เริ่มปะเด็นแรก ผมเคยเป็นคนที่ ยิ้มโคตรเก่ง มีมุขตลกได้ตลอดเวลา เชื่อใจตัวเอง ที่ 1. วิเคราะห์ ทุกอย่าง แต่ไม่เคยแสดง อาการตึง หรือ
เครียดต่อหน้าคนที่อยู่ใกล้ ในขณะนั้นๆเลย แล้วมาวันนึง วันที่ ทุกอย่างกะจุยได้เลย แต่ไม่ทำ...วันที่คนๆนึงได้ ตั้งใจหันมาทำเผื่อคนรอบข้าง
แบบ 100% จนลืมไปเลยว่านิสัยเก่า เราเป็นแบบไหน ( เราเกเร แต่ไม่เณรคุณใคร ) รากฐานนิสัยเดิม
แต่ตอนนี้ สถานการณ์ อะไรๆก็ผิดใจคนอื่นสะหมด. นิดหน่อยก็ ผิด นิดหน่อยก็หลบ ไม่สู้หน้าใครเลย
เปลี่ยนตัวเอง แบบ 100% ในระยะเวลา 3-4 ปี ไม่เคยแสดงตัวโอ้อวด ใส่ใครเลยสักนิด อยู่กับรุ่นพี่ พาคุยเฮฮา หาความรู้
อยู่กับรุ่นน้อง เฝ้าดู แนะนำ แก้ไข จนวันนึงมาถึง. วันที่ใจตัวเองตะโกน ใส่หูตัวเองว่า. ( ดีๆไม่ชอบใช่ไหม )
ตั้งใจทำดีเพื่อให้...เกรงใจ. ไม่ใช่ ใส ซื่อ ให้เอาเปรียบ รังแก #ครอบครัว หนักสุด อดทนก้มหน้ากัดฟัน ฝืนเงยแล้วยิ้ม วนลูป 1 ปีเต็ม
ปัญหาในบ้านเริ่มแย่. ลามไปถึงที่ทำงาน ทุกอย่างเริ่มขัดหูขัดตา เริ่มไม่สนไม่กลัว เริ่มเฉยๆกับทุกๆสิ่งที่คนอื่น ไม่ โอเค แต่ใจเรากับ บอกว่าแล้วไงอ่ะ
ผมสามารถ. รับผิดชอบส่วนที่ดูแลได้ก็แล้วกัน สุดท้ายบาดหมางใน องค์กร สุดท้ายโดนคัดทิ้ง ถ้าเราไม่เป็นคนที่เครียดแล้วเก็บไว้คนเดียว ทุกอย่างคงดีกว่านี้. กว่าจะมีคนรับรู้ กว่าจะเห็นต้นเหตุ เราก็เปลี่ยนไปไกลแล้ว หวนกับยากแล้ว. สุดท้ายใจพัง ชีวิตพัง พาคนอื่นมาพังด้วย
กลายเป็นคนที่รู้สึกเสียใจกับทุกเรื่อง. จนไม่รู้เรื่องอะไรบ้างแล้ว ระแวงกลัวจะทำอะไรแล้วไม่ถูกใจเขา กลัวความผิดหวัง จนผิดหวังเพราะกลัว ซ้ำๆอยู่แบบนั้น 3-4 ปีติดๆ. เกินเยียวยาจริงๆ *แต่บางช่วงเวลา ยังดึงสติกับมาบ้าง รับรู้จุดแก้ แต่ต้องรอใครสักคนนึงนั้น ที่เข้ามา ด้วยความจริงใจ มาทำให้อบอุ่นจริงๆ. ยอมรับ ว่าเข้ามาแรกๆ ต้องเป็นคนที่อดทนจริงๆ ตั้งใจมาดึงกันจริงๆ มาเตือนสติกันจริงๆ. ไม่ใช่มาเพื่อแก้ กันไปมา. ( การกระทำที่เกิดขึ้นต่อเรา ในระยะ ดูใจ ทำความรู้จัก ตัวผมไม่ได้มีเจตณา เอาเปรียบใครทั้งนั้น แต่มันเกิดขึ้นเอง อยากทำให้มันดี ยิ่งทำยิ่งเกร็ง ยิ่งทำยิ่งไปใหญ่ ไม่ได้ตั้งใจให้
ผลลัพท์ ออกมาแบบนั้นเลยจริงๆ. สุดท้าย พังเช่นเดิม ยังไม่มีคนที่เข้าใจ ในสิ่งที่ผมกำลังอธิบาย ณ.ขณะนี้เลย อธิบายตรงๆก็ไม่ถูก ขอโทษทุกคนนะ
# อยากยิ้มเช่นกัน 😥
มองหา คนที่ ฟัง แล้ว คิดตาม พร้อมช่วยแก้ไข ภายหลัง....!
