เราเหนื่อย เหนื่อยมาก กับการคุยกับเพื่อนคนนี้จนเราคิดว่า ไม่น่ารู้จักกันเลย แล้วพอเราคิดแบบนี้ เราก็รู้สึกผิดมากๆ ที่คิดแบบนี้ งงมั้ยคะ XD
เค้าทำให้เราต้องโทรหา 1323 ปรึกษาปัญหาสุขภาพจิต เพราะเราคิดว่าบางทีเราอาจจะมีปัญหา บางครั้งเราคิดว่าเราจะเป็นบ้าให้ได้ แล้วเราก็กลัวว่าเราจะสติแตกเข้าจริงๆ บางทีเราก็คิดว่าเราอาจจะมีปัญหาการควบคุมอารมณ์ความโกรธ เพราะเราเวลาคุยกับเค้า จะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง บางทีเราก็หงุดหงิดจนอยากจะกรี้ดออกมาดังๆ เอาหัวชนฝา หรือไม่ก็ทำลายข้าวของระบายอารมณ์ เพราะงั้นเราถึงคิดว่าเราอาจจะมีปัญหา
คือเค้าไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก เค้าก็เป็นของเค้าปกตินั่นแหละ แต่คงจะเข้ากับเราไม่ค่อยได้ คือเราไม่ค่อยเข้าใจเค้าเองแหละ คบกันมาหลายปีเพิ่งรู้ว่า ความคิด ไลฟ์สไตล์ ความชอบ อะไรหลายอย่างต่างกันมาก เราพยายามปรับ ยอมรับ เปลี่ยนมุมมองแล้ว แต่บางเรื่องมันเหนื่อยมาก เหมือนเราพยายามฝ่ายเดียว จริงๆ เค้าก็คงพยายามเหมือนกัน พูดแล้วเหมือนแฟน แต่จริงๆ เป็นเพื่อนค่ะ เพื่อนที่เราเคยคิดว่า เราสนิทกันสุดๆ
เราพยายามลดให้เค้ากลายเป็นเพื่อนธรรมดาที่สนิท แต่ไม่ได้สนิทมากๆ แต่เราไม่ได้บอกเค้าหรอกค่ะ คือ บางทีมันก็ดี รู้สึกสนิทเหมือนเดิม แต่บางทีก็ไม่ คือความรู้สึกเราเสียไปแล้วอ่ะค่ะ เค้าทำเราเครียด แล้วก็ร้องไห้หนักมากมาหลายครั้ง จนมีครั้งนึงที่พ่อแม่มาเห็น บอกให้เลิกคบเพื่อนคนนี้ไปเลยค่ะ แต่เราก็ทำไม่ได้ เราไม่สามารถตัดเพื่อนคนนี้ออกจากชีวิตได้เลย เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าแค่เป็นของเค้าปกติ ถ้าคนอื่นไม่ได้มีปัญหา มันคงเป็นที่ตัวเราเองแหละค่ะ
เคยมีหลายครั้งที่เค้าพูดเรื่องที่เราไม่ชอบ แต่เราเคยบอกเค้าตรงๆ แล้ว ว่าไม่ชอบ เราขอแค่ไม่พูดเรื่องนี้นะ เรารู้สึกไม่ดี แต่ไม่ได้ขอให้ไม่ชอบเหมือนกัน คือมันมีครั้งนึงที่เราแบบไม่ไหวแล้ว เลยส่งไลน์ไปหาแบบเรียงความเลย พยายามพิมพ์ให้ซอฟต์ที่สุด แล้วรวมทุกอย่างที่เราคิดว่าเราไม่ไหวเอาไว้ เราคิดเลยว่า ถ้ามันจะตัดเพื่อนก็ตัดเลย เราทำใจไว้แล้ว
เค้าบอกเข้าใจ ขอโทษ แต่เค้ากลับบอกเราว่า ไม่คิดว่าเรื่องแค่นี้ จะเป็นปัญหาได้ พอเราอ่านที่เค้าบอกแบบนั้น เราร้องไห้หนักมากๆ คิดว่าเป็นเพราะเราเองแหละที่มีปัญหา หลังจากนั้น ทุกอย่างที่เค้าทำมันเหมือนเค้าทำเพราะเราบอกให้เค้าทำ แต่เราเข้าใจว่าเค้าพยายามปรับตัวแหละ แล้วทุกครั้งเค้าก็ชอบโทษตัวเองว่าไม่ดี คือเราไม่ได้ต้องการให้เค้าขอโทษตลอดเวลา บางอย่างมันไม่ใช่ความผิดเค้าเลย ยิ่งเราฟังแบบนั้น เรายิ่งรู้สึกว่าเราเนี่ยแหละที่มันเXย เรา
โคตรแย่ ทำไมเรื่องแค่นี้ไม่เข้าใจวะ เรา
