สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา มันเกิดจากความเคว้งคว้างในชีวิต ที่ตอนนี้เราจบความรักที่เคยมีไป
เลิกกับแฟนมาเดือนนึงแล้วค่ะ ตั้งแต่สิ้นปีที่ผ่านมา ทำให้ปีใหม่ปีนี้เหงามากจริงๆ บางทีก็เข้มแข็งพอตกเย็นก็อ่อนแอ
บ้านที่เคยอยู่ด้วยกันวัน นี้ก็มีแต่ตัวเราคนเดียว
ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่ามองไปทางไหนทำอะไร มันก็เห็นแต่ภาพเก่าๆค่ะ ภาพที่ๆเคยมีเขาอยู่ด้วย คิดถึงเวลาที่นอนหนุนแขนเขามีเขากอด
ตรงนี้มันคือจุดพีคที่ทำให้เราที่ไม่ร้องไห้เลยตั้งแต่เลิกกัน มาร้องไห้เพราะคิดถึงตรงนี้ หลายครั้งที่คิดจะโทรไปหาเขา คิดที่จะไปหาเขา
คิดที่จะขอให้เขากลับมา แต่มันเป็นเพราะมีเรื่องที่ทำให้เราเลิกดันค้ำคออยู่นี่แหละค่ะ มันทำให้เราอึดอัดกับความรู้สึกตัวเองมาก
คือเรากับเขาคบกันมาเกือบ4ปีค่ะ แต่เราทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิมบ่อย คือทะเลาะกันแต่เรื่องเล็กๆ ความคิดขัดกันบ่อยแต่ก็รักกันมากค่ะ
นิสัยค่อนข้างงี่เง่าทั้งคู่ แต่เขาจะเป็นคนที่เวลาไม่พอใจจะทิ้งเราอยู่คนเดียว แบบว่าประชดเรา เราเจอจนเราเองจากคนงี่เง่าเอาแต่ใจ ไม่เคยง้อใคร
ต้องมาง้อเขาแทบทุกครั้งที่ทะเลาะ แต่ก่อนเราเป็นไฟเขาเป็นน้ำ หลังๆนี่เวลาเขาเครียดจากที่ทำงานก็ชอบมาพาลใส่อารมณ์กับเรา
เราเข้าใจปัญหาทุกอย่างของเขาค่ะ หลังๆนี่เราจึงทำตัวเป็นน้ำพยายามเย็นลงและก็เป็นคนจบปัญหาเวลาทะเลาะเองด้วยการชวนกินข้าว
ด้วยการหยอก ด้วยการมองหน้าเขาจนเขาหัวเราะ กอดกันก็หายโกรธ แต่ทะเลาะกันบ่อยเคยรักๆเลิกๆกันบ่อย แต่สุดท้ายเวลาเราเอาจริงเขาก็มา
ขอโอกาสเขาบอกขาดเราไม่ได้ สุดท้ายมันก็ซ้ำๆเดิมๆด้วยการทะเลาะกันแต่เรื่องเล็กๆเหมือนเดิม เขาไม่เคยนอกใจนะคะ
ที่เรายอมจบปัญหาทุกครั้งเพราะคิดส่าอย่างน้อยคบกันมาไม่มีเรื่องนอกใจเลย เลยยอมจบปัญหาเองทุกครั้งเวลาทะเลาะกันเพราะเราคิดว่า
ไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใครมันเหนื่อยกว่าจะรุ้จัก กว่าจะรัก กว่าจะเจอคนจริงใจ มันใช้เวลา เราเองก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
ไม่อยากคบใครเล่นๆ เพราะอีกไม่กี่ปีข้างหน้าก็ใกล้จะเลข3แล้ว เลยยอมๆทนๆกันไปเพราะเวลาเราไม่ทะเลาะกันมันก็มีความสุขดี
แต่มันก็มีเหตุทะเลาะกันจนเราเองก็ไม่ไหว (ก็เดิมๆค่ะแต่หลังๆนี่เขาอคติกับเรามากไป) คือเขาไม่ถูกใจอะไรเราเขาก็ชอบมองเราในแง่ลบ แล้วเขาก็ทิ้งเราตามเคยค่ะ เดินออกจากเราไป (ตอนนั้นเขาเมาค่ะแต่ก็มีสติพอ) ก็ทะเลาะกันเพราะความอคิติของเขาล้วนๆ +นิสัยหยุมหยิมของเขาเองด้วย ตั้งแต่นั้นเราก็แล้วแต่เขาเลยค่ะ ไม่ได้ตาม ไม่ได้อะไรอย่างที่ผ่านมาเพราะคิดว่ามันถึงจุดสุดๆของเราแบ้วเหมือนกัน เราต้องการคนที่พร้อมอยู่กับเราไม่ใล่คนที่ไม่พอใจอะไรทิ้งเราตลอด ทำให้หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เราไม่เคยร้องไห้เลย แม้ในใจมันจะเคว้งขนาดไหนก็ตาม แต่เมื่อวันสองวันที่ผ่านมานี่ล่ะค่ะเรานอนไม่หลับคิดถึงเขามากแต่ก็ได้แต่ทนได้แต่เก็บเอาไว้ ร้องไห้ค่ะแต่ไม่ฟูมฟายไรมากมายอย่างที่ผ่านๆมา
