พ่อกะแม่เราทะเลาะกันทุกวันเลย พ่อหาว่าแม่ไปหาผู้ชายบ้าง ไปนอนกะคนนั้นคนนี้ ทั้งๆที่มันไม่จริงเลย เพราะเราก็อยู่กับแม่ตลอด แม่ทำงานทุกวัน เหนื่อยมาก แล้วยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก เราสงสารแม่มากๆ ที่แม่อดทนทุกๆวันนี้ก็เพราะเรา พ่อเคยชวนแม่ไปหย่าหลายครั้ง แม่ก็ไม่ไป พ่อชวนให้แม่เราสาบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าไม่ได้ไปมีอะไรกับใคร ไม่ได้มีชู้ ถ้ามีก็ขอให้มีอันเป็นไป แม่เราก็สาบาน แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เพราะแม่เราก็ไม่ได้อะไรกะผู้ชายคนอื่น มีแต่พ่อที่คิดไปเอง มโนไปเองว่าแม่ยังงั้นยังงี้ พอแม่เราเงียบไม่อยากจะเถียงก็หาว่าทำหูทวนลม พอแม่เราอธิบายก็หาว่าแก้ตัว เราก็พูดบ้าง อธิบายบ้างแต่พ่อก็ไม่เคยฟัง ทุกวันนี้สงสารแม่มากๆ ทำงานเหนื่อยแล้ว ต้องมารับฟังอะไรที่มันบั่นทอนจิตใจทุกวัน ทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นพ่อคิดเอง เออเองหมด โดยไม่ถามว่าความจริงมันเป็นยังไง เราขอความเห็นหน่อยนะคะ ว่าเราควรทำยังไงดี ใครจะมองว่าเรื่องนี้มันไร้สาระก็ได้นะคะ เราไม่ห้าม แต่สำหรับเรา เราเสียใจเราน้อยใจมากค่ะ ที่เหนพ่อกะแม่เปนแบบนี้
พ่อกับแม่ ทะเลาะกันทุกวัน เป็นลูกมีสิทธิ์พูดอะไรได้บ้าง?