คือ จขกท.เดิมตอนเด็กๆ ค่อนข้างลำบากมากทีเดียว เนื่องจากพ่อทำงานต่างจังหวัด ส่วนแม่ทำขนมไทยขายในตลาด หน้าที่หลักๆเลยหลังจากกลับมาจากโรงเรียน ตั้งแต่ประมาณ 5 โมงเย็น ถึง 2 ทุ่ม (รวมๆ 3 ชั่วโมงรวด)

1. ทำขนม(ที่เป็นส่วนที่ตัวเองทำเป็นทั้งกระบวนการ) เช่น วุ้นผลไม้ ทำเองตั้งแต่ต้น ยันล้างอุปกรณ์
2. ช่วยแม่ทำขนมอื่น
3. ล้างอุปกรณ์ทำขนม กองเท่าภูเขาทุกวัน
4. ช่วงเทศกาล วันพระเล็ก พระใหญ่ ปีใหม่ ฯลฯ ขนมขายดี ต้องตื่นตี4 มาช่วยทำขนมและออกไปขายที่ตลาดกับแม่

ผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้เพราะอาจจะโดนแม่บังคับให้ทำด้วยแหละ เหนื่อยมั้ย..เหนื่อยแน่ๆ แต่พอโตขึ้นมาเรากลับรู้สึกว่า มันคือบทเรียนนึงที่ทำให้เราเก่งขึ้นมาในวันนี้ รู้จักการทำงานหนักแต่เด็ก รู้จักความอดทน รู้จักการค้าขาย ฯลฯ จนมาวันที่เรามีความสำเร็จระดับนึงแล้ว มีเงิน มีรถ มีบ้าน ส่งลูกเรียนสถานศึกษาที่ดีๆได้(ระดับนึง) มีอุปกรณ์การเรียนการสอนที่ดี ฯลฯ หามาให้ลูกได้หมด

แต่วันนี้เราคิดว่า...แล้วกับลูกเราล่ะ เราก็อยากจะให้เค้าลำบาก(บ้าง) เพื่อเป็นอาวุธติดตัวไว้เป็นวิชาในวันข้างหน้า แต่ในเมื่อวันนี้เราไม่ได้ทำงานเหมือนพ่อกับแม่เรา แล้วเราจะเอาความลำบากอะไรไปสอนลูกเราได้บ้าง ใครมีวิธีไหนขอความรู้และประสบการณ์หน่อยนะครับ

ปล.ตอนนี้ลูกอายุ 4.5 ขวบเป็นเด็กผู้ชายครับ ช่วงนี้ปิดเทอมก็อ่านหนังสือ เขียนหนังสือ เล่นตามประสาเด็กๆ ช่วยรดน้ำต้นไม้บ้าง หัดติดกระดุมเอง(กำลังคล่องแล้ว)
ปล.2 เรื่องงานบ้าน ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะให้เค้าค่อยๆเริ่มช่วยทำอะไร แต่อยากได้ไอเดีย ความลำบากอื่นๆบ้างครับ