เราคิดว่าเราเป็นโลกโรคไบโพล่าร์ เพราะ เมื่อก่อนเราเป็นคนร่าเริงมาก จนเข้ามหาลัย ชีวิตเราก็เปลี่ยนไป มีเพื่อนคุ้มตลอดเวลา ทำอะไรก็ไม่ได้ เราเริ่มมีโลกส่วนตัวสูง คิดแง่ลบ อยู่กับเพื่อนเก่าหรือกับแฟนเราจะร่าเริงมาก แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนที่ม. เราจะหงุดหงิดง่าย มากๆ
เพื่อนที่ม.เรา ในกลุ่มก็จะมี 5 คน รวมเรา
คนแรก ชอบอวดฉลาด รู้ รู้ไปหมด แถเก่ง โกหกเก่ง พอมีคนจับได้ก็แถเข้าไป ชอบจับผิดคนอื่น ชอบเป็นผู้นำ
คนที่สอง ชอบ ชอบอวดรวย ชอบสั่งคนอื่น ขี้วีนขี้เหวียง
คนที่สามมาสาย หนีงาน หนักไม่เอา เบาไม่สู้ นัด10:00 มา12:00(นี่คือความจริง)
คนที่สี่ เป็นรุ่นพี่ที่ซิวมา แก่กว่าเรา 2 ปี ชอบหนีงาน จับผิดคนอื่น ทำงาน1/10 บ่นว่างานเยอะ ชอบด่าคนอื่น
ถ้าเทียบเป็นวรรณะ เราคงอยู่ต่ำสุดที่เพื่อนโยนงานมาให้ ชีวิตต้องอยู่ในกรอบไม่มีการพลิกแผลง งานจะส่งวันพรุ่งนี้ ทักไลน์ถามอาจารย์ อาจารย์ไม่ตอบไม่ยอมลงมือทำ(เราโคตรอยากทำไว้ก่อนเลย) เพื่อนคนแรกชอบขโมยความคิดเรา เราเสนองานให้นางฟังนางก็เอาไปนำเสนอให้อาจารย์โดยบอกว่านางคิด นางขู่จะฆ่าเรา เพียงเพราะเราท้อแท้ ทำงานออกมาไม่ดี แล้วพอเรามีปัญหา เพื่อนคนที่สองก็มาวีนใส่เรา ว่าเราผิด เราเริ่มเก็บกด จนเมื่อวานนี้ เรานัดกันมาทำงาน เพราะเปิดเรียนมาต้องทำส่งทันที เหมือนนัดเอาเวลามาทิ้ง ทุกคนมาเล่นๆ ด้วยเหตุผลว่าอาจารย์ไม่ตอบว่าผ่านมั้ย ทั้งๆที่มีช่องทางมากมายติดต่ออาจารย์ก็รอแค่ทางนี้ทางเดียว พอเราเสนอก็โดนด่า พอกลับมาถึงหอเราก็โดนเพื่อนโทรมาด่า ว่าเราไม่ต้องกลับบ้านนะ วันหยุดสงกราน ทั้งๆที่งานส่วนเราเหลือน้อยที่สุด นางก็โยนงานมาให้เรา
เราเกิดความรู้สึกว่าเราอยากฆ่าแม่J ให้ตายทั้งหมดเลย จะกดดันอะไรนักหนา อยู่ๆเราก็มีความคิดจะซื้อปืนเถื่อน มาฆ่าๆให้มันจบๆ มันเหมือนเป็นความกดดันที่สะสมมาตลอด 4 ปี ทั้งๆที่ใกล้จะจบแล้ว แต่เราก็คิดว่าขอฆ่าสักคนก็ยังดี ขอฆ่าเพื่อนคนที่ 1 ได้ยิ่งดี
เราขอแค่วิธีแก้ไขหน่อยค่ะ ยิ่งวันนี้เรายิ่งมีความต้องการมากขึ้น เพราะพวกมันโทรมานัดไปทำงาน(สุดท้ายก็ไปเสียเวลา)อีกแล้ว แล้วก็โดนด่าอีก
ใครเคยอยากฆ่าเพื่อนบางค่ะ
เพื่อนที่ม.เรา ในกลุ่มก็จะมี 5 คน รวมเรา
คนแรก ชอบอวดฉลาด รู้ รู้ไปหมด แถเก่ง โกหกเก่ง พอมีคนจับได้ก็แถเข้าไป ชอบจับผิดคนอื่น ชอบเป็นผู้นำ
คนที่สอง ชอบ ชอบอวดรวย ชอบสั่งคนอื่น ขี้วีนขี้เหวียง
คนที่สามมาสาย หนีงาน หนักไม่เอา เบาไม่สู้ นัด10:00 มา12:00(นี่คือความจริง)
คนที่สี่ เป็นรุ่นพี่ที่ซิวมา แก่กว่าเรา 2 ปี ชอบหนีงาน จับผิดคนอื่น ทำงาน1/10 บ่นว่างานเยอะ ชอบด่าคนอื่น
ถ้าเทียบเป็นวรรณะ เราคงอยู่ต่ำสุดที่เพื่อนโยนงานมาให้ ชีวิตต้องอยู่ในกรอบไม่มีการพลิกแผลง งานจะส่งวันพรุ่งนี้ ทักไลน์ถามอาจารย์ อาจารย์ไม่ตอบไม่ยอมลงมือทำ(เราโคตรอยากทำไว้ก่อนเลย) เพื่อนคนแรกชอบขโมยความคิดเรา เราเสนองานให้นางฟังนางก็เอาไปนำเสนอให้อาจารย์โดยบอกว่านางคิด นางขู่จะฆ่าเรา เพียงเพราะเราท้อแท้ ทำงานออกมาไม่ดี แล้วพอเรามีปัญหา เพื่อนคนที่สองก็มาวีนใส่เรา ว่าเราผิด เราเริ่มเก็บกด จนเมื่อวานนี้ เรานัดกันมาทำงาน เพราะเปิดเรียนมาต้องทำส่งทันที เหมือนนัดเอาเวลามาทิ้ง ทุกคนมาเล่นๆ ด้วยเหตุผลว่าอาจารย์ไม่ตอบว่าผ่านมั้ย ทั้งๆที่มีช่องทางมากมายติดต่ออาจารย์ก็รอแค่ทางนี้ทางเดียว พอเราเสนอก็โดนด่า พอกลับมาถึงหอเราก็โดนเพื่อนโทรมาด่า ว่าเราไม่ต้องกลับบ้านนะ วันหยุดสงกราน ทั้งๆที่งานส่วนเราเหลือน้อยที่สุด นางก็โยนงานมาให้เรา
เราเกิดความรู้สึกว่าเราอยากฆ่าแม่J ให้ตายทั้งหมดเลย จะกดดันอะไรนักหนา อยู่ๆเราก็มีความคิดจะซื้อปืนเถื่อน มาฆ่าๆให้มันจบๆ มันเหมือนเป็นความกดดันที่สะสมมาตลอด 4 ปี ทั้งๆที่ใกล้จะจบแล้ว แต่เราก็คิดว่าขอฆ่าสักคนก็ยังดี ขอฆ่าเพื่อนคนที่ 1 ได้ยิ่งดี
เราขอแค่วิธีแก้ไขหน่อยค่ะ ยิ่งวันนี้เรายิ่งมีความต้องการมากขึ้น เพราะพวกมันโทรมานัดไปทำงาน(สุดท้ายก็ไปเสียเวลา)อีกแล้ว แล้วก็โดนด่าอีก