เรื่องราวของคุณยายแก่หลังค่อมที่ศาลายา

เหตุเกิดที่หน้าม.มหิดลศาลายาค่ะ
เราเดินออกไปซื้อของตามปกติ ก็เจอคุณยายแก่ๆคนนึงเรียกซื้อทองม้วน ยายแกแก่มากๆแล้วค่ะ ตาบอดข้างนึง หลังคร่อม เวลาเดินจะเหมือนมองพื้นตลอดเวลา ตัวดำๆผอมมากก ใส่หมวกสาน เสื้อกับผ้าถุงเก่าๆ แต่เราไม่ได้ซื้อค่ะ คิดว่ายายโดนหลอกมา ซื้อไปก็เอาเงินให้คนอื่นหมด แต่ก็ทำใจเดินผ่านเฉยๆไม่ได้จริงๆแบบรู้สึกว่า เราช่วยอะไรยายไม่ได้เลยหรอ เลยคิดจะไปซื้อข้าวซื้อน้ำให้ยาย พอเดินมาอีกทีมีพี่ผู้ชายคนนึงเหมาทองม้วนยายไปหมดเลย

พอยายขายหมด ก็เดินเข้าซอยมืดๆซอยนึง เราก็ตาม เพราะอยากรู้ว่ายายโดนรังแกหรือเปล่า อายุปูนนี้แล้วจะถ่อสังขารมาขายทองม้วนทำไมมมม???
เราก็เดินเข้าซอยตามยายมาเรื่อยๆ ก็เห็นยายเลี้ยวไปที่รถกระบะเก่าๆคันนึงที่จอดอยู่ในซอย เราก็แอบดู กลัวก็กลัว กลัวคนที่พายายมาเห็นเราแอบดูแล้วจะโดนทำอะไร แล้วก็เห็นยายนั่งที่ท้ายกระบะกับคุณยายแก่ๆอายุใกล้ๆกันอีกคน บนรถที่คุณตากำลังจัดถุงทองม้วนอยู่ เราก็สังเกตตั้งนานไม่เห็นใคร สุดท้ายยยยย เลยคิดว่าไหนๆก็ไหนๆละ เข้าไปคุยให้มันรู้ความจริงไปเลย พอเราเข้าไป เราเห็นยาย2คนนั่งหน้าเหนื่อยมาก ดูเพลียและอ่อนล้าสุดๆ เราก็เลยถามว่ายายไม่ขายทองม้วนแล้วหรอคะ ยายก็บอกเดี๋ยวไปขายต่อ เราดูในรถแล้วมันก็เหลืออีกเป็นลัง เราก็ถามนู่นนี่ได้ความว่า ยายสองคนกับอีกหนึ่งตาเป็นญาติๆกัน รับทองม้วนจากที่บ้าน ก็คือจ.กาญจนบุรีขึ้นรถมาขายที่ศาลายา ยายคนที่เราเห็นขายอยู่เนี่ยอายุ98แล้ว ยายทั้งสองคนมีลูก ลูกก็มีครอบครัวแล้วก็แยกย้ายกันไป ไม่ได้มีใครมาเลี้ยงดูยาย ก็มีญาติๆที่ก็แก่ๆเหมือนกัน พากันขึ้นกระบะเก่าๆขับข้ามจังหวัดมาเดินขายทองม้วนทั้งวันทั้งคืนกันที่แหละ ตอนนั้นจะ2ทุ่มแล้ว ข้าวยายก็ยังไม่ได้กิน เราก็เลยเหมาทองม้วนยายหมดเลย ยายก็บอกว่าจะกลับบ้านคืนนี้ เราสงสารยายมากๆ พอเรารับลังทองม้วนจากยายเราหันหลังเดินออกมาน้ำตาเราก็ไหลเลยอ่ะ อย่างแรกคือคืนนี้ยายต้องนอนบนรถกระบะเก่าๆแข็งๆโครงเครงไปมา ขนาดเรานอนบนพื้นห้องเรายังรู้สึกลำบากเลย อายุก็98แล้ว บ้านเรามีอาม่ากับอี๊ที่แก่มากแล้ว เรารู้เลยว่าสังขารคนแก่มันบอบบางมาก เดินมากๆเค้าจะปวดขาปวดข้อมากๆแล้วจะทรมาน  เราคิดไปถึงอีกว่าแม่คนเดียวเลี้ยงลูกเป็นสิบได้ ลูกเป็นสิบเลี้ยงแม่คนเดียวไม่ได้ ปล่อยให้แม่อายุจะ100 แล้ว มาตากแดดแต่เช้าเดินไปมาหิ้วทองม้วนขาย เกิดปวดขาจะไปบอกใคร หิวข้าวหิวน้ำจะเป็นลมยายจะไปบอกใครได้ เราเห็นคนแถวนั้นก็เหลือบๆมองยาย แต่ไม่เคยมีใครถามไถ่อะไรยายเลย ขนมทองม้วนก็ไม่ค่อยมีคนชอบกินอยุ่แล้ว กว่ายายจะขายหมดก็คงเดินหอบถุงทองม้วนไปมาเป็นกิโลนั่นแหละ

ที่เราแชร์เรื่องยาย คือเราอยากให้ทุกคนที่เคยไม่ช่วยซื้อเพราะคิดว่ายายโดนหลอกพามา ลองกล้าๆเข้าไปคุยไปถามยายซักนิด
ใครอยู่ศาลายา นศ.มหิดลก็ช่วยยายซื้อได้นะคะ ถุงละ20บาท เราชิมแล้วรสชาติอร่อยนะ ไม่แย่เลย ก็ไม่ได้แพงอะไร อย่างน้อยเราช่วยให้ยายเดินน้อยลง
กลับบ้านเร็วขึ้นเราก็สุขใจแล้วใช่มั้ยคะ