งี่งเ่ามากอ่ะ แล้วตอนนั้นแม่เราเข้ามาพอดี เราแบบร้องไห้เหมือนคนสติแตกเลย เราหยุดร้องไห้ไม่ได้ เราโคตรเสียใจ เลยเผลอพูดกับแม่ไปว่า เคยรู้สึกว่าตัวเองเXยมากๆ มั้ย เราไม่เคยพูดหยาบให้แม่ได้ยินเลยยย ตอนนั้นตกใจตัวเองอยู่ คงเพราะมันสุดๆ แล้วจริงๆ เหนื่อยมาก เวลาร้องไห้มันเหมือนจะขาดใจเลย เราเครียดไม่รู้จะทำยังไงดี ทุกครั้งเราจะคิดว่า โอเค พอแล้วล่ะ นี่มันถึงขีดสุดแล้ว เราไม่ไหวแล้ว แต่หลังจากนั้นมันก็จะเหมือนเดิม
จริงๆ หลายเรื่องมันคงเป็นที่เราเองนั่นแหละ เราคงเรื่องมากไปเองอ่ะ
บางทีก็รู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ เกลียดที่คิดมาก เกลียดที่ไปโมโหเค้า เกลียดที่เครียดกับเรื่องนี้ไม่ยอมจบ
ที่ตลกคือ ก่อนหน้านี้ไปดูดวงมา อาจจะบอกว่างมงายนะคะ แต่เราแบบทึ่งมาก จู่ๆ เค้าก็บอกว่า อย่าไปตามเพื่อนมาก อาจจะเป็นการพูดทั่วไป แต่เราก็ตกใจนิดๆ เพราะก่อนหน้านี้ เราเครียดเรื่องนี้มากกว่านี้มากๆๆ พอมาคราวนี้เราเลยคิดถึงที่หมอดูบอกว่า อย่าไปเอาใจเพื่อนมาก แล้วเราจะทุกข์เอง คิดแล้วก็ตลกดี
เราเขียนกระทู้นี้เพราะอยยากจะระบายจริงๆ เราร้องไห้แบบหยุดไม่ได้มาเกือบชั่วโมง เพราะกลับมาเครียดเรื่องนี้อีก เหนื่อยมากๆ เราไม่อยากบอกเพื่อนคนอื่น กลัวเพื่อนคนนั้นโดนมองไม่ดี แล้วก็ไม่อยากให้เค้ามาฟังเรื่องนี้ซ้ำๆ เพราะเราเคยบอกไปแล้วว่าจะไม่เครียดเรื่องนี้อีก แล้วก็ไม่อยากบอกพ่อแม่ ไม่อยากทำให้เป็นห่วงอีก
เราไม่รู้ว่าจะมีใครมาอ่านมั้ย แต่ถ้ามีคนมาอ่านแล้วคิดว่าเป็นตัวเอง ให้ลองทักมาเลย ไลน์มาถามเลยถ้ารู้ว่าเราเป็นใคร
จากนี้จะพยายามไม่เครียด แต่ก็อาจจะทำไม่ได้อีก เคยคิดว่าทำได้แล้ว แต่สุดท้ายปัญหานี้ก็กลับมาอีก
เราพิมพ์ดูงงๆ ใครอ่านจบนี่สุดยอดเลย เราแค่อยากหาที่ระบายบ้าง เก็ดไว้แล้วรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าให้ได้ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นแล้ว
เคยมีเพื่อนที่คิดว่าเราไม่น่ารู้จักเลยกันมั้ย
เค้าทำให้เราต้องโทรหา 1323 ปรึกษาปัญหาสุขภาพจิต เพราะเราคิดว่าบางทีเราอาจจะมีปัญหา บางครั้งเราคิดว่าเราจะเป็นบ้าให้ได้ แล้วเราก็กลัวว่าเราจะสติแตกเข้าจริงๆ บางทีเราก็คิดว่าเราอาจจะมีปัญหาการควบคุมอารมณ์ความโกรธ เพราะเราเวลาคุยกับเค้า จะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง บางทีเราก็หงุดหงิดจนอยากจะกรี้ดออกมาดังๆ เอาหัวชนฝา หรือไม่ก็ทำลายข้าวของระบายอารมณ์ เพราะงั้นเราถึงคิดว่าเราอาจจะมีปัญหา
คือเค้าไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก เค้าก็เป็นของเค้าปกตินั่นแหละ แต่คงจะเข้ากับเราไม่ค่อยได้ คือเราไม่ค่อยเข้าใจเค้าเองแหละ คบกันมาหลายปีเพิ่งรู้ว่า ความคิด ไลฟ์สไตล์ ความชอบ อะไรหลายอย่างต่างกันมาก เราพยายามปรับ ยอมรับ เปลี่ยนมุมมองแล้ว แต่บางเรื่องมันเหนื่อยมาก เหมือนเราพยายามฝ่ายเดียว จริงๆ เค้าก็คงพยายามเหมือนกัน พูดแล้วเหมือนแฟน แต่จริงๆ เป็นเพื่อนค่ะ เพื่อนที่เราเคยคิดว่า เราสนิทกันสุดๆ
