ตอบทีเถอะ! ว่าผมไม่ได้เป็นอยู่คนเดียว

เบื่อทุกอย่าง และผมไม่ได้เป็นแค่ชั่ววูบ เป็นมาประมาณ 2-3 อาทิดละ คือ ผมพึ่งได้งานทำมา 2 วันที่ผ่านมา ก่อนหน้านั้นว่างงานประมาน 2 เดือน ช่วงเดือนแรกไปหาเพื่อนกินเหล้า เฮฮานั่นนี่ตลอด แต่วันนึงเบื่อ ไม่อยากไปละ อยู่บ้านดีกว่า อยู่บ้านผมก็ดูหนัง เล่นเกม ดูดบุหรี่ นอน กิน เล่นกีต้า อ่านหนังสือ ทำอยู่แค่นี้วนเวียนไปมาประมาณ 2-3 อาทิดละ จนมาได้งานเมื่อ 2 วันก่อน ไปทำงานก็พยายามเก็บอาการเบื่อและยิ้มแย้มกับเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงาน และพอเลิกงานมา (งานผมเลิกเร็ว ประมาณบ่ายโมงบ่าย2 ) ก็ทำเหมือนเดิม ดูหนัง เล่นเกม นอน กิน ดูดบุหรี่ เล่นกีต้า อ่านหนังสือ ประเด็นคือ รู้สึกว่าชีวิตมันมีอยู่แค่นี้หรอว่ ไปหาเพื่อนก็เอาแต่จะชวนไปมีเรื่องหาเรื่อง อยู่คนเดียวก็มีแต่แบบนี้ (แต่ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า) เลยรู้สึกว่า ความหวังเท่านั้นที่ทำให้ผมอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปวันๆอ้ แบบว่าหวังว่าสักวันจะรวย หวังว่าสักวันพ่อแม่จะสบาย หวังว่าสักวันจะมีครอบครัวดีๆ มีลูกมีเมียดีๆ มันเลยรู้สึกอยากจะมีอะไรมากกว่านี้ในชีวิต รู้สึกว่าแค่ความหวังมันยังไม่พออ้ เห้อ
ปล.ใครเคยผ่านจุดๆนี้มาแล้ว ตอบผมทีเถอะ อยากไปหาจิตแพทย์ละทุกวันนี้ เครียดกะความเบื่อหน่ายของชีวิต ไม่อยากเป็นแบบนี้
ปล.2 อันนี้บอกไว้ก่อนคับ เผื่อมีส่วน คือ ผมเป็นคนหัวดื้อ รักอิสระมาก รักตัวเองมากกว่าคนอื่น เชื่อมั่นตัวเองมากกว่าคนรอบข้าง ไม่ค่อยฟังเหตุผลสักเท่าไหร่ เอาความรู้สึกเป็นใหญ่ซะมากกว่า มีความรู้สึกชอบช่วยเหลือแบบไม่หวังผลตอบแทน(รู้สึกว่าขัดกับนิสัยอย่างอื่นมาก) แค่คร่าวๆคับ