คือตอนนี้เราสับสนว่าใจเราอยากจะให้เขากลับมาหรือเราจะอดทนเดินหน้าต่อไป รอคนใหม่เข้ามาในชีวิต แต่คือที่ๆเราอยู่นี่ มันตจว.ตั้งแต่คบกับเขาเราก็มาอยู่ที่นี่ เพื่อนก็ไม่มีสักคนค่ะ หลังจากเลิกกันเรากลัวการไปไหนคนเดียว กลัวออกไปแล้วยิ่งคิดถึงเพราะเราไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด เราเหงาค่ะ ซึม กินอะไรก็ไม่อร่อย มันเบื่อมันเซ็งไปหมดทุกอย่าง แรกๆนี่เราไม่เหงาเท่านี้เพราะโมโหเขาด้วย ตอนนี้ยอมรับว่าคิดถึงเขามาก และเราก็แน่ใจว่าเขาเองก็คงพยายามที่จะตัดใจจากเราอยู่เช่นกัน โดยปกติแล้วเขาเปนคนที่ไม่แสดงออก ไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว เราเลยไม่หวังว่าเขาจะกลับมาง้อเรา แต่รุ้ทั้งรู้ทุกวันนี้เราเองเวลาได้ยินเสียงเราก็ยังคงชะเง้อดูตลอดว่าเขามารึเปล่า แต่ก็ไม่ใช่ค่ะบ้านอื่น(บ้านทาวน์เฮ้าส์) ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับการฝืน เหนื่อยกับการบอกตัวเองว่าอยู่ได้แต่ถ้าจะง้อหรือขอให้เขากลับมาอยู่กับอีกเรายิ่งจะไม่มีค่าเลย เพราะเขาเป็นคนทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เราจะทำยังไงกับใจเราดีคะ มีใครเป็นอย่างเราอยู่มั๊ย เราทรมานกับความรู้สึกแบบนี้มากเลย เราอยู่ตัวคนเดียว เพื่อนที่นี่เราก็ไม่มี สายตาก็สั่นขับรถไปเที่ยวกลางคืนก็คงกลับลำบาก วันๆเราได้แต่ถอนหายใจ ทนๆให้ผ่านไปตามกาลเวลาให้ผ่านไปวันๆ เราไม่มีจิตใจจะทำอะไรสักเท่าไหร่ ทั้งๆที่พยายามอดทนอยู่ ใจมันอยากให้เขากลับมากอดเรามาก แต่อีก50% มันก็มองความเป็นจริง ว่าความสุขตอนที่อยู่ด้วยกันมันน้อยนิด แต่ก็ไม่เหงาเท่านี้ เราติดให้เขาลูบผมให้ก่อนนอน ติดนอนก่ายเขา ติดนอนหนุนแขนเขา เราจะผ่านความทรมานนี้ไปยังไงดีคะ กับตัวคนเดียวแบบนี้ ใจก็อยากหาแฟนใหม่เลยนะแต่มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ทรมานกับความรู้สึกเคว้งคว้างแบบนี้จัง เราทำได้แค่เอาเสื้อเขามาแขวนไว้ในห้องนอน นอนมองเสื้อที่เขาเคยใส่ร้องไห้หลับไป ใจเราเองอยากผ่านตรงนี้ไปให้ได้ เจ็บกว่านี้เราก็เคยผ่านมานะคะ แต่กับคนนี้มันผูกพันเราจะลบความผูกพันนี้ออกไปจากใจให้ได้ยังไงดี เรากลัวค่ะกลัวจะคืนดีกับเขา เราไม่อยากกลับไปทะเลาะกันอีกทั้งที่ใจมันเหงามาก แต่เราพยายามทนค่ะ เราอยากได้กำลังใจจากคนที่เป็นเหมือนกัน ที่ผ่านแบบนี้ไปได้เพราะตอนนี้เรารู้สึกเหมือนกำลังใจที่จะฮึดสู้กับการกลับมาใช้ชีวิตคนเดียวมันเริ่มแผ่วลง ขอบคุณค่ะ
