เรียกน้ำย่อยให้กิจกรรมหลังไมค์ของนักเขียนพันทิปนิดหนึ่งครับ...^^

(ไม่)อยากลืม


แววตาเรียบเฉยของพิมพ์ผกาที่มองผ่านกระจกใสของห้องเยี่ยมนักโทษ  สร้างความรู้สึกเย็นยะเยือกซึมลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจของผู้มาเยี่ยม  มันแพร่ขยายไปยังอวัยวะอื่นๆ จนเขารู้สึกเสียววาบไปทุกข้อต่อของกระดูกที่มีในสันหลัง

ชายหนุ่มรู้ดีว่าทุกอย่างนี้...มันเกิดจากความโกรธแค้นมากมายเหลือเกินของผู้ต้องหาสาวที่อยู่อีกฝั่งของกระจก  กับสิ่งที่เธอคิดว่าตัวเขาเองเป็นต้นเหตุ...

โทรศัพท์ติดผนังถูกยกหูฟังขึ้นเกือบจะพร้อมกันทั้งสองฝ่าย

“พิมพ์...พิมพ์กำลังเข้าใจนันท์ผิดนะ”  แววตาสั่นไหวของผู้พูดกำลังประสานกับแววตาที่เหมือนไม่มีความรู้สึกใดๆ อีกแล้วของเจ้าของชื่อ

“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...พิมพ์น่าจะรักคนอื่นนะ  นันท์ว่าไหม”  เธอเอ่ยขึ้นคล้ายพึมพำ

“ทำไมพิมพ์พูดอย่างนั้น”  ชายหนุ่มถามกลับด้วยอาการเลิ่กลัก

สมิธแอนด์เวสสัน  คือยี่ห้อปืนพกแบบลูกโม่  ที่เป็นนิยมกันอย่างมากในกลุ่มของคนอยู่วงการลูกตะกั่ว  เอ็ม60 คือรุ่นยอดนิยมสำหรับการพกไว้ป้องกันตัว  เพราะมีขนาดที่เล็กกะทัดรัด  แต่อานุภาพนั้นร้ายแรงไม่แพ้รหัสไหนในตระกูลเดียวกันเลยแม้แต่น้อย


***************


มาเรียกน้ำย่อยให้ถนนนักเขียนด้วยส่วนหนึ่งของเรื่องสั้น  ที่กำลังเขียนสำหรับกิจกรรมหลังไมค์ของนักเขียนพันทิปครับผม  ตอนนี้เขียนได้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ  เรื่องนี้จะว่าเป็นแนวที่ไม่เคยเขียนก็ไม่เชิงเท่าไหร่  เคยเขียนงานดราม่ามาบ้างเหมือนกันครับ  แต่ไม่เคยเอาดราม่ามาหักมุม  เนื่องด้วยว่าได้โจทย์เกี่ยวกับความรักมา  ถ้าใครเคยอ่านงานผมจะรู้ว่าผมเขียนงานความรักสดใสไม่เป็นเท่าไหร่  สำหรับเรื่องนี้ก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง...ผมไม่เขียนรักสดใสหรอกครับ  อย่างน้อยก็ตอนนี้  งานชิ้นนี้เป็นดราม่าหักมุมครับผม  แต่จะหักมุมแบบไหน...ผมไม่ให้เดาได้อยู่แล้ว  ไว้ติดตามได้ในกิจกรรมหลังไมค์ที่น่าจะมีแจ้งในเร็วๆ นี้นะครับ

สำหรับตอนนี้ขอตัวไปเขียนเรื่องนี้ต่อนะครับผม  ขอให้มีความสุขกับน้ำย่อยทุกท่านครับ...^^
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่