เราพยายามลดให้เค้ากลายเป็นเพื่อนธรรมดาที่สนิท แต่ไม่ได้สนิทมากๆ แต่เราไม่ได้บอกเค้าหรอกค่ะ คือ บางทีมันก็ดี รู้สึกสนิทเหมือนเดิม แต่บางทีก็ไม่ คือความรู้สึกเราเสียไปแล้วอ่ะค่ะ เค้าทำเราเครียด แล้วก็ร้องไห้หนักมากมาหลายครั้ง จนมีครั้งนึงที่พ่อแม่มาเห็น บอกให้เลิกคบเพื่อนคนนี้ไปเลยค่ะ แต่เราก็ทำไม่ได้ เราไม่สามารถตัดเพื่อนคนนี้ออกจากชีวิตได้เลย เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าแค่เป็นของเค้าปกติ ถ้าคนอื่นไม่ได้มีปัญหา มันคงเป็นที่ตัวเราเองแหละค่ะ
เคยมีหลายครั้งที่เค้าพูดเรื่องที่เราไม่ชอบ แต่เราเคยบอกเค้าตรงๆ แล้ว ว่าไม่ชอบ เราขอแค่ไม่พูดเรื่องนี้นะ เรารู้สึกไม่ดี แต่ไม่ได้ขอให้ไม่ชอบเหมือนกัน คือมันมีครั้งนึงที่เราแบบไม่ไหวแล้ว เลยส่งไลน์ไปหาแบบเรียงความเลย พยายามพิมพ์ให้ซอฟต์ที่สุด แล้วรวมทุกอย่างที่เราคิดว่าเราไม่ไหวเอาไว้ เราคิดเลยว่า ถ้ามันจะตัดเพื่อนก็ตัดเลย เราทำใจไว้แล้ว
เค้าบอกเข้าใจ ขอโทษ แต่เค้ากลับบอกเราว่า ไม่คิดว่าเรื่องแค่นี้ จะเป็นปัญหาได้ พอเราอ่านที่เค้าบอกแบบนั้น เราร้องไห้หนักมากๆ คิดว่าเป็นเพราะเราเองแหละที่มีปัญหา หลังจากนั้น ทุกอย่างที่เค้าทำมันเหมือนเค้าทำเพราะเราบอกให้เค้าทำ แต่เราเข้าใจว่าเค้าพยายามปรับตัวแหละ แล้วทุกครั้งเค้าก็ชอบโทษตัวเองว่าไม่ดี คือเราไม่ได้ต้องการให้เค้าขอโทษตลอดเวลา บางอย่างมันไม่ใช่ความผิดเค้าเลย ยิ่งเราฟังแบบนั้น เรายิ่งรู้สึกว่าเราเนี่ยแหละที่มันเXย เรา
จริงๆ หลายเรื่องมันคงเป็นที่เราเองนั่นแหละ เราคงเรื่องมากไปเองอ่ะ
บางทีก็รู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ เกลียดที่คิดมาก เกลียดที่ไปโมโหเค้า เกลียดที่เครียดกับเรื่องนี้ไม่ยอมจบ
ที่ตลกคือ ก่อนหน้านี้ไปดูดวงมา อาจจะบอกว่างมงายนะคะ แต่เราแบบทึ่งมาก จู่ๆ เค้าก็บอกว่า อย่าไปตามเพื่อนมาก อาจจะเป็นการพูดทั่วไป แต่เราก็ตกใจนิดๆ เพราะก่อนหน้านี้ เราเครียดเรื่องนี้มากกว่านี้มากๆๆ พอมาคราวนี้เราเลยคิดถึงที่หมอดูบอกว่า อย่าไปเอาใจเพื่อนมาก แล้วเราจะทุกข์เอง คิดแล้วก็ตลกดี
เราเขียนกระทู้นี้เพราะอยยากจะระบายจริงๆ เราร้องไห้แบบหยุดไม่ได้มาเกือบชั่วโมง เพราะกลับมาเครียดเรื่องนี้อีก เหนื่อยมากๆ เราไม่อยากบอกเพื่อนคนอื่น กลัวเพื่อนคนนั้นโดนมองไม่ดี แล้วก็ไม่อยากให้เค้ามาฟังเรื่องนี้ซ้ำๆ เพราะเราเคยบอกไปแล้วว่าจะไม่เครียดเรื่องนี้อีก แล้วก็ไม่อยากบอกพ่อแม่ ไม่อยากทำให้เป็นห่วงอีก
เราไม่รู้ว่าจะมีใครมาอ่านมั้ย แต่ถ้ามีคนมาอ่านแล้วคิดว่าเป็นตัวเอง ให้ลองทักมาเลย ไลน์มาถามเลยถ้ารู้ว่าเราเป็นใคร
จากนี้จะพยายามไม่เครียด แต่ก็อาจจะทำไม่ได้อีก เคยคิดว่าทำได้แล้ว แต่สุดท้ายปัญหานี้ก็กลับมาอีก
เราพิมพ์ดูงงๆ ใครอ่านจบนี่สุดยอดเลย เราแค่อยากหาที่ระบายบ้าง เก็ดไว้แล้วรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าให้ได้ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นแล้ว