หวัดดีทุกคน สมัครแอคเคาท์ใหม่นะคะ เพราะอันเก่าถ้าเล่าไปอาจจะมีคนรู้จักผ่านมาเห็น
กระทู้นี้จุดประสงค์ที่เรามาตั้งคือ อยากจะแชร์เรื่องราวของเราให้เด็กๆวัยรุ่นทุกคนได้ดูเป็นตัวอย่างว่ามันไม่ดี และไม่ทำตาม เพราะสุดท้ายมันจบไม่สวย เริ่มเลยนะคะ
เราเป็นวัยรุ่นค่ะ ตอนนี้อายุ 15 กำลังจะ 16 เพิ่งจบม.3 จบเองค่ะ จบแบบไม่มีอะไรมาประกันว่าจบ ทำไมน่ะเหรอ อ่านต่อเลยค่ะ
เราจบป.6 สอบเข้าม.1 ได้ที่โรงเรียนดังติดอันดับในอำเภอหาดใหญ่ เราดีใจมากค่ะ เพราะโรงเรียนนี้มีเด็กแถวบ้านเรียนหลายคน ถือว่าโก้ระดับนึง เทอมแรกยังใหม่อยู่ค่ะ ตื่นเต้นกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ เพื่อนใหม่ การเรียน สถานที่ เทอมแรกเราเรียนได้ดีค่ะ มีติด0บ้าง แต่ก็ไม่อะไรถือว่าประสบการณ์ เทอมแรกผ่านไปด้วยดี พอเทอม2 เละเลยค่ะ ช่วงนั้นตอนปิดเทอมแรกได้มือถือใหม่ ติดมือถือแรงมาก พอเปิดเทอมไปโรงเรียน พามือถือไป มีแอบเล่นในห้อง ช่วงนั้นยอมรับเลยค่ะ ไม่สนใจเรียนเลย ไปโรงเรียนเหมือนไปเล่นเฉยๆ โดดเป็นว่าเล่น นี่ขนาดม.1 นะคะ เอาเป็นว่าเทอมนั้น ติด0ไป 5 ตัวค่ะ มผ อีก 2 แม่ด่ากลางห้องเลย ก็นั่งร้องไห้ไป พอมาแก้0 ก็เถลถไลอีก โรงเรียนให้ใส่ชุดนักเรียน อีนี่มาชุดพละจ้าาา สรุปไม่ได้แก้ พอมาใหม่ใส่ชุดนักเรียน ครูให้แก้ได้ ให้งานทำ เอาไปทำที่บ้าน ก็ไม่สนใจ ปล่อยๆไป จนสุดท้ายแก้ไม่ผ่าน ติดค้าง ผลกระทบมาถึงตอนนี้ ก็จบม.1 พอม.2 เริ่มดีขึ้นค่ะ เปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งใจเรียน
ม.2 ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ เอาเป็นว่าข้ามช่วงนี้นะคะ เพราะไม่มีอะไรให้แชร์ แต่ตั้งใจเรียนขึ้นมา ไม่ติด0เยอะ เกรดอัพขึ้นนิดหน่อย ทุกอย่างดีค่ะ ตอนนั้นสนุกกับการเรียนมากๆไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 5555
เอาล่ะค่ะ จุดพีคของชีวิตมาถึงแล้ว ช่วงม.3 นี่แหละค่ะสุดๆแล้วกับความเลว ที่เด็กผู้หญิงวัย 15 ปี คนนี้กระทำ
ตอนปิดเทอมม.2 จะขึ้นม.3 เราได้ไปรู้จักคนกลุ่มนึงค่ะ เป็นนักดนตรี อีนี่มีโอกาสได้แทรกตัวไปอยู่กับเขา รู้สึกชอบมากๆ แบบ เห้ย นี่แหละที่สำหรับฉัน ในวงผู้ชายหมดค่ะ แต่ไม่กลัว เพราะคิดว่าคนพวกนั้นไว้ใจได้หมด ไปร่วมตัวกันที อยู่ยาวจน ตี2 ก็มี ที่นั้นมีครบค่ะ เหล้า เบียร์ บุหรี่ แต่เเรกเราไม่ลองนะคะ พี่ๆเขาไม่ให้ลอง ตรงนี้คิดว่าเขาหวังดีค่ะ ไปตรงนั้นก็ ซ้อมดนตรีบ้าง นั่งคุยกันบ้าง เราเป็นคนเข้ากับคนง่ายค่ะ เลยไม่อึดอัด
