จะทำยังไงถ้าคุณได้ไปบังเอิญไปเจอหน้าคนที่เคยแอบชอบทั้ง ๆ ที่มันคือช่วงเวลาที่กำลังทำใจลืม
ใครมีเรื่องแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังหน่อย
.
.
คือช่วงมัธยมปลายของเราก็ดันมีเพื่อนสนิทผู้ชายคนนึง สนิทกันมากคุยกันเกือบจะทุกวัน
จนเราก็เริ่มมีใจให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ทุกอย่างของเราก็ปกติ
คุยไลน์หรือเฟสบุ๊คกับเกือบทุกวัน ช่วงอยู่โรงเรียนก็คุยเล่นด้วยกันตลอด
แต่มาวันนึงเราทั้งคู่ก็ค่อยๆห่างกันไปเรื่อยๆ จนช่วงมอหกเขาก็ไปมีแฟน
มันทำให้เราห่างกันขึ้นไปอีก และด้วยความที่มอหกก็ต้องหาที่เรียนต่างคนก็เลยต่างยุ่งมั้ง
จนจบมาเราเรียนกันคนละมหาลัยและก็คงไม่มีทางบังเอิญมาเจอกันได้ง่ายๆแน่
ช่วงปิดเทอมเราได้ทักเพื่อนผู้ชายคนนึงไป เขาเป็นคนที่สนิทกับคนที่เราแอบชอบ
แล้วเขาก็รู้ว่าเราชอบเพื่อนเขา
วันนั้นที่เราทักเพื่อนเราไป เราก็บอกประมาณว่าคิดถึงคนนั้นอะไรอย่างงู้งอย่างงี้
คำตอบที่ได้พอจำใจความได้คือ คนที่เราแอบชอบ มีช่วงนึงเขาก็ชอบเราเหมือนกัน
เขามักจะเอาเรื่องของเราไปพูดให้เพื่อนเขาฟังบ่อยๆ อย่างเช่นว่า..
เมื่อคืนคุยกับเราด้วย หรือ คุยกันทุกคืนเลย ประมาณนี้
มันเลยบอกเราว่า มันเป็นคนที่อยู่ใกล้คนนั้นมันเลยดูออกว่าผู้ชายมันคิดยังไง
แต่ที่มันเลือกที่จะหายไป คือมันไม่อยากเสียเพื่อน (คือเรารู้จักและเป็นเพื่อนด้วยกันมากนาน รวมถึงคนที่รู้ว่าเราชอบใครด้วย)
เรื่องนั้นผ่านไปเรายังคงจดจำและคิดถึงเขาบ่อยๆ ทั้งๆที่เวลาผ่านมานานพอสมควรแล้ว
จนวันนึงก็มาถึง วันนี้เลย วันที่เราเลือกเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา
เราได้เจอกับคนคนนั้น คนที่เราใช้ความพยายามอย่างมากในการลืมเขา
ทุกๆสิ่งมันเริ่มย้อนกลับมา ตั้งแต่ความรู้สึกที่มีให้เขาตั้งแต่มอปลาย ตอนที่รู้ความรู้สึกอะไรบางอย่าง
และรวมถึงตอนนั้น ตอนที่มองเห็นเขามาจากที่ไกลๆ
หัวใจมันเต้นเร็วไปหมด มันทำอะไรไม่ถูก มันพูดอะไรไม่ออก
รู้อย่างเดียวคือว่าดีใจ ดีใจมาก ดีใจจนอยากจะร้องไห้
เพื่อนๆของเราพาเราเดินตรงไปหาเขา
ระหว่างที่ใกล้เขาเข้าไปเรื่อยๆ
ตาตอนนั้นไม่สามารถโฟกัสอะไรอย่างอื่นได้นอกจากเขา
แต่ปรากฎว่าคำทักทายของเรา รวมถึงประโยคบอกลาของเรา
เขากลับไม่มองหน้าหรือแม้แต่จะสบตาเราเลย
หลังจากระหว่างทางขึ้นรถกลับจนถึงบ้าน
เรากลายเป็นคนบ้าคนนึง ที่ร้องไห้ไม่หยุด
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องร้อง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียใจหรือดีใจ
อยากจะบอกให้เขารู้แทบตายว่าเราคิดถึง เราคิดถึงเขามากนะ
อยากให้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันเราเหมือนเดิม..แต่มันเป็นไปไม่ได้เลย
ปล.เขายังคงรักกับแฟนที่คบกันตอนมอปลายเป็นอย่างดีจนถึงปัจจุบัน
ปวดใจที่สุดคือไปเจอหน้าคนที่เคยแอบชอบทั้งๆที่กำลังทำใจลืม
ใครมีเรื่องแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังหน่อย
.
