ผมคุยกับผู้หญิงคนนึงซึ่งเธอทำงานเป็นพยาบาล แรกๆเราตกลงคุยกันโดยที่ผมไม่รู้ว่าเรียกว่าคุยกันแล้ว ผมคิดว่ายังคุยเหมือนพี่น้องกัน แต่เราก็ตกลงคุยกันนะครับเวลาที่คุยกันนั้นน้อยมากๆเพราะเธอทำงานค่อนข้างหนัก เธอบอกว่าพยาบาลที่ทำงานลาออกกันเยอะทำให้เธอต้องควบเวรบ่อยๆ เธอชอบนอนมากๆ เพราะเธอได้นอนน้อยมากๆ ทุกอย่างกำลังไปได้ดี พอคุยเข้าเดือนกว่าๆ ผมเริ่มถามเธอว่า จะเจอกันได้เมื่อไหร่บ้าง เธอบอกผมว่า นานอ่ะเกือบปีเลย เพราะแฟนเธอแต่ละคนก็คุยแบบนี้ ทุกคนต้องเท่าเทียมกัน แต่ผมก็ยังไม่อยากเชื่อก็เลยคุยต่อว่า งั้นสัก 6 เดือนได้มั้ย เธอก็บอกว่าไม่รู้ จนสุดท้ายเราคุยเรื่องนี้อีกรอบก็ตกลงกันไม่ได้ เธอเริ่มไม่พอใจผมทำให้ผมโดนลดคสพ.เป็นแค่ “คุยไปเรื่อยๆ”
จากนั้นมา ผมก็คุยเรื่อยๆแบบที่เธอบอก ตลอดเวลาคุยกันก็ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่ก็ยังคุยได้น้อยเหมือนเดิม แต่หลังๆมาผมเริ่มรู้สึกว่า จากการโดนลดสถานะ เธอไม่ค่อยอยากคุยกับผมเหมือนเดิม คือ น้อยกว่าเดิมอีก ทั้งๆที่ผมจะถามเธอทุกครั้งในตอนที่ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนเดิม แต่เธอไม่เคยบอกอยากเลิกคุยเลย เธอจะบอกแค่ “แค่นอนมา” หรือไม่ก็ “ทำงานค่ะ” ผมเลยคุยต่อมาตลอด
ต่อมาเข้าเดือนที่ 3 เธอลาออกจากงาน ซึ่งผมเองก็ให้กำลังใจเธอตลอด และก็คิดว่าเธออาจจะมีเวลาคุยได้มากขึ้น แต่เปล่าเลยเธออยากมีชีวิตของเธอเต็มที่ไปเที่ยวป่าคนเดียว ดูหนังคนเดียว ดูซีรีย์นานๆ อะไรแบบนี้ *บอกก่อนเลย ผมไม่ได้มีปัญหากับการที่เธอไปไหนมาไหนนะครับ ผมไม่เคยงอแงเลย ให้อิสระเต็มที่เลยเพราะรู้ว่าเราไม่มีสถานะ ให้นอนก็เต็มที่ไม่เคยขัดใจเลย เสียอย่างคือ เธอไปไหนมาไหน ไม่เคยบอกผมเลย ผมต้องถามถึงจะส่งรูปให้ดู เธอแทบไม่โทรหาผม แทบไม่ทักหาผมด้วยซ้ำ (น้อยใจแต่ก็ไม่ได้บอกเธอนะครับ บอกไปก็เท่านั้น เธอไม่ชอบให้ใครบังคับ ผมรู้อยู่แล้ว) ตอนคุยกันก็เริ่มเข้มข้นขึ้น เธอเริ่มบอกว่า เธอไม่ชอบตรงนี้ตรงนั้นของผมนะ เธอเป็นคนปากหมาใจร้ายนะ ตอนนั้นผมบอกปลื้มเธอไปแล้วเพราะคุยถูกคอ ก็เลยคิดว่าโอเค เราก็ต้องรับเธอให้ได้ ผมก็รับได้หมดเลยนะ ยอมหมดเลย