อยู่แบบนี้จนเปิดเทอมม.3 เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยค่ะ เราไปโรงเรียนกับรถประจำนะคะ รถออกประมาณ 6:30 วันนั้นเราตื่น 6 โมงตรง รีบแบบตาลีตาเหลือกสุดๆ บอกตรงความรู้สึกวันนั้นคือฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย ชีวิตเทอมแรกของเรา คือใช้ชีวิตเพื่อรอเสาร์อาทิตย์จริงๆ เรียนไม่รู้เรื่องเลย ทุลักทุเลสุดๆ โดดบ้างเรียนบ้าง ขาดเรียนบ่อยมาก คือเหมือนไม่มีอะไรให้ดึงดูดแบบอยากไปโรงเรียน เพื่อนก็ไม่ ตอนนั้นเรา ไม่อยากสุงสิงอะไรกับใครเลย เหมือนไปโฟกัสกับทุกคนในวงมากกว่า ขาดเรียนจนเพื่อนนึกว่าไม่เรียนแล้ว จนสุดท้ายวันเกรดออก ยังดีที่ได้ 0 แค่3ตัวเพราะก่อนสอบเราไปเคลียงานค้างบางวิชาจนหมด
เทอมแรกผ่านไปแบบเกือบอับปาง แต่พอเทอม2 ก็คิดว่าจะเปลี่ยนให้ดีขึ้น แต่เหมือนยิ่งแย่ลงไปค่ะ เทอม2ช่วงแรกๆไปเรียนทุกวันค่ะ ตอนนั้นไปแอบชอบพี่ม.5 ใช้พี่เค้าเป็นแรงดึงดูด แต่เหมือนจะดีนะคะ แต่แค่ช่วงแรกๆ หลังๆเละมากกกกกกกก ไปสนิทกับเพื่อนต่างห้อง ทำตัวเกรียนๆ โดดเรียน ช่วงนั้นมีติวโอเน็ต อีนี่โดดจ้าา ไปหลบในห้องน้ำกับเพื่อนอีกสามสี่คน ช่วงนั้นกลับค่ำทุกวัน เพราะพารถไปโรงเรียนกับเพื่อนแถวบ้าน เลิกเรียนแล้ว เถลไถลก่อน เลิกเรียน 16:00 ถึงบ้าน 1 ทุ่ม แม่ถามเราก็บอกไปตามความจริงนะคะบอกแค่ไปส่งเพื่อนแล้วนั่งเล่นนิดหน่อย แรกๆแม่โอเคไม่ว่าอะไร แต่หลังเราเริ่มประพฤติแบบนี้หนักขึ้นๆ ก่อนออกจากบ้านแม่จะสั่งทุกครั้งว่า เลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้านอย่าไปไหน แต่นี่ฟัฃแล้วยิ่งยุให้เราไป ขัดคำสั่งตลอด ช่วงนั้นทำตัวทรามมากๆค่ะ เป็นเด็กเกเรไปเลย คือจากเด็กที่แอนตี้เรื่องพวกนี้ กลับกลายเป็นว่าชอบ จากเด็กที่อยู่ในโอวาทแม่ ไม่ยุ่งกับอะไรที่ดูเสื่อมๆ กลับกลายเป็นพาตัวเองไปพัวพัน จากเด็กที่เคยมีความฝันที่ดูยิ่งใหญ่ กลับกลายเป็นช่วงนั้นลืมทุกสิ่ง คิดแค่ว่า ฉันชอบอะไรแบบนี้ ชอบที่จะอยู่มั่วสุมกับเพื่อนแบบนี้ สนุกมากกับการทำอะไรท้าทาย เข้าใจเลยค่ะกับวัยรุ่นบางคนที่คิดว่าทำเรื่องที่เราว่ามาด้านบนแล้วมันเท่ ตอนนั้นเราคิดแบบนั้นเลย เรื่องของเราไม่ได้หยุดแค่นั้นค่ะ ตอนนั้นเราลองสูบกาลัม คล้ายๆบุหรี่นั้นแหละ คือไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดอยากลอง เราลองสูบก็สูบมาเรื่อยๆ จนปิดเทอมตอนนี้เลยหยุดไป จุดแตกหักมาถึงค่ะ เมื่อถึงช่วงสอบ หลังจากใช้ชีวิตเสเพลมาตลอด ตอนนี้เริ่มสำนึกได้ ไปดูคะแนนแต่ละวิชา ช่วงหลังๆไม่มีงานที่ส่งเลย มีแค่วิชาที่ ง่ายๆกับครูดุๆแค่นั้น เป็นว่าเทอมนั้นเกรดลดฮวบ ติด0 มา 8 ตัว บวกของเก่าๆอีก 23 ตัว!! ต้องลงเรียนซัมเมอร์ แต่พ่อไม่ยอมลงให้ค่ะ เพราะต้องจ่ายตั้งหลายพันเลย เราก็เลยไม่จบ วุฒิไม่ได้ แต่แปลกพ่อกับแม่ไม่บ่นเลย เพียงแต่ให้เรายอมรับสิ่งที่ทำ แต่เรารู้ว่าท่านเสียใจค่ะ คือมาถึงจุดนี้เรารู้สึกได้เลยว่า บรรดาลูกทั้ง 3 คน เราเป็นลูกที่ดื้อที่สุด มองไปมองมา พี่ชายอีกสองคนของเรายังไม่ทำตัวเกเรเท่าเราเลยค่ะ จำได้ว่าหลังจากที่รู้ว่า อนาคตเราเริ่มดับลงแล้ว เรานอนร้องไห้ในห้องเงียบๆคิดถึงสิ่งที่ผ่านมา แล้วเริ่มแอนตี้ตัวเอง ทุกวันนี้ยังรู้สึกเสียใจสุดๆเลยค่ะ สำนึกได้ก็สายเกิน เห็นเพื่อนๆไปรับวุฒิอัพลงเฟซไอจี ก็รู้สึกสมเพศตัวเองเหลือเกิน จนตอนนี้คิดได้แล้วค่ะ แบบเฮ้ยทำไมชีวิตเป็นแบบนี้ เริ่มนึกได้ว่าฉันมีความฝันที่ต้องทำ ที่ผ่านมาเราทำไปได้ยังไงกัน ตอนนี้เราหยุดสิ่งแย่ๆทุกอย่างแล้วค่ะ และกลับมาวางแผนชีวิต ว่าจะลงเรียน กศน ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ต่อไปนี้คงต้องมีสติในการชีวิตแล้วล่ะค่ะ
สุดท้ายอยากฝากถึงวัยรุ่นทุกๆคนนะคะ ว่าอย่าเลือกทางเดินที่ผิด จะทำอะไรให้มีสติ คำเตือนจากปากพ่อแม่เชื่อเถอะค่ะ ดูสิ่งที่เราทำสิค่ะ พอมองอีกทีไม่ได้เท่เลย อย่าหลงผิดเลยค่ะ อะไรที่ไม่ดีอย่าไปเข้าใกล้เลยดีกว่า ชีวิตเป็นของเรา เรามีสิทธ์เลือก แต่เราต้องเลือกสิ่งดีๆให้ชีวิตนะ ส่วนเรื่องเรียน โฟกันเถอะค่ะ มีโอกาสเรียนตั้งใจให้เต็มที่ สนุกกับชีวิตวัยเรียนให้สุดๆแต่ต้องสนุกในทางที่ถูกด้วยนะคะ อย่าพากันไปในวงจรเลวๆแบบเรา คิดเยอะๆก่อนตัดสินใจทำอะไร เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำมันอาจจะย้อนกลับมาหาเรา เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ อดีตย้อนไปแก้ไขไม่ได้นะคะ
