ใครมีวิธี แนวคิด หรือคำแนะนำอะไร ที่พอช่วยให้ผมเปลี่ยนความคิดได้บ้างไหมครับ คือว่า
ผมรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิต ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะ 25 ผมกลับพบว่าตัวผมเองหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ทั้งหน้าที่การงาน ครอบครัว สุขภาพ ความรัก กระทั่งความฝันในวัยเด็กที่อยากจะเป็นอะไร ผมตอบไม่ได้แล้ว...มีเพียงสิ่งเดียวที่เหนียวรั้งไว้ตอนนี้คือ ผมต้องอดทนส่งเสียน้องชายจนกว่าจะเรียนจบให้ได้ แล้วผมก็จะไป ไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้ว ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมท้อแท้ สิ้นหวัง ระบายหรือปรึกษาใครก็ไม่ได้ ต้องทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่จริงเปราะบางมาก บ่อยครั้งที่แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะปัญหาที่เจอมันเกินกว่าที่ผมจะรับไหวจริงๆ...
ขอวิธีสร้างกำลังใจให้ตัวเองหน่อยครับ
ผมรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิต ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะ 25 ผมกลับพบว่าตัวผมเองหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ทั้งหน้าที่การงาน ครอบครัว สุขภาพ ความรัก กระทั่งความฝันในวัยเด็กที่อยากจะเป็นอะไร ผมตอบไม่ได้แล้ว...มีเพียงสิ่งเดียวที่เหนียวรั้งไว้ตอนนี้คือ ผมต้องอดทนส่งเสียน้องชายจนกว่าจะเรียนจบให้ได้ แล้วผมก็จะไป ไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้ว ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมท้อแท้ สิ้นหวัง ระบายหรือปรึกษาใครก็ไม่ได้ ต้องทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่จริงเปราะบางมาก บ่อยครั้งที่แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะปัญหาที่เจอมันเกินกว่าที่ผมจะรับไหวจริงๆ...