บทสนทนาที่น่ารักจริง
บทที่ 1
หลาน: ปีนี้ผมได้ที่สุดท้ายอีกแล้วครับ แต่คุณครูให้รางวัลความพยายาม ตั้งใจมากขึ้น
แต่คงเพราะเพื่อนเห็นเราพยายามมากขึ้นเลยรีบพยายามหนีผมเช่นกัน
ป้า: แล้วไม่พยายามให้มากกว่าเพื่อนสักหน่อยหรือ แบบว่าเพื่อนคนไหนหนี ก็ดึงๆ เสื้อเค้าไว้สักหน่อย อย่าให้หนีไปได้สินะ
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยก็ไม่ตกสักวิชาเนอะ แต่ เอะ ทำไมเพื่อนคนอื่นตกบางวิชา แต่ได้อันดับดีกว่านะนี่
หลาน : สงสัยคะแนนบางตัวเค้าได้สูงกว่า คะแนนรวมเลยมากกว่าครับ
ป้า : แล้วเราจะหวงที่สุดท้ายไว้ทำไมล่ะ คราวหน้าไต่ขึ้นมาอีกสักหน่อยดีไหมนะ
หลาน : แล้วสมัยเรียนป้าเป็นยังไงครับ
ป้า : เอ... ตอนนั้นรู้สึกจะได้ที่... 25-26 พอๆกัน กับหลานเลยนะนี่
หลาน : แล้วในห้องป้ามีกี่คนหรือครับ
ป้า : 40 คนจ้า
หลาน : ป้าใจร้ายอ่ะ
บทที่ 2
หลาน : วันก่อนผมดูข่าว เค้าบอกว่ามียายคนนึงเป็นคนที่กินข้าวเลอะเทอะสกปรกมาก
ลูกๆ ก็เลยรังเกียจ ให้แยกโต๊ะไปนั่งกินข้าวต่างหากคนเดียว ไม่ให้นั่งร่วมโต๊ะด้วย พอหลานๆ เข้าไปนั่งทานข้าวกับคุณยาย
พ่อแม่ก็มาดึงตัวหลานๆออกไป รังเกียจไม่ให้ไปนั่งกินข้าวกับคุณยาย
คุณยายก็เลยเสียใจมาก แล้วก็ฆ่าตัวตายเลยครับ
ป้า : แล้วถ้าเป็นเราจะทำยังไงล่ะ .... (ให้เวลาคิด...)
เหมือนตอนเด็ก เวลาเด็กกินสกปรกก็จะมีพื้นที่สำหรับเด็กนั่งมุมนึง ให้กินเลอะๆ ตามใจเลยนะ แต่ก็กินพร้อมหน้ากันร่วมโต๊ะได้ แล้วค่อยเก็บกวาดเอา
แต่ถ้าผู้ใหญ่ ก็ให้มีพื้นที่มากหน่อย ที่จะทำเลอะเทอะได้
เราก็ไม่ต้องกังวลแล้ว ค่อยทำความสะอาดเอาทีหลังเนอะ
ยาย : นั่งกินอยู่ นั่งฟังอยู่ นั่งดูทีวีอยู่ ร่วมกัน
หลาน : ยายครับ ไม่ว่ายังไงผมก็จะนั่งกินร่วมโต๊ะเดียวกับคุณยายนะครับ ถ้าเลอะเทอะก็ไม่เป็นไร แต่อย่าไปฆ่าตัวตายแบบในข่าวนะครับ รู้ไหมครับ
ยาย : ขำ ...
(เรื่องเล่า อัลไซเมอร์)
เอาบทสนทนาดีๆ ของเด็กน้อยมาฝากค่ะ ขุดบันทึกเก่าๆของตัวเองมา อ่านแล้วจะอมยิ้ม
บทที่ 1
หลาน: ปีนี้ผมได้ที่สุดท้ายอีกแล้วครับ แต่คุณครูให้รางวัลความพยายาม ตั้งใจมากขึ้น
แต่คงเพราะเพื่อนเห็นเราพยายามมากขึ้นเลยรีบพยายามหนีผมเช่นกัน
ป้า: แล้วไม่พยายามให้มากกว่าเพื่อนสักหน่อยหรือ แบบว่าเพื่อนคนไหนหนี ก็ดึงๆ เสื้อเค้าไว้สักหน่อย อย่าให้หนีไปได้สินะ
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยก็ไม่ตกสักวิชาเนอะ แต่ เอะ ทำไมเพื่อนคนอื่นตกบางวิชา แต่ได้อันดับดีกว่านะนี่
หลาน : สงสัยคะแนนบางตัวเค้าได้สูงกว่า คะแนนรวมเลยมากกว่าครับ
ป้า : แล้วเราจะหวงที่สุดท้ายไว้ทำไมล่ะ คราวหน้าไต่ขึ้นมาอีกสักหน่อยดีไหมนะ
หลาน : แล้วสมัยเรียนป้าเป็นยังไงครับ
ป้า : เอ... ตอนนั้นรู้สึกจะได้ที่... 25-26 พอๆกัน กับหลานเลยนะนี่
หลาน : แล้วในห้องป้ามีกี่คนหรือครับ
ป้า : 40 คนจ้า
หลาน : ป้าใจร้ายอ่ะ
บทที่ 2
หลาน : วันก่อนผมดูข่าว เค้าบอกว่ามียายคนนึงเป็นคนที่กินข้าวเลอะเทอะสกปรกมาก
ลูกๆ ก็เลยรังเกียจ ให้แยกโต๊ะไปนั่งกินข้าวต่างหากคนเดียว ไม่ให้นั่งร่วมโต๊ะด้วย พอหลานๆ เข้าไปนั่งทานข้าวกับคุณยาย
พ่อแม่ก็มาดึงตัวหลานๆออกไป รังเกียจไม่ให้ไปนั่งกินข้าวกับคุณยาย
คุณยายก็เลยเสียใจมาก แล้วก็ฆ่าตัวตายเลยครับ
ป้า : แล้วถ้าเป็นเราจะทำยังไงล่ะ .... (ให้เวลาคิด...)
เหมือนตอนเด็ก เวลาเด็กกินสกปรกก็จะมีพื้นที่สำหรับเด็กนั่งมุมนึง ให้กินเลอะๆ ตามใจเลยนะ แต่ก็กินพร้อมหน้ากันร่วมโต๊ะได้ แล้วค่อยเก็บกวาดเอา
แต่ถ้าผู้ใหญ่ ก็ให้มีพื้นที่มากหน่อย ที่จะทำเลอะเทอะได้
เราก็ไม่ต้องกังวลแล้ว ค่อยทำความสะอาดเอาทีหลังเนอะ
ยาย : นั่งกินอยู่ นั่งฟังอยู่ นั่งดูทีวีอยู่ ร่วมกัน
หลาน : ยายครับ ไม่ว่ายังไงผมก็จะนั่งกินร่วมโต๊ะเดียวกับคุณยายนะครับ ถ้าเลอะเทอะก็ไม่เป็นไร แต่อย่าไปฆ่าตัวตายแบบในข่าวนะครับ รู้ไหมครับ
ยาย : ขำ ...
(เรื่องเล่า อัลไซเมอร์)