จากเสียงชื่นชมต่อน้ำพริกผัวตะลึง จึงเกิดภาคต่อของการ transform ผัวเป็นแมวโดนตอน ติดบ้าน มิอาจหาญเถลไถล กลับบ้านไวเพื่อมากินข้าวเย็น กายเป็นของกรู ใจเป็นของกรู กินอาหารกรู เสน่หาเพียงกรู วันนี้มาในเมนูมิหรูหราแต่ว่ากินใจ ในชื่อว่า “กะเพราผัวตะลึง” เพิ่มความสัมพันธ์อันลึกซึ้งในครอบครัว

        ก่อนอื่นต้องออกตัวว่าแม่มณีได้แรงบันดาลใจมาจากเมนูชื่อว่า “ไอ้กุ้ย” ที่พี่สาวคุณนีโน่มาทำให้ดูจากรายการ “เที่ยวกับลิง กินกับเจ้า” แต่เกลา ๆ แต่ง ๆ ให้ถูกอกถูกใจคุณหลวง เนื่องด้วยคุณหลวงมีจิตประดิพัทธ์กับ “กะเพรา” (ถึงขั้นว่าเกือบจะตั้งชื่อลูกสาวว่า “น้องกะเพรา” แล้ว) แม่มณีจึงปรับแต่งโดย add friend กะเพราเข้าเป็นตัวแสดงหลัก พึงระวังให้จงหนักว่ามันมิใช่ “ผัดกะเพรา” นะเจ้าคะ เพียงว่าแม่มณีใส่ใบกะเพราเข้าไปเป็นนางเอก จึงเอามาเป็นชื่อเมนู เหมือน “ปริศนา” “วราลี” “ดาวเรือง” ที่ตั้งชื่อเรื่องตามนางเอก เข้าใจมะ...
    
        เมนูนี้เริ่มต้นง่าย ๆ ด้วยการใส่พระเอก 3 คนให้ไปแย่งซีนกันในครก คือ ข่า ตะไคร้ ผิวมะกรูด ตามสูตรใส่ข่าและผิวมะกรูดอย่างละประมาณครึ่งนึงของตะไคร้ แล้วก็ใส่พริกขี้หนูสวนตามระดับความเย็นชาของลิ้น ครกสากตะบันตำเข้าไปประมาณ 200 ตุ้บ ใครใคร่จะใส่เครื่องปั่นเลยแม่มณีก็มิได้ห้าม ยังมิมีใครพยามทำงานวิจัยว่ามันอร่อยต่างกันกับครกกี่เปอร์เซ็นต์ เท่าที่เห็นมักเป็นความเชื่อว่าตำเอาอร่อยกว่า ตำไปจนกว่าจะเห็นว่าแหลกยับระดับละม้ายปุ๋ยคอก จึงตักออกมาพักไว้
    
        หลังจากนั้นหันมามองหาโปรตีนให้สามีปึ๋งปั๋ง เราเน้นงานอลัง ขลัง และแพง เพื่อความรุนแรงเราจะเปิดด้วย “กุ้งขาว” ให้หรูหราต้องมาทั้งหัวทั้งตัว น้อยไปไม่หอม มากไปเปลืองตังค์ และเพิ่มเติมด้วยความอลังที่ราคาไว้ใจได้  สะโพกไก่หั่นพอดีคำ ใส่กุ้งอย่างเดียวจะเปลืองเงิน ค่ากับข้าวส่วนเกินควรได้เก็บไว้ซื้อสีทาหน้าทาปาก ไม่ต้องหมักใด ๆ ทั้งนั้น แค่หั่น ๆ ก็เพียงพอ ตั้งน้ำมันในกระทะรอร้อนแล้วโกยไก่ลงไปผัดจนสุก แล้วค่อยรุกต่อด้วยเครื่องที่ตำไว้ ห้ามใส่เครื่องไปก่อนจะไหม้ติดกระทะน่าเวทนา ได้เวลาก็ใส่กุ้งลงไปผัดต่อ อย่ารั้งรอรีบเติมน้ำปลา และ น้ำตาลปี๊บ เวลาไม่คอยท่า กุ้งสุกเกินแล้วจะหาว่าแม่มณีไม่เตือน หลังจากทุกอย่างดูเหมือนจะโอเค ก็ให้เทกะเพราใส่เข้าไปอย่าให้ยั้ง กลิ่นกะเพราทรงพลังรั้งผัวให้ตะลึงตรึงจมูก สีสันล้วนพันผูกให้หลงตะลึงตา หลังจากนั้นปิดเตาซะ อย่าให้กะเพราสลดเกินไป ความตะลึงใจจะลดลง เมนูนี้หากแม้นจะใส่ “ผงตัวช่วยเสริมความมั่นใจ” จำพวกอูมามิลงไป ก็มิได้ผิดกติกา
    
        ตักขึ้นมาในจานก็จะได้ดังภาพ แต่อย่างที่ทราบว่าเราเน้นให้ “ผัวตะลึง” จึงต้องมีความสวยงามทางตาในระดับเกินธรรมดาไป 2 ออกเตฟ ไม่ต้องฝีมือระดับเทพเราก็เสพอาร์ทกันได้ แค่ใช้หอมแดงหัวใหญ่สไลด์ และจัดวางกับผักชี แซมสีพริกขี้หนูสวนฉูดฉาดสวยงาม แถมกินตามกันเข้าไปได้ทุกสิ่ง ไม่มีทิ้งเลยอีกต่างหาก แม่อยากจะฝากว่าศิลปะบนจานอาหารไม่ได้ไร้สาระ แม้จะกินแล้วเข้าไปรวมกันเป็นอุจจาระเหมือนกัน แต่ความรู้สึกที่ได้เห็นนั้นมันเป็น feeling ที่น่าจดจำนะ

        รายละเอียดเล็ก ๆ นี่หล่ะที่ทำให้รักยืนยาว เป็นกาวติดรองเท้ารั้งผัวให้เดินกลับบ้านตามเวลานะตัวเธอว์ อย่าหาว่าแม่สอนเลยนะ คริ คริ