สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องอยากจะมาถามเพื่อนๆ ผมก็เล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเนาะไม่ว่ากันนะครับ
ขอใช้นามแฝงละกัน ตัวผมเอง เรา,ผม , ผู้หญิงคนแรก A , ผู้หญิงคนที่สอง B
ท้าวความก่อนละกันผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่คิดอยากจะมีความรัก ณ ตอนนั้นผมเรียนพาณิชแห่งนึง อยู่ชั้น ปวช.3และมีอยู่วันนึงผมได้ไปแอบชอบรุ่นน้องใน รร เดียวกันอยู่ ปวช.2 ชื่อว่า A แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยหรือบอกให้เขารู้หรอกครับเพราะส่วนตัวเป็นคนขี้อายไม่กล้าสักเท่าไหร่ก็ได้แต่แอบมองเวลาเจอที่ รร แอบส่องตามเฟสไปวันๆ จนวันนึงเพื่อนสนิทผมได้รู้ว่าผมแอบชอบรุ่นน้องหลังจากนั้นก็ล้อผมมาตลอดจนเพื่อนๆยุให้ไปขอเบอ A แต่ผมก็ไม่กล้าอยู่ดีเพื่อนก็ล้อก็แซวเวลาเจอ A ประจำจนผมตัดสินใจว่าจะไปขอเบอแต่ก็ไม่ได้ขอเองหรอกครับก็ให้เพื่อนสนิทของผมไปขอให้แต่คำตอบที่ได้กลับมาจาก A คือให้ผมไปขอเอง ความรู้สึก ณ ตอนนั้นนี่ใจเต้นรัวๆคิดในใจว่าเขาเปิดโอกาสมาขนาดนี้แล้วไม่กล้าก็อดไป ผมก็ได้เดินไปขอเบอ A เอง หลังจากนั้นก็คุยกันไปได้สัก 2-3 วันก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะ A มีแฟนอยู่แล้วผมเองก็เพิ่งรู้ตอนได้เบอมาคุยกันนี่ละครับ หลังจากนั้นก็เลยตัดใจ เลยบอกเขาเป็นแค่พี่น้องก็พอ แต่ก็นะมันไม่ได้จบแค่นั้นหรอกที่มีอะไรที่บังเอิญมีเพื่อนของ A ที่ผมก็แอบชอบ จะว่าผมชอบคนง่ายก็ใช่นะหรือเจ้าชู้ก็ไม่รู้เนาะ 555 หลังจากนั้นสักอาทิตสองอาทิตผมก็เริ่มเดินทางใหม่ผมเริ่มไปคุยกับเพื่อนของ A ก็คือ B ตอนแรกก็คุยกันแบบรุ่นพี่น้องใน รร น้องเขาคงไม่รู้ว่าผมแอบชอบก็คุยไปเรื่อยมีโอกาสเจอกันบ้างบางครั้งผ่านไปสักพักผมก็ค่อยๆเริ่มเผยความในใจหยอด B ไปเรื่อยเริ่มซื้อของให้เริ่มทำความรู้จักมากขึ้น หลังจากนั้น B กำลังจะเรียนจบ ปวช.3 ผมก็ได้รุกจีบหนักมากแต่แล้วเขาก็หายไป ผมจึงถาม A ว่า B หายไปไหนไม่ได้คุยกันเลย ก็ได้คำตอบว่า B ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด B ฝาก A มาบอกกับผมว่าให้รอจน B เรียนจบอดทนได้ไหมหลังจากนั้นผมก็เริ่มนับวันโพสได้ประมาณ99วันมั้งถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นก็ไม่ได้โพส อีกเลยใช้วิธีนับวันเอาก็ทนได้ไปประมาณ 2ปี เหลืออีก 2ปี แต่แล้ววันนึงก็มีคนมาคุยกับผมทำให้ผมเริ่มเปิดใจที่จะคุยก็ได้คบกันไปสักพักแต่แล้วก็เลิกลาไปก็อยู่คนเดียวเหมือนเดิมก็รอต่อไป จนวันนึงผมทักไปหาเขาถามไถ่ว่าเป็นอะไรยังไงบ้างก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งแต่เขาก็มาๆหายๆ ผมก็เลยเฉยๆละ มาๆหายๆบ้าง แต่พอถามอีกทีBบอกว่าBก็ชอบผมแล้ว แต่ว่าผมดันหายไปในตอนนั้นBเลยพูดกับผมว่าเป็นแค่พี่น้องก็ได้ ผมก็ทำใจอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ยอมเนาะมีโอกาสก็พูดคุยตลอด หลังจากผมเรียนจบ ป.