มีผู้ใหญ่หลายท่านผิดหวังในตัวเรา และเราก็ผิดหวังในตัวเองเหมือนกัน...พอมาฟังเพลงพวกนี้มันก็ทำให้เราฉุกขึ้นถึงเรื่องราวของเราเหมือนกันนะคะ รู้สึกโชคดีที่เราไม่ได้ไปลองอะไรมากกว่ากาลัม เพราะตอนนั้นเหตุการณ์หลายอย่างมันทำชวนให้ลอง ตอนนี้วงดนตรีเราก็ว่าจะออกแล้วแหละค่ะ เริ่มแอนตี้อะไรพวกนี้แล้ว เราเอือมๆทุกครั้งเวลาไปที่ซ้อม บวกกับช่วงนี้ไม่ชอบอะไรแนวนี้เลย เวลาเห็นเด็กแวนซ์เที่ยวทำตัวเกเรแถวๆบ้าน สูบบุหรี่บ้าง ทำอะไรที่ดูเลวๆ อยากเข้าไปห้ามแต่ได้แค่คิดค่ะ ชีวิตเขาเนาะ ตอนนี้กลับมาอยู่จุดเดิมที่เคยอยู่แล้วค่ะ มาบ้าดารา บ้าซีรี่ย์ อ่านนิยาย เฝ้าพันทิป เหมือนเดิม คิดว่าจุดนี้ดูดีกว่าไปทำอะไรที่ผ่านๆมา พยายามเป็นเด็กดีกับพ่อแม้เหมือนเมื่อก่อน เข้าไปขอโทษท่านเกือบทุกวัน 55555 นอกจากพ่อแม่เราแล้ว พี่ชายอีก2คนคาดหวังในตัวเรามากๆ แต่ตอนนี้เราพลาดแล้วพวกเขาก็ผิดหวัง แต่ต้องช่วยดึงเราขึ้นมา ให้คำปรึกษาและหลายอย่างๆ เราโชคดีที่คนในครอบครัวเข้าใจและให้อภัย มันเลยมีกำลังใจให้เราสู้ต่อ
ข้างล่างเป็นลิ้งเพลงที่เราฟังตอนนี้นะคะ
เมื่อก่อนเราก็ฟังค่ะ แต่ตอนนั้นฟังเอาสนุก ตอนนี้ฟังเตือนสติค่ะ
https://youtu.be/JazRpwsglEM
https://youtu.be/mIq8cjFJHQ8 
อนาคตดับทราบเมื่อสาย (แชร์ประสบการณ์)
กระทู้นี้จุดประสงค์ที่เรามาตั้งคือ อยากจะแชร์เรื่องราวของเราให้เด็กๆวัยรุ่นทุกคนได้ดูเป็นตัวอย่างว่ามันไม่ดี และไม่ทำตาม เพราะสุดท้ายมันจบไม่สวย เริ่มเลยนะคะ
เราเป็นวัยรุ่นค่ะ ตอนนี้อายุ 15 กำลังจะ 16 เพิ่งจบม.3 จบเองค่ะ จบแบบไม่มีอะไรมาประกันว่าจบ ทำไมน่ะเหรอ อ่านต่อเลยค่ะ
เราจบป.6 สอบเข้าม.1 ได้ที่โรงเรียนดังติดอันดับในอำเภอหาดใหญ่ เราดีใจมากค่ะ เพราะโรงเรียนนี้มีเด็กแถวบ้านเรียนหลายคน ถือว่าโก้ระดับนึง เทอมแรกยังใหม่อยู่ค่ะ ตื่นเต้นกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ เพื่อนใหม่ การเรียน สถานที่ เทอมแรกเราเรียนได้ดีค่ะ มีติด0บ้าง แต่ก็ไม่อะไรถือว่าประสบการณ์ เทอมแรกผ่านไปด้วยดี พอเทอม2 เละเลยค่ะ ช่วงนั้นตอนปิดเทอมแรกได้มือถือใหม่ ติดมือถือแรงมาก พอเปิดเทอมไปโรงเรียน พามือถือไป มีแอบเล่นในห้อง ช่วงนั้นยอมรับเลยค่ะ ไม่สนใจเรียนเลย ไปโรงเรียนเหมือนไปเล่นเฉยๆ โดดเป็นว่าเล่น นี่ขนาดม.1 นะคะ เอาเป็นว่าเทอมนั้น ติด0ไป 5 ตัวค่ะ มผ อีก 2 แม่ด่ากลางห้องเลย