เครียดต่อหน้าคนที่อยู่ใกล้ ในขณะนั้นๆเลย แล้วมาวันนึง วันที่ ทุกอย่างกะจุยได้เลย แต่ไม่ทำ...วันที่คนๆนึงได้ ตั้งใจหันมาทำเผื่อคนรอบข้าง
แบบ 100% จนลืมไปเลยว่านิสัยเก่า เราเป็นแบบไหน ( เราเกเร แต่ไม่เณรคุณใคร ) รากฐานนิสัยเดิม
แต่ตอนนี้ สถานการณ์ อะไรๆก็ผิดใจคนอื่นสะหมด. นิดหน่อยก็ ผิด นิดหน่อยก็หลบ ไม่สู้หน้าใครเลย
เปลี่ยนตัวเอง แบบ 100% ในระยะเวลา 3-4 ปี ไม่เคยแสดงตัวโอ้อวด ใส่ใครเลยสักนิด อยู่กับรุ่นพี่ พาคุยเฮฮา หาความรู้
อยู่กับรุ่นน้อง เฝ้าดู แนะนำ แก้ไข จนวันนึงมาถึง. วันที่ใจตัวเองตะโกน ใส่หูตัวเองว่า. ( ดีๆไม่ชอบใช่ไหม )
ตั้งใจทำดีเพื่อให้...เกรงใจ. ไม่ใช่ ใส ซื่อ ให้เอาเปรียบ รังแก #ครอบครัว หนักสุด อดทนก้มหน้ากัดฟัน ฝืนเงยแล้วยิ้ม วนลูป 1 ปีเต็ม
ปัญหาในบ้านเริ่มแย่. ลามไปถึงที่ทำงาน ทุกอย่างเริ่มขัดหูขัดตา เริ่มไม่สนไม่กลัว เริ่มเฉยๆกับทุกๆสิ่งที่คนอื่น ไม่ โอเค แต่ใจเรากับ บอกว่าแล้วไงอ่ะ
ผมสามารถ. รับผิดชอบส่วนที่ดูแลได้ก็แล้วกัน สุดท้ายบาดหมางใน องค์กร สุดท้ายโดนคัดทิ้ง ถ้าเราไม่เป็นคนที่เครียดแล้วเก็บไว้คนเดียว ทุกอย่างคงดีกว่านี้. กว่าจะมีคนรับรู้ กว่าจะเห็นต้นเหตุ เราก็เปลี่ยนไปไกลแล้ว หวนกับยากแล้ว. สุดท้ายใจพัง ชีวิตพัง พาคนอื่นมาพังด้วย
กลายเป็นคนที่รู้สึกเสียใจกับทุกเรื่อง. จนไม่รู้เรื่องอะไรบ้างแล้ว ระแวงกลัวจะทำอะไรแล้วไม่ถูกใจเขา กลัวความผิดหวัง จนผิดหวังเพราะกลัว ซ้ำๆอยู่แบบนั้น 3-4 ปีติดๆ. เกินเยียวยาจริงๆ *แต่บางช่วงเวลา ยังดึงสติกับมาบ้าง รับรู้จุดแก้ แต่ต้องรอใครสักคนนึงนั้น ที่เข้ามา ด้วยความจริงใจ มาทำให้อบอุ่นจริงๆ. ยอมรับ ว่าเข้ามาแรกๆ ต้องเป็นคนที่อดทนจริงๆ ตั้งใจมาดึงกันจริงๆ มาเตือนสติกันจริงๆ. ไม่ใช่มาเพื่อแก้ กันไปมา. ( การกระทำที่เกิดขึ้นต่อเรา ในระยะ ดูใจ ทำความรู้จัก ตัวผมไม่ได้มีเจตณา เอาเปรียบใครทั้งนั้น แต่มันเกิดขึ้นเอง อยากทำให้มันดี ยิ่งทำยิ่งเกร็ง ยิ่งทำยิ่งไปใหญ่ ไม่ได้ตั้งใจให้
ผลลัพท์ ออกมาแบบนั้นเลยจริงๆ. สุดท้าย พังเช่นเดิม ยังไม่มีคนที่เข้าใจ ในสิ่งที่ผมกำลังอธิบาย ณ.ขณะนี้เลย อธิบายตรงๆก็ไม่ถูก ขอโทษทุกคนนะ
# อยากยิ้มเช่นกัน 😥