ตรี ผมก็ต้องไปรับใช้ชาติ 6เดือนสมัครไปนั่นแหละครับ หลังฝึกเสร็จก็ได้ใช้โทรสัพก็เริ่มมีโอกาสได้ทักไปคุยกับ B จากนั้นก็คุยทุกวันบางวันก็ความสุขมากที่ได้คุยละ B ยอมคุยกับผม บางวันก็หายไปเฉยๆ ถ้านับจากวันแรกที่ผมเริ่มนับ มันก็ 5ปี ได้แล้วละครับที่รอ B ถึงจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้างตามประสาคนต้องการความรัก 555 เพราะส่วนตัวอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลยมีอาการเหงาบ้างเป็นธรรมดา ประเด็นจริงๆก็ ผมคุยกับ B ได้3-4วัน เขาก็คุยจนแบบผมรู้สึกดีรู้สึกมีความหวังคือเป็นอะไรที่มีความสุขเพราะอยู่ใน กรมทหารมันคือกำลังใจดีๆนี่เอง แต่ก็นะผมพิมพ์คุยไลน์กับ B บางครั้งผมก็เหมือนคนบ้าพิมพ์อยู่คนเดียวแต่เขาไม่ตอบ อ่านไม่ตอบบ้างอะไรบ้าง บางครั้งตอบก็แค่ 55 ส่งสติกเกอร์แค่นี้ ถามว่าท้อไหมก็ท้อนะแต่ไม่ถอยเหมือนว่าตัวเองได้ปล่อยโอกาสให้หลุดไปครั้งนึงแล้ว รอบนี้ผมบอกกับ B ว่าจะไม่ยอมแพ้ รอ B อยู่นะ แต่ก็เป็นแบบนี้ทุกวันไป ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า B นั้นเย็นชาาาาาาาาาาาาาาาาา !! มาก ก็ประมาณนี้ละครับ # วันนี้ก็ 1831 วันแล้ว
# อยากถามเพื่อนๆว่าควรสู้ต่อหรือพอดีครับ
# แอบชอบรุ่นน้อง ! ไปต่อหรือพอแค่นี้
ขอใช้นามแฝงละกัน ตัวผมเอง เรา,ผม , ผู้หญิงคนแรก A , ผู้หญิงคนที่สอง B
ท้าวความก่อนละกันผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่คิดอยากจะมีความรัก ณ ตอนนั้นผมเรียนพาณิชแห่งนึง อยู่ชั้น ปวช.3และมีอยู่วันนึงผมได้ไปแอบชอบรุ่นน้องใน รร เดียวกันอยู่ ปวช.2 ชื่อว่า A แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยหรือบอกให้เขารู้หรอกครับเพราะส่วนตัวเป็นคนขี้อายไม่กล้าสักเท่าไหร่ก็ได้แต่แอบมองเวลาเจอที่ รร แอบส่องตามเฟสไปวันๆ จนวันนึงเพื่อนสนิทผมได้รู้ว่าผมแอบชอบรุ่นน้องหลังจากนั้นก็ล้อผมมาตลอดจนเพื่อนๆยุให้ไปขอเบอ A แต่ผมก็ไม่กล้าอยู่ดีเพื่อนก็ล้อก็แซวเวลาเจอ A ประจำจนผมตัดสินใจว่าจะไปขอเบอแต่ก็ไม่ได้ขอเองหรอกครับก็ให้เพื่อนสนิทของผมไปขอให้แต่คำตอบที่ได้กลับมาจาก A คือให้ผมไปขอเอง ความรู้สึก ณ ตอนนั้นนี่ใจเต้นรัวๆคิดในใจว่าเขาเปิดโอกาสมาขนาดนี้แล้วไม่กล้าก็อดไป ผมก็ได้เดินไปขอเบอ A เอง หลังจากนั้นก็คุยกันไปได้สัก 2-3 วันก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะ A มีแฟนอยู่แล้วผมเองก็เพิ่งรู้ตอนได้เบอมาคุยกันนี่ละครับ หลังจากนั้นก็เลยตัดใจ เลยบอกเขาเป็นแค่พี่น้องก็พอ แต่ก็นะมันไม่ได้จบแค่นั้นหรอกที่มีอะไรที่บังเอิญมีเพื่อนของ A ที่ผมก็แอบชอบ จะว่าผมชอบคนง่ายก็ใช่นะหรือเจ้าชู้ก็ไม่รู้เนาะ 555 หลังจากนั้นสักอาทิตสองอาทิตผมก็เริ่มเดินทางใหม่ผมเริ่มไปคุยกับเพื่อนของ A ก็คือ B ตอนแรกก็คุยกันแบบรุ่นพี่น้องใน รร น้องเขาคงไม่รู้ว่าผมแอบชอบก็คุยไปเรื่อยมีโอกาสเจอกันบ้างบางครั้งผ่านไปสักพักผมก็ค่อยๆเริ่มเผยความในใจหยอด B ไปเรื่อยเริ่มซื้อของให้เริ่มทำความรู้จักมากขึ้น หลังจากนั้น B กำลังจะเรียนจบ ปวช.3 ผมก็ได้รุกจีบหนักมากแต่แล้วเขาก็หายไป ผมจึงถาม A ว่า B หายไปไหนไม่ได้คุยกันเลย ก็ได้คำตอบว่า B ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด B ฝาก A มาบอกกับผมว่าให้รอจน B เรียนจบอดทนได้ไหมหลังจากนั้นผมก็เริ่มนับวันโพสได้ประมาณ99วันมั้งถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นก็ไม่ได้โพส อีกเลยใช้วิธีนับวันเอาก็ทนได้ไปประมาณ 2ปี เหลืออีก 2ปี แต่แล้ววันนึงก็มีคนมาคุยกับผมทำให้ผมเริ่มเปิดใจที่จะคุยก็ได้คบกันไปสักพักแต่แล้วก็เลิกลาไปก็อยู่คนเดียวเหมือนเดิมก็รอต่อไป จนวันนึงผมทักไปหาเขาถามไถ่ว่าเป็นอะไรยังไงบ้างก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งแต่เขาก็มาๆหายๆ ผมก็เลยเฉยๆละ มาๆหายๆบ้าง แต่พอถามอีกทีBบอกว่าBก็ชอบผมแล้ว แต่ว่าผมดันหายไปในตอนนั้นBเลยพูดกับผมว่าเป็นแค่พี่น้องก็ได้ ผมก็ทำใจอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ยอมเนาะมีโอกาสก็พูดคุยตลอด หลังจากผมเรียนจบ ป.ตรี ผมก็ต้องไปรับใช้ชาติ 6เดือนสมัครไปนั่นแหละครับ หลังฝึกเสร็จก็ได้ใช้โทรสัพก็เริ่มมีโอกาสได้ทักไปคุยกับ B จากนั้นก็คุยทุกวันบางวันก็ความสุขมากที่ได้คุยละ B ยอมคุยกับผม บางวันก็หายไปเฉยๆ ถ้านับจากวันแรกที่ผมเริ่มนับ มันก็ 5ปี ได้แล้วละครับที่รอ B ถึงจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้างตามประสาคนต้องการความรัก 555 เพราะส่วนตัวอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลยมีอาการเหงาบ้างเป็นธรรมดา ประเด็นจริงๆก็ ผมคุยกับ B ได้3-4วัน เขาก็คุยจนแบบผมรู้สึกดีรู้สึกมีความหวังคือเป็นอะไรที่มีความสุขเพราะอยู่ใน กรมทหารมันคือกำลังใจดีๆนี่เอง แต่ก็นะผมพิมพ์คุยไลน์กับ B บางครั้งผมก็เหมือนคนบ้าพิมพ์อยู่คนเดียวแต่เขาไม่ตอบ อ่านไม่ตอบบ้างอะไรบ้าง บางครั้งตอบก็แค่ 55 ส่งสติกเกอร์แค่นี้ ถามว่าท้อไหมก็ท้อนะแต่ไม่ถอยเหมือนว่าตัวเองได้ปล่อยโอกาสให้หลุดไปครั้งนึงแล้ว รอบนี้ผมบอกกับ B ว่าจะไม่ยอมแพ้ รอ B อยู่นะ แต่ก็เป็นแบบนี้ทุกวันไป ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า B นั้นเย็นชาาาาาาาาาาาาาาาาา !! มาก ก็ประมาณนี้ละครับ # วันนี้ก็ 1831 วันแล้ว
# อยากถามเพื่อนๆว่าควรสู้ต่อหรือพอดีครับ