เรามีแฟน แต่เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว

ผมมีแฟนแล้วครับ แต่เธอกลับไม่เคยอยู่ในเวลาที่ผมต้องการเธอเลย ในขณะที่เธอต้องการผม ผมไม่เคย สักครั้งแถบจะตลอดที่ไปหาเธอ  ผมทำหน้าที่แฟนอย่างเต็มที่ทำทุกๆอย่าง แต่ เธอไม่เคยสนใจ ผมทำหน้าที่แฟนได้ดีพอสำหรับใครหลายคน  แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมกลับอยู่คนเดียว ผมรู้สึก เศร้าหรือผิดหวัง หรือรู้สึกว่าวันนี้มันแย่มากกๆ แต่กลับไม่มีใครสนหรอกครับ มันทำให้รู้สึกว่า ขีวิตมันไม่มีอะไรแฟเลยทำไมผมถึง ไม่เคยมีใครมาสนใจผมยอมรับอาจจะต้องการความรักจากใครสักคนแต่เรามีคนรัก แต่เขาไม่เคยแสดงความรักให้กับเราแต่สลับกันเราทำทุกอย่างแสดงออกอย่างเต็มที่  ไม่ส่าเธอจะเสียใจ เศร้าไม่เหลือใครผมก็ยังคงอยู่ข้างๆเธอ แต่ผมกลับไม่มีใครเลย จนวันนึงมีผู้หญิงคน หนึ่ง เค้าเข้ามา แบบไม่ทันตั้งตัวเค้าแค่ทักแชุทคุยกับผมคอยถามผมวันนี้เป็นไงบ้าง สบายดีไหมกินข้าวรึยังทำงานเหนื่อยไหม ผมได้ยินแค่คำพวกนี้เหมือนเป็นคำที่ผมเคยถามเธอในทุกๆวัน แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งมีค่าสำหรับผม  การกระทำแต่ละอย่างในชีวิต มันบ่งบอกถึงความรู้สึกของคนแต่ละคนผมยังรักแฟนผมครับและรักมากเพราะ ผมรักไปแล้วผมเลิกรักไม่ได้ แต่ ผมแค่อยากจะถามว่า ถ้าคุณเป็นผมคุณจะรู้สึกยังไงที่คุณมีแฟนแต่กลับรู้สึกตัวคนเดียว ผมไม่สามารถปรึกษาใครได้เพราะผมอย่างที่บอกไม่สามารถปรึกษาใครได้ผมคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา ผมควรจะทำยังไง ผมแก้ปัญหาไม่ได้จิงๆ