กระทู้นี้มีเรื่องเล่ามาอ่านเล่นๆ อาจเป็นเวรกรรม หรือเรื่องบังเอิญ ก็แล้วแต่ดุลยพินิจของแต่ละคน ผมเองก็ไม่ได้เชื่อ 100% นะ แต่ตัวผมเองก็เป็นชาวพุทธ อีกอย่างก็เคยบวชพระ ศึกษาธรรมะมาบ้าง ก็เลยค่อนไปทางเชื่อเรื่องเวรกรรมมากกว่า
กระทู้นี้ผมแค่อยากเล่าเรื่องเวรเรื่องกรรม ที่ผมประสบมา อาจไม่ใช่เรื่องราวที่อ่านสนุก แต่ก็อยากจะมาแชร์ไว้ให้คนอื่นๆได้มาอ่าน แล้วนำเก็บไปคิด อย่างน้อยๆ อาจจะตระหนักถึงบาปกรรมบ้าง เวลาจะทำผิดอะไร แม้เล็กน้อย จะได้คิดเยอะๆ
ผมจะเล่าเป็นเรื่องๆละกันนะครับ เพราะมีหลายเรื่องที่อยากแชร์ อาจเขียนไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่อยากแชร์ให้อ่านจริงๆ
-เรื่องแรก "แรงอาฆาตของปลาหางนกยูง"
ชื่อเรื่องอาจฟังดูน่าตลก แต่ผมขอบอกตรงนี้เลยว่า เรื่องนี้ผมเชื่ออย่างมาก ว่ามันเป็นเวรกรรมที่ผมได้ทำตอนเด็กๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆผมชอบเลี้ยงปลามาก พวกปลาสวยงามต่างๆ ผมว่ามันเลี้ยงง่าย ผมขอที่บ้านซื้อปลามาเลี้ยงหลายชนิด เลี้ยงตั้งแต่ผมอายุ 6-7 ขวบได้ แต่ปลาที่ผมเลี้ยงแล้วมีชีวิตรอดได้นานสุด น่าจะเป็นปลาหางนกยูง ผมชอบซื้อตามตลาดนัด หรือไม่ก็ไปขโมยในบ่อเลี้ยงปลาของ รร มาเลี้ยง (อันนี้นิสัยไม่ดีนะ 555) แล้วปลาหางนกยูงนี่ทนมาก และขยายพันธุ์เร็วด้วย ผมรู้สึกชอบ และสนุกกับการเลี้ยงปลา แต่วีรกรรมนึงทีผมทำกับปลาหางนกยูง และผมก็คิดว่า มันเป็นแรงอาฆาตของปลาหางนกยูงที่คอยตามจองเวรจองกรรมกับผมมา 10 กว่าปี ก็คือ เพื่อนที่สนิทของผมตอนเด็กๆ ชอบพาผมทำคลอดให้ปลาหางนกยูง ใช่ครับ !! "ทำคลอดให้ปลาหางนกยูง" คือปลาชนิดนี้มันออกลูกเป็นตัวไง ทีแรกผมก็กลัวมันตายนะ แต่เพื่อนผมเขาทำให้ผมดู โดยเลือกปลาที่มันท้องแก่ ท้องโตมากๆ แล้วก็จับขึ้นมาบนผิวน้ำ ค่อยๆบีบท้องมัน ให้ลูกมันออกมา บางคนถามว่า "แล้วลูกมันไม่ตายหรอ?" คืออย่างที่บอกว่าปลาพันธ์นี้มันทนมาก มันไม่ตายครับ ถ้าไม่ทำมันหนักจริงๆ ครั้งแรกผมก็กลัวมันตายนะ แต่พอทำคลอดให้แม่ปลาได้ 1 ตัว 2 ตัว ผมก็เริ่มชอบละ ผมก็ทำตลอด ทำคลอดให้ปลาอยู่ 2 -3 ปี ผมก็เลิกเลี้ยง
หลังจากนั้น ไม่นาน ผมเริ่มป่วย เจ็บท้องแบบไม่มีสาเหตุ บางครั้งปวดบิด ปวดแบบเหมือนจะตาย เวลาปวดนี่คือทรมานมาก เหมือนมีคนมาบีบ หรือมาขยำไส้ มันบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าทรมานมาก แล้วเป็นบ่อยมาก ตั้งแต่อายุประมาณ 12-13 ปี แล้วปีหนึ่งเป็น 4-5 ครั้ง พอไปหาหมอ หมอก็บอกว่า เป็นโรคกระเพาะบ้าง อาหารเป็นพิษบ้าง แต่มันบ่อยเกิน บ่อยจนเหมือนจะตาย จนมีครั้งนึง ขณะที่นอนปวดท้องจนจะตายอยู่ ภาพที่เราเคยทำคลอดให้ปลาหางนกยูง ก็แว๊บเข้ามาในหัว ภาพตอนที่เราทำคลอดให้มันเสร็จ แล้วปล่อยลงน้ำ แล้วปลามันว่ายน้ำเป๋ไปเป๋มา คือชัดเลย แล้วก็นึกมาได้ว่า "หรือมันจะเป็นเวรกรรมที่ทำกับปลาหางนกยูง??"
