ที่เปลี่ยนไปเป็นเพราะเรามันแย่ หรือ เขาเบื่อ

เราคบกับผู้ชายคนนี้มา3ปีกว่าแล้ว ช่วงแรกๆที่คบกับ เราเป็นคนที่ไม่เคยอดทนกับอะไรเลย เจอเรื่องแย่ๆหน่อย เราเริ่มท้อ เริ่มไม่อยากทำอะไร เขาก็คอยให้กำลังใจตลอด ไม่หัวเสียใส่เราเวลาที่เราเหวี่ยงหรือหวีนใส่ แต่เราทั้งคู่มีปัญหาอะไรก็คอยคุยกันตลอดนะ เรารู้ตัวเราเองดีว่าเรางี่เง่า เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์ จนเราเองก็สงสารเขาที่ต้องทนกับเราแบบนี้ เราเลยเลือกที่จะให้เขาคอยเตือนเราเวลาที่เราเหวี่ยงหรือหวีนใส่ แต่เขาก็เหมือนเดิม ไม่พูดเวลาเรางี่เง้า จนเพื่อนทุกคนอิจฉา ที่เราได้แฟนใจเย็นมากก  แต่แฟนเราเขาเป็นคนไม่ติดเพื่อน หรือว่าง่ายๆไม่มีเพื่อนคบอ่ะ เพราะแฟนเก่าเขาไม่ให้คบเพื่อน มาเจอเราเราก็พยามให้เขาไปเจอเพื่อนตลอด แต่ไปด้วยกันตลอดนะ จนเมื่อเข้าเดือนพฤศจิกายน ปีที่แล้ว เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาไม่ได้ทำงาน แต่จริงแล้ว เราทั้งคู่จะเปลี่ยนงานบ่อย แต่เราทำงานเต้น ได้เงินค่อนข้างเยอะ  แต่เวลาผ่านไปเขาเริ่มเปลี่ยน จากคนที่ไม่เคยซ้อมเรา เขาก็เริ่มทำ วันเกิดเราเขาก็ลืม ทะเลาะกันไม่เคยง้อเหมือนเมื่อก่อน พูดด้วยดีๆ เขาก็ตวาดใส่ บางเรื่องเราไม่ผิดเขาก็ด่าเรา ว่าเรา จนทะเลาะกันบางที เรานั้งเมอ เขาก็ไม่พอใจที่เราเป็นแบบนั้น คนเราไม่สามารถยิ้มได้ตลอดม่ะ บ้างทีเคลียดเราก็อยากนั้งคิดอะไรคนเดียวป่ะว่ะ เพราะอะไรอะหรอ เพราะเมื่อก่อนเราไม่สบายใจอะไรเราก็คอยพูดกับเขา ปรึกษาเขา แต่เดี่ยวนี้ พูด ก็กลายเป็นเราหาเรื่อง ถามก็กลายเป็นเราไร้สาระ  3 ปีกว่าเราทำงานมาคนเดี่ยวตลอด เขานอนอยู่บ้านคอยไปรับไปส่ง พอเราหยุดทำงานก็ทะเลาะกัน เพราะเพียงแค่เขาคิดว่า ถ้าเราไม่ไปทำงานจะเอาเงินที่ไหนใช่ที่ไหนกิน เวลามีเงิน เรานี้โค๊ตมีความสุข แต่พอเราไม่มีเงิน ก็โกรทที่เราไม่ไปทำงาน จริงๆแล้ว เขาเองก็ผู้ชายป่ะ บางวันเราต้อทำงานตลอดเกือบ48ชั่วโมง แทบไม่ได้พักเพราะเราทำหลายอย่างในเวลาเดี่ยวกัน แต่ตอนนี้ เราเหนื่อยเราอยากได้กำลังใจ เราพึ่งโดนไล่ออก เราได้งานใหม่แล้ว แต่เรายังไม่อยากไปทำเพราะเราท้อมาก งานใหม่ที่ได้มันไม่ใช้งานเต้น แต่มันเป็นงานที่ผู้หญิงทุกคนไม่มีใครอยากทำ พอเขารู้ว่าเราเลื่อนวันทำงานก็โกรท ไม่คุยกับเรา เราทำอะไรผิดหรอ เราทำงานมาตลอด เพียงแต่งานใหม่ เราไม่อยากทำ แต่เราหางานแบบกระทันหันแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ขอเวลาทำใจแค่วันเดี่ยว ต้องอารมณ์ร้ายใส่กันขนาดนั้นเลยออ  คบกันทุกวันนี้ เพราะ รัก หรือ สิ่งที่ต้องการในชีวิตยังได้ไม่พอ