มีใครที่กำลังทนทรมานคิดถึงแฟนเพราะเลิกกันอยู่ไหมคะ
เลิกกับแฟนมาเดือนนึงแล้วค่ะ ตั้งแต่สิ้นปีที่ผ่านมา ทำให้ปีใหม่ปีนี้เหงามากจริงๆ บางทีก็เข้มแข็งพอตกเย็นก็อ่อนแอ
บ้านที่เคยอยู่ด้วยกันวัน นี้ก็มีแต่ตัวเราคนเดียว
ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่ามองไปทางไหนทำอะไร มันก็เห็นแต่ภาพเก่าๆค่ะ ภาพที่ๆเคยมีเขาอยู่ด้วย คิดถึงเวลาที่นอนหนุนแขนเขามีเขากอด
ตรงนี้มันคือจุดพีคที่ทำให้เราที่ไม่ร้องไห้เลยตั้งแต่เลิกกัน มาร้องไห้เพราะคิดถึงตรงนี้ หลายครั้งที่คิดจะโทรไปหาเขา คิดที่จะไปหาเขา
คิดที่จะขอให้เขากลับมา แต่มันเป็นเพราะมีเรื่องที่ทำให้เราเลิกดันค้ำคออยู่นี่แหละค่ะ มันทำให้เราอึดอัดกับความรู้สึกตัวเองมาก
คือเรากับเขาคบกันมาเกือบ4ปีค่ะ แต่เราทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิมบ่อย คือทะเลาะกันแต่เรื่องเล็กๆ ความคิดขัดกันบ่อยแต่ก็รักกันมากค่ะ
นิสัยค่อนข้างงี่เง่าทั้งคู่ แต่เขาจะเป็นคนที่เวลาไม่พอใจจะทิ้งเราอยู่คนเดียว แบบว่าประชดเรา เราเจอจนเราเองจากคนงี่เง่าเอาแต่ใจ ไม่เคยง้อใคร
ต้องมาง้อเขาแทบทุกครั้งที่ทะเลาะ แต่ก่อนเราเป็นไฟเขาเป็นน้ำ หลังๆนี่เวลาเขาเครียดจากที่ทำงานก็ชอบมาพาลใส่อารมณ์กับเรา
เราเข้าใจปัญหาทุกอย่างของเขาค่ะ หลังๆนี่เราจึงทำตัวเป็นน้ำพยายามเย็นลงและก็เป็นคนจบปัญหาเวลาทะเลาะเองด้วยการชวนกินข้าว
ด้วยการหยอก ด้วยการมองหน้าเขาจนเขาหัวเราะ กอดกันก็หายโกรธ แต่ทะเลาะกันบ่อยเคยรักๆเลิกๆกันบ่อย แต่สุดท้ายเวลาเราเอาจริงเขาก็มา
ขอโอกาสเขาบอกขาดเราไม่ได้ สุดท้ายมันก็ซ้ำๆเดิมๆด้วยการทะเลาะกันแต่เรื่องเล็กๆเหมือนเดิม เขาไม่เคยนอกใจนะคะ
ที่เรายอมจบปัญหาทุกครั้งเพราะคิดส่าอย่างน้อยคบกันมาไม่มีเรื่องนอกใจเลย เลยยอมจบปัญหาเองทุกครั้งเวลาทะเลาะกันเพราะเราคิดว่า
ไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใครมันเหนื่อยกว่าจะรุ้จัก กว่าจะรัก กว่าจะเจอคนจริงใจ มันใช้เวลา เราเองก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
ไม่อยากคบใครเล่นๆ เพราะอีกไม่กี่ปีข้างหน้าก็ใกล้จะเลข3แล้ว เลยยอมๆทนๆกันไปเพราะเวลาเราไม่ทะเลาะกันมันก็มีความสุขดี
แต่มันก็มีเหตุทะเลาะกันจนเราเองก็ไม่ไหว (ก็เดิมๆค่ะแต่หลังๆนี่เขาอคติกับเรามากไป) คือเขาไม่ถูกใจอะไรเราเขาก็ชอบมองเราในแง่ลบ แล้วเขาก็ทิ้งเราตามเคยค่ะ เดินออกจากเราไป (ตอนนั้นเขาเมาค่ะแต่ก็มีสติพอ) ก็ทะเลาะกันเพราะความอคิติของเขาล้วนๆ +นิสัยหยุมหยิมของเขาเองด้วย ตั้งแต่นั้นเราก็แล้วแต่เขาเลยค่ะ ไม่ได้ตาม ไม่ได้อะไรอย่างที่ผ่านมาเพราะคิดว่ามันถึงจุดสุดๆของเราแบ้วเหมือนกัน เราต้องการคนที่พร้อมอยู่กับเราไม่ใล่คนที่ไม่พอใจอะไรทิ้งเราตลอด ทำให้หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เราไม่เคยร้องไห้เลย แม้ในใจมันจะเคว้งขนาดไหนก็ตาม แต่เมื่อวันสองวันที่ผ่านมานี่ล่ะค่ะเรานอนไม่หลับคิดถึงเขามากแต่ก็ได้แต่ทนได้แต่เก็บเอาไว้ ร้องไห้ค่ะแต่ไม่ฟูมฟายไรมากมายอย่างที่ผ่านๆมา