ผ่านมา10 กว่าปีแล้ว ทุกวันนี้อาการปวดท้องบิดก็ยังเกิดขึ้นอยู่ มันเหมือนเป็นโรคเสรโรคกรรม อาจไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน แต่ก็เป็นทุกปี ทุกครั้งที่เป็น อาการทรมานยังเท่าเดิม ภาพเดิมๆที่ทำคลอดปลาหางนกยูง ก็ยังคงแว๊บเข้ามาในสมองทุกครั้ง มานึกได้ตอนนี้ว่า ตอนที่เราไปบีบเค้นท้องเขา เพื่อให้เขาคลอดลูกก่อนกำหนด มันคงทรมานมาก ทุกวันนี้ บางครั้งเวลาทำบุญ ก็ยังต้องอุทิศให้แม่ปลาหางนกยูงเล่านั้น
แม้เขาจะเป็นสัตว์เล็กๆ แต่เขาก็มีชีวิต มีจิตใจ รู้สึกเจ็บปวดได้ ตอนนี้ก็ได้แต่ตั้งใจไว้ว่า จะสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่ก็พยายามจะไม่ทำร้ายเขา เพราะกลัวเขาอาฆาต ถ้าพลั้งเผลอฆ่ามด แมลง ก็จะแผ่เมตตาทำบุญให้เขาตลอด เรื่องแรกก็ประมาณนี้ครับ
เรื่องต่อไปขอคิดแปปจะเล่าเรื่องไหนดี มันมีหลายเรื่อง เดี๋ยวนึกได้จะมาเล่าต่อ
เชื่อเรื่องเวรกรรมกันไหม???
กระทู้นี้ผมแค่อยากเล่าเรื่องเวรเรื่องกรรม ที่ผมประสบมา อาจไม่ใช่เรื่องราวที่อ่านสนุก แต่ก็อยากจะมาแชร์ไว้ให้คนอื่นๆได้มาอ่าน แล้วนำเก็บไปคิด อย่างน้อยๆ อาจจะตระหนักถึงบาปกรรมบ้าง เวลาจะทำผิดอะไร แม้เล็กน้อย จะได้คิดเยอะๆ
ผมจะเล่าเป็นเรื่องๆละกันนะครับ เพราะมีหลายเรื่องที่อยากแชร์ อาจเขียนไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่อยากแชร์ให้อ่านจริงๆ
-เรื่องแรก "แรงอาฆาตของปลาหางนกยูง"
ชื่อเรื่องอาจฟังดูน่าตลก แต่ผมขอบอกตรงนี้เลยว่า เรื่องนี้ผมเชื่ออย่างมาก ว่ามันเป็นเวรกรรมที่ผมได้ทำตอนเด็กๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆผมชอบเลี้ยงปลามาก พวกปลาสวยงามต่างๆ ผมว่ามันเลี้ยงง่าย ผมขอที่บ้านซื้อปลามาเลี้ยงหลายชนิด เลี้ยงตั้งแต่ผมอายุ 6-7 ขวบได้ แต่ปลาที่ผมเลี้ยงแล้วมีชีวิตรอดได้นานสุด น่าจะเป็นปลาหางนกยูง ผมชอบซื้อตามตลาดนัด หรือไม่ก็ไปขโมยในบ่อเลี้ยงปลาของ รร มาเลี้ยง (อันนี้นิสัยไม่ดีนะ 555) แล้วปลาหางนกยูงนี่ทนมาก และขยายพันธุ์เร็วด้วย ผมรู้สึกชอบ และสนุกกับการเลี้ยงปลา แต่วีรกรรมนึงทีผมทำกับปลาหางนกยูง และผมก็คิดว่า มันเป็นแรงอาฆาตของปลาหางนกยูงที่คอยตามจองเวรจองกรรมกับผมมา 10 กว่าปี ก็คือ เพื่อนที่สนิทของผมตอนเด็กๆ ชอบพาผมทำคลอดให้ปลาหางนกยูง ใช่ครับ !! "ทำคลอดให้ปลาหางนกยูง" คือปลาชนิดนี้มันออกลูกเป็นตัวไง ทีแรกผมก็กลัวมันตายนะ แต่เพื่อนผมเขาทำให้ผมดู โดยเลือกปลาที่มันท้องแก่ ท้องโตมากๆ แล้วก็จับขึ้นมาบนผิวน้ำ ค่อยๆบีบท้องมัน ให้ลูกมันออกมา บางคนถามว่า "แล้วลูกมันไม่ตายหรอ?" คืออย่างที่บอกว่าปลาพันธ์นี้มันทนมาก มันไม่ตายครับ ถ้าไม่ทำมันหนักจริงๆ ครั้งแรกผมก็กลัวมันตายนะ แต่พอทำคลอดให้แม่ปลาได้ 1 ตัว 2 ตัว ผมก็เริ่มชอบละ ผมก็ทำตลอด ทำคลอดให้ปลาอยู่ 2 -3 ปี ผมก็เลิกเลี้ยง
หลังจากนั้น ไม่นาน ผมเริ่มป่วย เจ็บท้องแบบไม่มีสาเหตุ บางครั้งปวดบิด ปวดแบบเหมือนจะตาย เวลาปวดนี่คือทรมานมาก เหมือนมีคนมาบีบ หรือมาขยำไส้ มันบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าทรมานมาก แล้วเป็นบ่อยมาก ตั้งแต่อายุประมาณ 12-13 ปี แล้วปีหนึ่งเป็น 4-5 ครั้ง พอไปหาหมอ หมอก็บอกว่า เป็นโรคกระเพาะบ้าง อาหารเป็นพิษบ้าง แต่มันบ่อยเกิน บ่อยจนเหมือนจะตาย จนมีครั้งนึง ขณะที่นอนปวดท้องจนจะตายอยู่ ภาพที่เราเคยทำคลอดให้ปลาหางนกยูง ก็แว๊บเข้ามาในหัว ภาพตอนที่เราทำคลอดให้มันเสร็จ แล้วปล่อยลงน้ำ แล้วปลามันว่ายน้ำเป๋ไปเป๋มา คือชัดเลย แล้วก็นึกมาได้ว่า "หรือมันจะเป็นเวรกรรมที่ทำกับปลาหางนกยูง??"
ผ่านมา10 กว่าปีแล้ว ทุกวันนี้อาการปวดท้องบิดก็ยังเกิดขึ้นอยู่ มันเหมือนเป็นโรคเสรโรคกรรม อาจไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน แต่ก็เป็นทุกปี ทุกครั้งที่เป็น อาการทรมานยังเท่าเดิม ภาพเดิมๆที่ทำคลอดปลาหางนกยูง ก็ยังคงแว๊บเข้ามาในสมองทุกครั้ง มานึกได้ตอนนี้ว่า ตอนที่เราไปบีบเค้นท้องเขา เพื่อให้เขาคลอดลูกก่อนกำหนด มันคงทรมานมาก ทุกวันนี้ บางครั้งเวลาทำบุญ ก็ยังต้องอุทิศให้แม่ปลาหางนกยูงเล่านั้น
แม้เขาจะเป็นสัตว์เล็กๆ แต่เขาก็มีชีวิต มีจิตใจ รู้สึกเจ็บปวดได้ ตอนนี้ก็ได้แต่ตั้งใจไว้ว่า จะสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่ก็พยายามจะไม่ทำร้ายเขา เพราะกลัวเขาอาฆาต ถ้าพลั้งเผลอฆ่ามด แมลง ก็จะแผ่เมตตาทำบุญให้เขาตลอด เรื่องแรกก็ประมาณนี้ครับ
เรื่องต่อไปขอคิดแปปจะเล่าเรื่องไหนดี มันมีหลายเรื่อง เดี๋ยวนึกได้จะมาเล่าต่อ