.
คือช่วงมัธยมปลายของเราก็ดันมีเพื่อนสนิทผู้ชายคนนึง สนิทกันมากคุยกันเกือบจะทุกวัน
จนเราก็เริ่มมีใจให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ทุกอย่างของเราก็ปกติ
คุยไลน์หรือเฟสบุ๊คกับเกือบทุกวัน ช่วงอยู่โรงเรียนก็คุยเล่นด้วยกันตลอด
แต่มาวันนึงเราทั้งคู่ก็ค่อยๆห่างกันไปเรื่อยๆ จนช่วงมอหกเขาก็ไปมีแฟน
มันทำให้เราห่างกันขึ้นไปอีก และด้วยความที่มอหกก็ต้องหาที่เรียนต่างคนก็เลยต่างยุ่งมั้ง
จนจบมาเราเรียนกันคนละมหาลัยและก็คงไม่มีทางบังเอิญมาเจอกันได้ง่ายๆแน่
ช่วงปิดเทอมเราได้ทักเพื่อนผู้ชายคนนึงไป เขาเป็นคนที่สนิทกับคนที่เราแอบชอบ
แล้วเขาก็รู้ว่าเราชอบเพื่อนเขา
วันนั้นที่เราทักเพื่อนเราไป เราก็บอกประมาณว่าคิดถึงคนนั้นอะไรอย่างงู้งอย่างงี้
คำตอบที่ได้พอจำใจความได้คือ คนที่เราแอบชอบ มีช่วงนึงเขาก็ชอบเราเหมือนกัน
เขามักจะเอาเรื่องของเราไปพูดให้เพื่อนเขาฟังบ่อยๆ อย่างเช่นว่า..
เมื่อคืนคุยกับเราด้วย หรือ คุยกันทุกคืนเลย ประมาณนี้
มันเลยบอกเราว่า มันเป็นคนที่อยู่ใกล้คนนั้นมันเลยดูออกว่าผู้ชายมันคิดยังไง
แต่ที่มันเลือกที่จะหายไป คือมันไม่อยากเสียเพื่อน (คือเรารู้จักและเป็นเพื่อนด้วยกันมากนาน รวมถึงคนที่รู้ว่าเราชอบใครด้วย)
เรื่องนั้นผ่านไปเรายังคงจดจำและคิดถึงเขาบ่อยๆ ทั้งๆที่เวลาผ่านมานานพอสมควรแล้ว
จนวันนึงก็มาถึง วันนี้เลย วันที่เราเลือกเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา
เราได้เจอกับคนคนนั้น คนที่เราใช้ความพยายามอย่างมากในการลืมเขา
ทุกๆสิ่งมันเริ่มย้อนกลับมา ตั้งแต่ความรู้สึกที่มีให้เขาตั้งแต่มอปลาย ตอนที่รู้ความรู้สึกอะไรบางอย่าง
และรวมถึงตอนนั้น ตอนที่มองเห็นเขามาจากที่ไกลๆ
หัวใจมันเต้นเร็วไปหมด มันทำอะไรไม่ถูก มันพูดอะไรไม่ออก
รู้อย่างเดียวคือว่าดีใจ ดีใจมาก ดีใจจนอยากจะร้องไห้
เพื่อนๆของเราพาเราเดินตรงไปหาเขา
ระหว่างที่ใกล้เขาเข้าไปเรื่อยๆ
ตาตอนนั้นไม่สามารถโฟกัสอะไรอย่างอื่นได้นอกจากเขา
แต่ปรากฎว่าคำทักทายของเรา รวมถึงประโยคบอกลาของเรา
เขากลับไม่มองหน้าหรือแม้แต่จะสบตาเราเลย
หลังจากระหว่างทางขึ้นรถกลับจนถึงบ้าน
เรากลายเป็นคนบ้าคนนึง ที่ร้องไห้ไม่หยุด
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องร้อง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียใจหรือดีใจ
อยากจะบอกให้เขารู้แทบตายว่าเราคิดถึง เราคิดถึงเขามากนะ
อยากให้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันเราเหมือนเดิม..แต่มันเป็นไปไม่ได้เลย
ปล.เขายังคงรักกับแฟนที่คบกันตอนมอปลายเป็นอย่างดีจนถึงปัจจุบัน