ก็นั่งร้องไห้ไป พอมาแก้0 ก็เถลถไลอีก โรงเรียนให้ใส่ชุดนักเรียน อีนี่มาชุดพละจ้าาา สรุปไม่ได้แก้ พอมาใหม่ใส่ชุดนักเรียน ครูให้แก้ได้ ให้งานทำ เอาไปทำที่บ้าน ก็ไม่สนใจ ปล่อยๆไป จนสุดท้ายแก้ไม่ผ่าน ติดค้าง ผลกระทบมาถึงตอนนี้ ก็จบม.1 พอม.2 เริ่มดีขึ้นค่ะ เปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งใจเรียน
ม.2 ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ เอาเป็นว่าข้ามช่วงนี้นะคะ เพราะไม่มีอะไรให้แชร์ แต่ตั้งใจเรียนขึ้นมา ไม่ติด0เยอะ เกรดอัพขึ้นนิดหน่อย ทุกอย่างดีค่ะ ตอนนั้นสนุกกับการเรียนมากๆไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 5555
เอาล่ะค่ะ จุดพีคของชีวิตมาถึงแล้ว ช่วงม.3 นี่แหละค่ะสุดๆแล้วกับความเลว ที่เด็กผู้หญิงวัย 15 ปี คนนี้กระทำ
ตอนปิดเทอมม.2 จะขึ้นม.3 เราได้ไปรู้จักคนกลุ่มนึงค่ะ เป็นนักดนตรี อีนี่มีโอกาสได้แทรกตัวไปอยู่กับเขา รู้สึกชอบมากๆ แบบ เห้ย นี่แหละที่สำหรับฉัน ในวงผู้ชายหมดค่ะ แต่ไม่กลัว เพราะคิดว่าคนพวกนั้นไว้ใจได้หมด ไปร่วมตัวกันที อยู่ยาวจน ตี2 ก็มี ที่นั้นมีครบค่ะ เหล้า เบียร์ บุหรี่ แต่เเรกเราไม่ลองนะคะ พี่ๆเขาไม่ให้ลอง ตรงนี้คิดว่าเขาหวังดีค่ะ ไปตรงนั้นก็ ซ้อมดนตรีบ้าง นั่งคุยกันบ้าง เราเป็นคนเข้ากับคนง่ายค่ะ เลยไม่อึดอัด
อยู่แบบนี้จนเปิดเทอมม.3 เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยค่ะ เราไปโรงเรียนกับรถประจำนะคะ รถออกประมาณ 6:30 วันนั้นเราตื่น 6 โมงตรง รีบแบบตาลีตาเหลือกสุดๆ บอกตรงความรู้สึกวันนั้นคือฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย ชีวิตเทอมแรกของเรา คือใช้ชีวิตเพื่อรอเสาร์อาทิตย์จริงๆ เรียนไม่รู้เรื่องเลย ทุลักทุเลสุดๆ โดดบ้างเรียนบ้าง ขาดเรียนบ่อยมาก คือเหมือนไม่มีอะไรให้ดึงดูดแบบอยากไปโรงเรียน เพื่อนก็ไม่ ตอนนั้นเรา ไม่อยากสุงสิงอะไรกับใครเลย เหมือนไปโฟกัสกับทุกคนในวงมากกว่า ขาดเรียนจนเพื่อนนึกว่าไม่เรียนแล้ว จนสุดท้ายวันเกรดออก ยังดีที่ได้ 0 แค่3ตัวเพราะก่อนสอบเราไปเคลียงานค้างบางวิชาจนหมด
เทอมแรกผ่านไปแบบเกือบอับปาง แต่พอเทอม2 ก็คิดว่าจะเปลี่ยนให้ดีขึ้น แต่เหมือนยิ่งแย่ลงไปค่ะ เทอม2ช่วงแรกๆไปเรียนทุกวันค่ะ ตอนนั้นไปแอบชอบพี่ม.5 ใช้พี่เค้าเป็นแรงดึงดูด แต่เหมือนจะดีนะคะ แต่แค่ช่วงแรกๆ หลังๆเละมากกกกกกกก ไปสนิทกับเพื่อนต่างห้อง ทำตัวเกรียนๆ โดดเรียน ช่วงนั้นมีติวโอเน็ต อีนี่โดดจ้าา ไปหลบในห้องน้ำกับเพื่อนอีกสามสี่คน ช่วงนั้นกลับค่ำทุกวัน เพราะพารถไปโรงเรียนกับเพื่อนแถวบ้าน เลิกเรียนแล้ว เถลไถลก่อน เลิกเรียน 16:00 ถึงบ้าน 1 ทุ่ม แม่ถามเราก็บอกไปตามความจริงนะคะบอกแค่ไปส่งเพื่อนแล้วนั่งเล่นนิดหน่อย แรกๆแม่โอเคไม่ว่าอะไร แต่หลังเราเริ่มประพฤติแบบนี้หนักขึ้นๆ ก่อนออกจากบ้านแม่จะสั่งทุกครั้งว่า เลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้านอย่าไปไหน แต่นี่ฟัฃแล้วยิ่งยุให้เราไป ขัดคำสั่งตลอด ช่วงนั้นทำตัวทรามมากๆค่ะ เป็นเด็กเกเรไปเลย คือจากเด็กที่แอนตี้เรื่องพวกนี้ กลับกลายเป็นว่าชอบ จากเด็กที่อยู่ในโอวาทแม่ ไม่ยุ่งกับอะไรที่ดูเสื่อมๆ กลับกลายเป็นพาตัวเองไปพัวพัน จากเด็กที่เคยมีความฝันที่ดูยิ่งใหญ่ กลับกลายเป็นช่วงนั้นลืมทุกสิ่ง คิดแค่ว่า ฉันชอบอะไรแบบนี้ ชอบที่จะอยู่มั่วสุมกับเพื่อนแบบนี้ สนุกมากกับการทำอะไรท้าทาย เข้าใจเลยค่ะกับวัยรุ่นบางคนที่คิดว่าทำเรื่องที่เราว่ามาด้านบนแล้วมันเท่ ตอนนั้นเราคิดแบบนั้นเลย เรื่องของเราไม่ได้หยุดแค่นั้นค่ะ ตอนนั้นเราลองสูบกาลัม คล้ายๆบุหรี่นั้นแหละ คือไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดอยากลอง เราลองสูบก็สูบมาเรื่อยๆ จนปิดเทอมตอนนี้เลยหยุดไป จุดแตกหักมาถึงค่ะ เมื่อถึงช่วงสอบ หลังจากใช้ชีวิตเสเพลมาตลอด ตอนนี้เริ่มสำนึกได้ ไปดูคะแนนแต่ละวิชา ช่วงหลังๆไม่มีงานที่ส่งเลย มีแค่วิชาที่ ง่ายๆกับครูดุๆแค่นั้น เป็นว่าเทอมนั้นเกรดลดฮวบ ติด0 มา 8 ตัว บวกของเก่าๆอีก 23 ตัว!! ต้องลงเรียนซัมเมอร์ แต่พ่อไม่ยอมลงให้ค่ะ เพราะต้องจ่ายตั้งหลายพันเลย เราก็เลยไม่จบ วุฒิไม่ได้ แต่แปลกพ่อกับแม่ไม่บ่นเลย เพียงแต่ให้เรายอมรับสิ่งที่ทำ แต่เรารู้ว่าท่านเสียใจค่ะ คือมาถึงจุดนี้เรารู้สึกได้เลยว่า บรรดาลูกทั้ง 3 คน เราเป็นลูกที่ดื้อที่สุด มองไปมองมา พี่ชายอีกสองคนของเรายังไม่ทำตัวเกเรเท่าเราเลยค่ะ จำได้ว่าหลังจากที่รู้ว่า อนาคตเราเริ่มดับลงแล้ว เรานอนร้องไห้ในห้องเงียบๆคิดถึงสิ่งที่ผ่านมา แล้วเริ่มแอนตี้ตัวเอง ทุกวันนี้ยังรู้สึกเสียใจสุดๆเลยค่ะ สำนึกได้ก็สายเกิน เห็นเพื่อนๆไปรับวุฒิอัพลงเฟซไอจี