เรื่องมีอยู่ว่า เรากับน้องสาวชอบต่อเลโก้กัน แล้วเราซื้อมาเป็นชุดใหญ่ๆแล้วต่อเป็นชุดอันใหญ่ เอาไว้เล่นกับน้องสาว ซึ่งมันมีชิ้นเล็กๆน้อยๆเยอะมากคนที่ชอบต่อน่าจะรู้ดี เราตั้งใจต่อมากประมาน 2 วันได้เพราะเราต่อไม่ค่อยถนัด เราเลือกซื้ออันยากๆมาต่อ แล้วอยู่ดีๆวันนี้ ป้าสะใภ้มากับลูกน้อย ซึ่งเรานอนเล่นอยู่ในห้องไม่รู้เรื่อง ออกมาอีกทีโดนน้องตัวเล็กๆทำลายเลโก้ที่ต่อมาพังไปหมด รู้สึกเสียใจมากต่อมาตั้งนานโดนทำพัง น้องเราโวยวายก่อนเลยว่าทำไมทำแบบนี้พร้อมน้ำตาไหล (น้องเราชอบต่อแบบนี้มาก) อย่างน้อยก็น่าจะบอกก่อนคนเป็นแม่น่าจะถามก่อนว่าเล่นได้มั้ย หรือควรจะคิดนิดนึงว่ามาบ้านคนอื่นนี่อะไรเล่นได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่นี่มาถึงกลับทำแบบนี้ทุกครั้งหลายรอบมากๆด้วยเลโก้เราต่อใหม่เกือบทุกรอบ น้องสาวเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเซนสิทิฟกับเรื่องเล็กๆน้อยเพราะน้องเราอายุแค่ 12 อย่างที่บอกเขาตั้งใจที่จะต่อมา พอน้องสาวเห็นร้องไห้โวยวาย คุณยายกลับบอกว่าของเล็กๆน้อยแค่นี้ ทำไมให้เล่นไม่ได้
ทำไมเป็นคนไม่เอาพี่เอาน้องให้เขาเล่นนิดหน่อยจะตาย เราก็เลยพยายามอธิบายกับยายให้น้อง เพราะเราเห็นใจน้อง เรารู้สึกเฟลมากที่ ทำไมคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ถามก่อนหรอมาบ้านคนอื่นไรแบบนี้ หรืออาจจะผิดที่เราวางไม่ดีเอง แต่ปกติเราวางตรงนี้อยู่แล้วแค่วันนี้ลูกป้าสะใภ้มา แล้วก้บอกน้องไม่รู้เรื่องอย่าว่าน้อง เราว่าถึงน้องจะไม่รู้เรื่องแต่คนเป็นพ่อเป็นแม่สอนลูกได้นะ เพราะอย่างเราไปบ้านคนอื่นเรายังสอนน้องให้รู้จักเล่นเลยอ่ะ เราเลยรู้สึกไม่เข้าใจ สรุปเราไปเถียงเขาก็บอกว่าเราเถียงทำไมเป็นเด็ก * เราจะอายุ 19 แล้ว *เราแค่จะอธิบายว่ามันยากนะมันลำบากนะ ยายกับป้าสะใภ้เลยบอกเดี่ยวต่อคืนให้ คิดในใจ ไม่มีทางหรอก เราคิดไว้แล้วว่าชิ้นส่วนเล็กๆน้อยหายแน่ๆ น้องสาวเราโกรธแล้ววิ่งเข้าห้องไปเลย เรายืนอธิบายสักพักว่าเราต่อยากนะแบบนี้ เขาเลยบอก ของแบบนี้มันจะไปยากอะไร ต่อให้แป๊บเดียวก็ได้ เราเลยเฟลที่ไม่เข้าใจทั้งอารมณ์เสีย แม้แต่พ่อตัวเองยังไม่เข้าใจ แต่โชคดีที่แม่เข้าใจเรากับน้องทุกอย่าง แล้วเดินมาคุยกับเรากับน้องดีๆ พร้อมที่จะเข้าใจเรา
ถ้าแท็กห้องไม่ถูกขออภัยด้วยนะคะ
ถ้าเป็นเรื่องๆเล็กสำหรับใครก็โทษด้วยนะคะ แต่เราเสียใจแทนน้องมันหลายครั้งมากๆ
ของที่เราตั้งใจต่อมาเวลามันมีคนมาทำพังมันเสียใจจริงๆค่ะ
แค่อธิบายกลับโดนบอกเป็นคนไม่เอาพี่เอาน้อง ผิดขนาดนั้นเลยหรอคะ
ทำไมเป็นคนไม่เอาพี่เอาน้องให้เขาเล่นนิดหน่อยจะตาย เราก็เลยพยายามอธิบายกับยายให้น้อง เพราะเราเห็นใจน้อง เรารู้สึกเฟลมากที่ ทำไมคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ถามก่อนหรอมาบ้านคนอื่นไรแบบนี้ หรืออาจจะผิดที่เราวางไม่ดีเอง แต่ปกติเราวางตรงนี้อยู่แล้วแค่วันนี้ลูกป้าสะใภ้มา แล้วก้บอกน้องไม่รู้เรื่องอย่าว่าน้อง เราว่าถึงน้องจะไม่รู้เรื่องแต่คนเป็นพ่อเป็นแม่สอนลูกได้นะ เพราะอย่างเราไปบ้านคนอื่นเรายังสอนน้องให้รู้จักเล่นเลยอ่ะ เราเลยรู้สึกไม่เข้าใจ สรุปเราไปเถียงเขาก็บอกว่าเราเถียงทำไมเป็นเด็ก * เราจะอายุ 19 แล้ว *เราแค่จะอธิบายว่ามันยากนะมันลำบากนะ ยายกับป้าสะใภ้เลยบอกเดี่ยวต่อคืนให้ คิดในใจ ไม่มีทางหรอก เราคิดไว้แล้วว่าชิ้นส่วนเล็กๆน้อยหายแน่ๆ น้องสาวเราโกรธแล้ววิ่งเข้าห้องไปเลย เรายืนอธิบายสักพักว่าเราต่อยากนะแบบนี้ เขาเลยบอก ของแบบนี้มันจะไปยากอะไร ต่อให้แป๊บเดียวก็ได้ เราเลยเฟลที่ไม่เข้าใจทั้งอารมณ์เสีย แม้แต่พ่อตัวเองยังไม่เข้าใจ แต่โชคดีที่แม่เข้าใจเรากับน้องทุกอย่าง แล้วเดินมาคุยกับเรากับน้องดีๆ พร้อมที่จะเข้าใจเรา
ถ้าแท็กห้องไม่ถูกขออภัยด้วยนะคะ
ถ้าเป็นเรื่องๆเล็กสำหรับใครก็โทษด้วยนะคะ แต่เราเสียใจแทนน้องมันหลายครั้งมากๆ
ของที่เราตั้งใจต่อมาเวลามันมีคนมาทำพังมันเสียใจจริงๆค่ะ