คือตอนนี้เราสับสนว่าใจเราอยากจะให้เขากลับมาหรือเราจะอดทนเดินหน้าต่อไป รอคนใหม่เข้ามาในชีวิต แต่คือที่ๆเราอยู่นี่ มันตจว.ตั้งแต่คบกับเขาเราก็มาอยู่ที่นี่ เพื่อนก็ไม่มีสักคนค่ะ หลังจากเลิกกันเรากลัวการไปไหนคนเดียว กลัวออกไปแล้วยิ่งคิดถึงเพราะเราไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด เราเหงาค่ะ ซึม กินอะไรก็ไม่อร่อย มันเบื่อมันเซ็งไปหมดทุกอย่าง แรกๆนี่เราไม่เหงาเท่านี้เพราะโมโหเขาด้วย ตอนนี้ยอมรับว่าคิดถึงเขามาก และเราก็แน่ใจว่าเขาเองก็คงพยายามที่จะตัดใจจากเราอยู่เช่นกัน โดยปกติแล้วเขาเปนคนที่ไม่แสดงออก ไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว เราเลยไม่หวังว่าเขาจะกลับมาง้อเรา แต่รุ้ทั้งรู้ทุกวันนี้เราเองเวลาได้ยินเสียงเราก็ยังคงชะเง้อดูตลอดว่าเขามารึเปล่า แต่ก็ไม่ใช่ค่ะบ้านอื่น(บ้านทาวน์เฮ้าส์) ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับการฝืน เหนื่อยกับการบอกตัวเองว่าอยู่ได้แต่ถ้าจะง้อหรือขอให้เขากลับมาอยู่กับอีกเรายิ่งจะไม่มีค่าเลย เพราะเขาเป็นคนทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เราจะทำยังไงกับใจเราดีคะ มีใครเป็นอย่างเราอยู่มั๊ย เราทรมานกับความรู้สึกแบบนี้มากเลย เราอยู่ตัวคนเดียว เพื่อนที่นี่เราก็ไม่มี สายตาก็สั่นขับรถไปเที่ยวกลางคืนก็คงกลับลำบาก วันๆเราได้แต่ถอนหายใจ ทนๆให้ผ่านไปตามกาลเวลาให้ผ่านไปวันๆ เราไม่มีจิตใจจะทำอะไรสักเท่าไหร่ ทั้งๆที่พยายามอดทนอยู่ ใจมันอยากให้เขากลับมากอดเรามาก แต่อีก50% มันก็มองความเป็นจริง ว่าความสุขตอนที่อยู่ด้วยกันมันน้อยนิด แต่ก็ไม่เหงาเท่านี้ เราติดให้เขาลูบผมให้ก่อนนอน ติดนอนก่ายเขา ติดนอนหนุนแขนเขา เราจะผ่านความทรมานนี้ไปยังไงดีคะ กับตัวคนเดียวแบบนี้ ใจก็อยากหาแฟนใหม่เลยนะแต่มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ทรมานกับความรู้สึกเคว้งคว้างแบบนี้จัง เราทำได้แค่เอาเสื้อเขามาแขวนไว้ในห้องนอน นอนมองเสื้อที่เขาเคยใส่ร้องไห้หลับไป ใจเราเองอยากผ่านตรงนี้ไปให้ได้ เจ็บกว่านี้เราก็เคยผ่านมานะคะ แต่กับคนนี้มันผูกพันเราจะลบความผูกพันนี้ออกไปจากใจให้ได้ยังไงดี เรากลัวค่ะกลัวจะคืนดีกับเขา เราไม่อยากกลับไปทะเลาะกันอีกทั้งที่ใจมันเหงามาก แต่เราพยายามทนค่ะ เราอยากได้กำลังใจจากคนที่เป็นเหมือนกัน ที่ผ่านแบบนี้ไปได้เพราะตอนนี้เรารู้สึกเหมือนกำลังใจที่จะฮึดสู้กับการกลับมาใช้ชีวิตคนเดียวมันเริ่มแผ่วลง ขอบคุณค่ะ