พอดีปู่ผมแก่มากแล้ว ก็ลืมนู่นนี่ตามประสา
เราอยู่คนละบ้าน ผมจะเอาข้าวไปให้เขาประจำ แล้วก็ไปนั่งอยู่กับเขาพักนึง
แพทเทิร์นก็ผมจะทำซ้ำๆเหมือนเดิมทุกครั้ง ถือถาดอาหารไปวาง ให้เขากิน ผมก็เดินไปตักน้ำ แล้วก็มานั่งคุยกับเขา แต่เขาจะไม่พูดไม่อะไร จนกว่าผมจะกลับมานั่ง
*เท่าที่สังเกตนะครับ*
-เขาเห็นอะไรอยู่ตรงหน้าแล้วนึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นได้ ก็จะเล่าเรื่องนั้นให้ผมฟัง พอเล่าจบก็เริ่มใหม่เพราะลืมว่าเล่าไปแล้ว
แต่บางทีผมเริ่มเบื่อ ก็จะต้องถามถึงเรื่องนั้นต่อไปเรื่อยๆเพื่อไม่ให้เนื้อเรื่องมันหยุดแค่นั้น 55555555 เอาจริงๆปู่ผมจำเรื่องในอดีตได้เยอะมากเลย

-เขาจะจำได้แต่เรื่องที่มันเป็นหัวข้อใหญ่ๆ สำคัญๆ หรือมีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของเขา เช่น คนนี้เป็นใคร เป็นลูกใครหลานใคร หรือใครตายแล้วบ้าง อะไรแบบนี้

มีเรื่องนึงที่เพิ่งเกิดเมื่อเช้า ทำให้ผมตกใจประมาณนึง เมื่อเช้าผมก็เอาข้าวไปให้เขาปกติ แล้วกำลังเดินไปตักน้ำ(ปู่นั่งนอกบ้าน ผมต้องเข้าไปในบ้าน) พ่อผมเรียก ปู่ก็บอกว่า "มันไปตักน้ำอยู่ว้อยย"
ผมยืนอึ้งอยู่ในบ้านอยู่แป้บนึง หลังจากได้ยิน
ก่อนหน้านี้คือไม่ว่าจะคุยอะไรกันอยู่ พอเรื่องจบ = ปู่ลืมทันที

แบบนี้เป็นเพราะอะไรครับ เป็นเพราะสมองส่วนการเก็บความจำมันยังไม่ได้ถึงขั้นใช้งานไม่ได้ใช่ไหมครับ
แล้วทำยังไงเราถึงจะชะลอสมองส่วนนี้ให้เสื่อมสภาพได้ช้าที่สุดครับ