองให้อ่านด้วยค่ะ
การพาลูกท่องเที่ยวตั้งแต่ยังเล็กมีผลต่ออนาคตอย่างไรบ้าง จากประสบการณ์ชนชั้นกลางที่มีข้อจำกัดเรื่องเงิน
ฐานะปานกลางค่อนไปทางน้อย ไม่มั่นคงนัก ควรจัดการเรื่องพาเด็กไปเที่ยวอย่างไรดีให้คุ้มกับค่าใช้จ่ายและประสบการณ์ของเด็ก
- เที่ยวไทยไปเรื่อยๆ ตั้งแต่พอจำความได้
- เที่ยวต่างประเทศ สักอายุเท่าไรดี อยากให้จำได้
ยุคนี้เป็นยุคที่พ่อแม่เองก็นิยมท่องเที่ยว การท่องเที่ยวเป็นครอบครัวมีมากขึ้นเพราะความสะดวกต่างๆมากขึ้น
เราเองก็เคยเที่ยวทั้งในประเทศและต่างประเทศมาหลายที่ก่อนจะต้องมาดูแลเด็กคนหนึ่งแบบลูกแท้ๆ
ในใจก็คิดว่าอยากพาเขาไปเปิดหูเปิดตาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าในประเทศหรือต่างประเทศ
แต่พอเห็นตัวอย่างหลากหลายแบบก็เริ่มไม่แน่ใจ เพราะอยากเก็บเงินไว้ให้เขาได้ใช้ในกรณีที่จำเป็นกว่าด้วย
เราส่งเขาเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ อายุเพิ่งจะ 6 ขวบ เราอุปการะเพียงคนเดียว เนื่องจากตัวเองก็โสด
พอมีทรัพย์สมบัติแต่ไม่ได้มากพอที่จะใช้ได้ตามใจชอบ มีเงินเดือน 6XXXX แต่อายุงานเราก็เหลืออีกไม่กี่ปี
คิดว่า ช่วงนี้เรายังมีสภาพคล่องพาเขาใช้ชีวิตสนุกสนานได้แบบชนชั้นกลางทั่วไป (ไม่ฟุ่มเฟือย)
แต่แอบกลัวว่าพอเขาเริ่มโต แล้วเรากลับงดกิจกรรมท่องเที่ยว มันจะเหมาะหรือเปล่า
หรือเราควรเพลาๆลงในวัยนี้และเก็บเงินไว้พาเขาไปตอนที่เขา 12-13 ขึ้นไปแล้วมีความทรงจำแจ่มชัดขึ้น
เราเคยถามเขาว่าจำได้ไหมว่าเราไปเที่ยวที่นี่ๆกัน เด็กจะตอบแบบจำได้บ้างจำไม่ได้บ้าง ต้องให้ดูรุปถึงจะนึกออก
เราเคยพาขับรถบ้านเดินทางไกล/ ขึ้นเครื่องบิน / ลงเรือในแม่น้ำ / นั่งรถไฟไทย พักโรงแรมที่บรรยากาศต่างจากบ้าน
เราเริ่มคิดอยากพาเขาไปญี่ปุ่นตอนเขาอายุสัก 7-8 ขวบ (คือปีหน้าปีต่อไปนี้)
สิ่งที่เรากังวล ย่อมเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายและน้ำหนักความคุ้มค่ากับประสบการณ์และความทรงจำที่เขาจะได้รับ
และเราได้อ่านประสบการณ์ของนักเดินทางท่องเที่ยวคนหนึ่ง เล่าว่า ผู้ปกครองเที่ยวบ่อยแต่ไม่เคยพาเขาไปด้วยเลยต้องเฝ้าบ้านตลอด แถมบอกว่าโตขึ้นก็หาเงินไปเที่ยวเองสิ เขาเลยฝังใจพอโตขึ้นก็ทำอย่างที่ผู้ปกครองปลูกฝัง คือ เก็บเงินเดินทางสำรวจตามใจเขาเลย มันให้ข้อคิดกับเราว่า ถ้าป้อนเขามากไป เขาก็คงเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แล้วก็หวนคิดถึงวัยเด็กของตัวเอง เราเป็นเด็กต่างจังหวัดอยู่ในเมือง พ่อแม่พาเที่ยวไม่บ่อย เดินทางเป็นครอบครัวแบบเอารถที่บ้านไปกรุงเทพ ไปจังหวัดใกล้เคียง ไปทะเล ช่วงปิดเทอม นอนบ้านญาติทุกทริป อาจจะ 3-4 ปีได้ไปครั้งหนึ่ง จนกระทั่งเราโตเรียนจบมหาวิทยาลัยออกจากบ้านมาทำงานจึงได้เริ่มท่องเที่ยวเอง ประสบการณ์ก็เป็นนักท่องเที่ยวทะเลภูเขาแม่น้ำตลาดรีสอร์ทระดับปกติไม้ได้มีอะไรพิเศษ และไม่เคยคิดเลยว่าจะไปต่างประเทศได้ (ตามสภาพยุคสมัยที่ 20-30 ปีก่อนการไปตปท.เป็นเรื่องพิเศษ) จนกระทั่งได้ทำงานกับหน่วยงานที่มีโอกาสไปต่างประเทศ เราจึงเริ่มสัมผัสประสบการณ์ต่างประเทศพร้อมๆกับความบูมของการท่องเที่ยวต่างประเทศของชาวเรานั่นแหละค่ะ ถึงตรงนี้ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเชย หรือตกยุค เพราะไปมาเยอะ และคิดว่าที่บ้านก็ไม่เคยกระตุ้นให้เราอยากท่องโลกแถมยังออกแนวกลัวเปลืองกลัวไปสารพัดตามประสาพ่อแม่รุ่นโบราณ กว่าเราจะตัดสินใจเองได้เราเลยเห็นโลกกว้างช้าไปหน่อยถึงแม้จะไม่สาย แล้วสำหรับเด็กรุ่นนี้ล่ะ เราควรสร้างเส้นทางนี้ให้เขาอย่างไรดี เราเองพอได้ไปเห็นโลกกว้างแล้วก็อยากให้เด็กของเราได้เห็นบ้างแต่จะทำแบบไหนให้เหมาะสมทั้งเรื่องวัยและค่าใช้จ่ายคะ (เราอาจตายก่อนที่เด็กเราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราเลยต้องรีบพาเที่ยว หรือ เราเลยต้องเก็บเงินให้เขาได้เรียนหนังสือดีๆ?) ลึกๆมันก็มีเสียงกระซิบว่า ถ้าเราเองย้อนเวลากลับไปได้ อยากเริ่มเที่ยวตั้งแต่ทำได้เอง เงินทองไม่ตายไม่แก่...หาใหม่ได้ แต่อีกเสียงก็...การเที่ยวไม่ได้ทำให้เราจนลง แต่คุ้มมั้ยกับความทรงจำของเด็ก เราต้องป้อนขนาดนี้ไหม...
รบกวนเพื่อนๆพันทิปแชร์เรื่องการท่องเที่ยว(มากน้อย)วัยเด็กที่มีผลต่ออนาคตแห่งการรู้จักโลกกว้างของตัวเองให้อ่านด้วยค่ะ