ช่วยด้วย!!!เราเป็นเด็กมีปัญหารึป่าว

เราเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่ค่อนข้างมีความคิดเป็นของตัวเองจนบ่อยๆครั้งเป็นคนหัวแข็ง เวลามีใครบอกให้ทำอะไรหรือสอนอะไร เราจะพยายามเข้าใจนะแต่ถ้าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำก็จะถามแต่ถ้าไม่ได้ึำตอบหรือได้ประมาณว่า"ก็ทำไปเถอะ ผู้ใหญ่สั่ง"เราก็จะไม่ทำเลย แบบคิดต่อต้าน ไม่เถียงนะแต่ก็ไม่ทำ(ตอนเด็กๆเราก็นิสัยแบบนี้พอดุด่าอะไร(ส่วนใหญ่เป็นเรื่องกุลสตรี ว่าเป็นผญ.อะไรไม่เรียบร้อยเลย)เราก็จะถามว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น ยายก็บอกว่าผู้ใหญ่พูดห้ามเถียง หลังจากนั้นมาเราเลยไม่เถียงแม้แค่คำเดียว แต่ก็ไม่ทำตามเหมือนกัน) เราต่อต้านตรรกะที่ว่า"ก็เขาทำกันมาแบบนี้ ก็ทำไปสิ" คำถามที่แล่นในความคิดเราตลอดเวลาคือ ทำไมเราต้องทำเพียงเพราะคนอื่นทำ ทำไมต้องเหมือนคนอื่น เราเงียบเราต่อต้านจนกลายเป็นว่าทุกครั้งที่โดนดุด่าเราจะต่อต้านสิ่งเขาดุด่า ถ้าบอกให้ทำเราจะไม่ทำ เพราะเราต้องการให้เขารู้ว่าการตีการดุด่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ตีให้ตาย ด่าให้ตายก็ไม่ทำ
       เราไม่ไว้ใครเลยซักคนเดียว เมื่อก่อนเราไว้ใจคนยากนะแต่ก็ไม่คนที่ไว้ใจบ้างแต่เดี๋ยวไม่ไว้ใจใครเพราะโดนหักหลังซึ่งเป็นสิ่งที่เกลียดที่สุด เราไม่เล่าปัญหาหรือเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง เราไม่มีเพื่อนสนิท เราไม่อึดอัดนะเราโอเคกับแบบนี้เพราะไม่ต้องกลัวว่ามันจะเล่าให้ใครฟังรึป่าว
        เราโลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบให้ใครล้ำเส้นเรา เราจะเป็นเข้าไปในเส้นคนอื่นเองแต่จะไม่ให้ใครเข้ามาในเส้นเรา เราไม่ชอบ มันน่ารำคาญ
        เราไม่ชอบคนเยอะ ความเสียงดัง เราชอบความสงบทำให้เราอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่
        เราไม่ชอบการบังคับ การออกคำสั่ง มันทำ
ให้เราอึดอัดและเริ่มต่อต้าน เรารักอิสระมากถึงมากที่สุด
        เราอยู่กับคนอื่นได้ดีถ้าไม่มีใครล้ำเส้นของเรา  
เราไม่เคยมีปัญหาเวลาอยู่ในที่คนเยอะๆหรือเสียงดังแต่เราต้องอดทนมากจริงๆ
เราเป็นแบบนี้แย่มั้ย มีปัญหามั้ยในอนาคต ต้องปรับปรุงยังไง
   ขอบคุณทุกความคิดเห็นและทุกคนที่เข้ามานะ