มันน่าเศร้าจริงๆ นะครับ ทั้งที่เราทุ่มเท ฝึกทุกวัน วันนึงก็ไม่ต่ำกว่า 3 ชม
ฝึกจริงจรัง นั่งจดโน๊ต แม่เห็นก็ไม่ได้ว่าอะไร พอจะไปออดิชั่นวันนี้ ตอนก่อนหน้านั้นแม่ก็ไม่ว่าอะไร
พอวันจริงขอไป ดันไม่ให้ ด่าว่าปัญญาอ่อน มีแต่พ่อที่บอกจะพาไป(แต่สรุปไม่ได้ไปเพราะติดเรื่องขึ้นม.4)
แต่พอเราลองคุยกับแม่ แบบจริงจรัง เปิดมาก็ร้องให้ซะแล้วเพราะคุยกับแม่แล้ว
เหมือนเค้ายังคิดว่าเราเล่นอยู่เลย มีแต่พูดว่า "ทำไมลูกกู(ขออณุญาติครับ) ปัญญานิ่ม ปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้"
พูดๆ ว่า "ยังไงก็ต้องเรียน ต้องเรียน ให้จบ มหาลัยก่อนจะทำอะไรก็เรื่องของ" ก็อธิบายไปแล้วว่า ตอนนั้นโอกาศ
มันน้อยแล้วมาก ๆส่วนใหญ่วงการเกาหลีเค้าสนใจเด็กอายุ 10-18 ปี ประมาณนี้ตอนนั้นโอกาศคงลางแล้ว
แม่ก็ยังตอกย้ำมาว่า " ปัญญาอ่อนจริงๆ เรียนให้จบ! " เราก็พยายามอธิบายแบบดีที่สุดแล้ว
ว่าเห้ย ผมจริงจังนะมันเป็นความฝันอยากนึงจริงๆ มีช่วงนึงซ้อมเต้น จนกล้ามเนื้ออักเสบ แต่ก็ไม่ได้บอกแม่
รักษาตัวเองแบบเงียบๆ อธิบายทุกอย่างแล้วจริงๆ ทั้งเรื่องถ้าเกิดทำแล้ว มีงานขึ้นมาเงินเดือนสูงก็มี แม่ก็ยังย้ำ
" ปัญญานิ่ม " จนเราร้องให้ วิ่งหนีเข้าห้องมาเลย แม่ก็ยังบอก "ถ้ากูไปบอกเพื่อนๆบ้านนี้เค้าหัวเราะกันตายห่า"
เสียใจมากๆเลย ผมก็เรียนนะไม่เคยทิ้งหรือดรอปเลยด้วย มานั่งร้องให้ในห้องว่า ทั้งที่เราพูดขนาดนั้นแล้ว
อธิบายด้วยเหตุผล หาอะไร ทางเน็ตมาให้แม่ดู ก้ไม่ดูซักอย่าง พูดด้วยคำดีๆ จริงจรัง เค้ายังตะคอก ด่ากลับมา
ขนาดนี้ เราทำอะไรผิดหรอ มันเป็นความฝันผมจริงๆนะ ไม่ได้ต้องการอะไรเลยไม่ต้องการให้สนับสนุนก็ได้
แค่ไม่ห้าม ไม่ด่า ไม่มองว่าสิ่งที่เราทำสิ่งที่ลูกตัวเองอยากเป็นมันปัญญาอ่อนก็พอแล้ว ผมต้องการแค่นั้นจริงๆ
ขอบคุณครับ ที่ให้ระบายและอ่านจบ *เหตุการณ์พึ่งเกิดมาเมื่อประมาณ 8 โมงเช้าเองครับตอนนี้หมกตัวอยู่ในห้องอย่างเดียวเลย
อยากเป็นเคป๊อป แต่แม่ไม่สนับสนุนเลยครับ
ฝึกจริงจรัง นั่งจดโน๊ต แม่เห็นก็ไม่ได้ว่าอะไร พอจะไปออดิชั่นวันนี้ ตอนก่อนหน้านั้นแม่ก็ไม่ว่าอะไร
พอวันจริงขอไป ดันไม่ให้ ด่าว่าปัญญาอ่อน มีแต่พ่อที่บอกจะพาไป(แต่สรุปไม่ได้ไปเพราะติดเรื่องขึ้นม.4)
แต่พอเราลองคุยกับแม่ แบบจริงจรัง เปิดมาก็ร้องให้ซะแล้วเพราะคุยกับแม่แล้ว
เหมือนเค้ายังคิดว่าเราเล่นอยู่เลย มีแต่พูดว่า "ทำไมลูกกู(ขออณุญาติครับ) ปัญญานิ่ม ปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้"
พูดๆ ว่า "ยังไงก็ต้องเรียน ต้องเรียน ให้จบ มหาลัยก่อนจะทำอะไรก็เรื่องของ" ก็อธิบายไปแล้วว่า ตอนนั้นโอกาศ
มันน้อยแล้วมาก ๆส่วนใหญ่วงการเกาหลีเค้าสนใจเด็กอายุ 10-18 ปี ประมาณนี้ตอนนั้นโอกาศคงลางแล้ว
แม่ก็ยังตอกย้ำมาว่า " ปัญญาอ่อนจริงๆ เรียนให้จบ! " เราก็พยายามอธิบายแบบดีที่สุดแล้ว
ว่าเห้ย ผมจริงจังนะมันเป็นความฝันอยากนึงจริงๆ มีช่วงนึงซ้อมเต้น จนกล้ามเนื้ออักเสบ แต่ก็ไม่ได้บอกแม่
รักษาตัวเองแบบเงียบๆ อธิบายทุกอย่างแล้วจริงๆ ทั้งเรื่องถ้าเกิดทำแล้ว มีงานขึ้นมาเงินเดือนสูงก็มี แม่ก็ยังย้ำ
" ปัญญานิ่ม " จนเราร้องให้ วิ่งหนีเข้าห้องมาเลย แม่ก็ยังบอก "ถ้ากูไปบอกเพื่อนๆบ้านนี้เค้าหัวเราะกันตายห่า"
เสียใจมากๆเลย ผมก็เรียนนะไม่เคยทิ้งหรือดรอปเลยด้วย มานั่งร้องให้ในห้องว่า ทั้งที่เราพูดขนาดนั้นแล้ว
อธิบายด้วยเหตุผล หาอะไร ทางเน็ตมาให้แม่ดู ก้ไม่ดูซักอย่าง พูดด้วยคำดีๆ จริงจรัง เค้ายังตะคอก ด่ากลับมา
ขนาดนี้ เราทำอะไรผิดหรอ มันเป็นความฝันผมจริงๆนะ ไม่ได้ต้องการอะไรเลยไม่ต้องการให้สนับสนุนก็ได้
แค่ไม่ห้าม ไม่ด่า ไม่มองว่าสิ่งที่เราทำสิ่งที่ลูกตัวเองอยากเป็นมันปัญญาอ่อนก็พอแล้ว ผมต้องการแค่นั้นจริงๆ
ขอบคุณครับ ที่ให้ระบายและอ่านจบ *เหตุการณ์พึ่งเกิดมาเมื่อประมาณ 8 โมงเช้าเองครับตอนนี้หมกตัวอยู่ในห้องอย่างเดียวเลย