เดี่ยวดาย

ทุกวันนี้. การมีแฟนก็เหมือนไม่มีแฟน. ทำไมถึงคิดแบบนี้งั้นหรอ.เป็นเพราะ เวลาเราทุกข์.เราเศร้า.เราท้อ.เราเหนื่อย.เราอ่อนแอ.เราไม่มีกำลังใจ.เราร้องไห้. ทำไมเราแทบมองไม่เห็นเขาเลย. เราแทบหาเขาไม่เจอเราอยากจะกอด.เขาไปไหนเขาอยู่ไหน.ทำไมเรามองไม่เห็น.มีอีกด้วยนะ.แถม.. พูดออกมาว่า.อย่าเยอะได้ไหม. คำพูดพวกนี้พูดออกมาได้ยังไง. ทุกครั้งเราเหนื่อยมาก.เราไม่มีใครเลยสักคน ชีวิตมันดูแย่มากๆนะ พอนึกแล้วพูดออกมานี้ ดัน!!! คิดถึงแฟนเก่า.. ที่เขาค่อยให้กำลังใจ. คอย.เตรียมข้าว. คอยเตรียมชุด. คอย.. นวด. ให้เราจนหลับ. ทุกๆครั้งแฟนเก่าจะให้เราหลับก่อนทุกครั้ง. พร้อมกับนวดให้เราทุกวัน.โดยที่แฟนเก่าเขาไม่เคยบ่นเราเลยสักนิด. ชังผิดกับแฟนปัจจุบันเรามาก. ช่วงแรกๆก้นวเให้อยู่หรอก. แต่หลังๆ บ่นจนเราโอเค.ทีหลังไม่ต้องนวดแล้ว. พูดเลยตอนนี้เราคิดถึงแฟนเก่าเรามากๆ เรายังมานั่งคิด.คิดมาตลอดหลายๆเดือนแล้ว.เราเลือกคนผิดจริงๆ. เราอยากบอกแฟนเก่าเรามากตอนนี้.เราขอโทษ. เราอยากกลับเป็นเหมือน. แต่เรารู้ว่ามันไม่ได้แล้ว. เราก็พยายามทักเขานะคุยกับเขานะ แรกๆก็อ่าน แต่ตอนนี้.ไม่อ่านไม่ตอบเรา. เราคิดถึงเขามากๆ. เราแย่มากตอนนี้