ก็รู้สึกสมเพศตัวเองเหลือเกิน จนตอนนี้คิดได้แล้วค่ะ แบบเฮ้ยทำไมชีวิตเป็นแบบนี้ เริ่มนึกได้ว่าฉันมีความฝันที่ต้องทำ ที่ผ่านมาเราทำไปได้ยังไงกัน ตอนนี้เราหยุดสิ่งแย่ๆทุกอย่างแล้วค่ะ และกลับมาวางแผนชีวิต ว่าจะลงเรียน กศน ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ต่อไปนี้คงต้องมีสติในการชีวิตแล้วล่ะค่ะ
สุดท้ายอยากฝากถึงวัยรุ่นทุกๆคนนะคะ ว่าอย่าเลือกทางเดินที่ผิด จะทำอะไรให้มีสติ คำเตือนจากปากพ่อแม่เชื่อเถอะค่ะ ดูสิ่งที่เราทำสิค่ะ พอมองอีกทีไม่ได้เท่เลย อย่าหลงผิดเลยค่ะ อะไรที่ไม่ดีอย่าไปเข้าใกล้เลยดีกว่า ชีวิตเป็นของเรา เรามีสิทธ์เลือก แต่เราต้องเลือกสิ่งดีๆให้ชีวิตนะ ส่วนเรื่องเรียน โฟกันเถอะค่ะ มีโอกาสเรียนตั้งใจให้เต็มที่ สนุกกับชีวิตวัยเรียนให้สุดๆแต่ต้องสนุกในทางที่ถูกด้วยนะคะ อย่าพากันไปในวงจรเลวๆแบบเรา คิดเยอะๆก่อนตัดสินใจทำอะไร เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำมันอาจจะย้อนกลับมาหาเรา เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ อดีตย้อนไปแก้ไขไม่ได้นะคะ
มีผู้ใหญ่หลายท่านผิดหวังในตัวเรา และเราก็ผิดหวังในตัวเองเหมือนกัน...พอมาฟังเพลงพวกนี้มันก็ทำให้เราฉุกขึ้นถึงเรื่องราวของเราเหมือนกันนะคะ รู้สึกโชคดีที่เราไม่ได้ไปลองอะไรมากกว่ากาลัม เพราะตอนนั้นเหตุการณ์หลายอย่างมันทำชวนให้ลอง ตอนนี้วงดนตรีเราก็ว่าจะออกแล้วแหละค่ะ เริ่มแอนตี้อะไรพวกนี้แล้ว เราเอือมๆทุกครั้งเวลาไปที่ซ้อม บวกกับช่วงนี้ไม่ชอบอะไรแนวนี้เลย เวลาเห็นเด็กแวนซ์เที่ยวทำตัวเกเรแถวๆบ้าน สูบบุหรี่บ้าง ทำอะไรที่ดูเลวๆ อยากเข้าไปห้ามแต่ได้แค่คิดค่ะ ชีวิตเขาเนาะ ตอนนี้กลับมาอยู่จุดเดิมที่เคยอยู่แล้วค่ะ มาบ้าดารา บ้าซีรี่ย์ อ่านนิยาย เฝ้าพันทิป เหมือนเดิม คิดว่าจุดนี้ดูดีกว่าไปทำอะไรที่ผ่านๆมา พยายามเป็นเด็กดีกับพ่อแม้เหมือนเมื่อก่อน เข้าไปขอโทษท่านเกือบทุกวัน 55555 นอกจากพ่อแม่เราแล้ว พี่ชายอีก2คนคาดหวังในตัวเรามากๆ แต่ตอนนี้เราพลาดแล้วพวกเขาก็ผิดหวัง แต่ต้องช่วยดึงเราขึ้นมา ให้คำปรึกษาและหลายอย่างๆ เราโชคดีที่คนในครอบครัวเข้าใจและให้อภัย มันเลยมีกำลังใจให้เราสู้ต่อ
เมื่อก่อนเราก็ฟังค่ะ แต่ตอนนั้นฟังเอาสนุก ตอนนี้ฟังเตือนสติค่ะ
https://youtu.be/JazRpwsglEM
https://youtu.be/mIq8cjFJHQ8