จากนั้น เธอส่งรูปเธอให้ผมดูบ่อยขึ้น เธอสวยนะ สวยจนผมไม่อยากเอื้อมเลย จนคิดว่า เค้าจะมาเอาคนอย่างเราหรอ จนผมบอกกับเธอว่า “สวยขนาดนี้ทำไมไม่มีแฟน เดี๋ยวช่วยหาแฟนให้เอามั้ย”
เธอตอบมาว่า “โปรโมทตัวเองขนาดนี้ยังให้ไปหาคนอื่นอีกหรอ” ตอนนั้นผมก็ใจฟูมากๆ
แต่แล้ว…ก่อนถึงวันเลิกคุยกันไม่กี่วัน… ผมลบแอพหาคู่เพราะอยากให้เธอรู้ว่าผมไม่มีใครแล้วนะ (จริงๆไม่ได้คุยกะใครนอกจากเธอ แค่ไม่ได้ลบแอพเฉยๆ) หลังจากวันนั้นวันต่อมา เราโทรคุยกัน 5 ชม. คุยทุกๆอย่าง เล่าหลายๆอย่างในชีวิตเลย ผมมีความสุขมาก
และแล้วก็ถึงวันที่เลิกคุยกัน.. วันนั้นเธอต้องออกไปทำธุระข้างนอก แต่ฝนดันตกเลยไม่ได้ไป ผมก็เลยถามว่า “กินอะไรรึยัง” เธอบอกว่า “กินขนมไปละ” ผมเลยบอกว่า “ทำไมไม่สั่งแกร๊บละ ปกติสั่งบ่อย” เธอบอกว่า “ไม่ชอบสั่งตอนฝนตก เคยบอกไปแล้วนี่ ไม่อยากให้เกิดคนขับแกร๊บเกิดอุบัติเหตุ” ผมรู้ว่าเธอเคยบอก แต่ผมแค่คิดว่า ไม่อยากให้เธอหิวเพราะเป็นห่วงเธอ ผมเลยบอกว่า “ไม่เปนไร เธอให้ทิปไปก็ได้นี่ เค้าอาจจะอยากได้เงินไปดูแลครอบครัว เอาไปเลี้ยงตัวเอง” เธอโมโหผมและบอกว่า “ก็บอกไปแล้วทำไมต้องบังคับ คุยกับพี่เหมือนคุยกับเด็กป.2” ผมเลยบอกว่า “อ่าวถ้าผมป.2 คุณก็อนุบาลดิ” แบบขำๆ ผมเลยพูดต่อว่า“แล้วมาคุยกับป.2แบบผมทำไม555” เธอเลยบอกว่า “ไม่ได้อยากคุยนะ ไม่ได้อยากคุยเลย ขอวางสายแค่นี้นะ”
ผมงงเลย… ผมเลยพิมพ์ไปว่า โอเคครับ เธอไม่อยากคุย เธอพูดเองนะ โชคดีครับ.. เธอก็อ่านไม่ตอบผมอีกเลย
แต่ผมคาใจมากสุดๆ เว้นไปวันนึงผมเลย พิมพ์ไปหาเธอเยอะเลย แนวน้อยใจอะครับว่า “ไม่อยากคุยกับผมแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ขอบคุณที่เสียเวลามาคุยกับคนโง่ๆแบบผม(เธอเคยบอกว่าผมโง่ในเรื่องๆนึง) แล้วก็พิมพ์อวยพรเธอไป ขอให้เธอเจอคนที่คู่ควร ผมจะเป็นกำลังใจให้เสมอ จะไม่ทักไปกวนอีก”
ผมทำถูกมั้ยครับ? บางทีผมก็คิดนะว่า หรือผมผิดที่ทำให้เธอโมโห ผมควรง้อเธอมากกว่าการบอกลาเธอรึป่าว ผมสับสนไปหมดเลย ตอนนี้ไม่ได้คุยกันผมคิดถึงเธอมาก อยากง้อก็ไม่รู้ว่าจะควรง้อมั้ย หรือว่าทำถูกแล้วที่ออกไปจากชีวิตเธอ ช่วยผมหาคำตอบหน่อยนะครับ จะร้องแล้ว
ผมไม่รู้ว่าคิดถูกมั้ยกับสิ่งที่ผมทำกับคนคุยคนนึงครับ
จากนั้นมา ผมก็คุยเรื่อยๆแบบที่เธอบอก ตลอดเวลาคุยกันก็ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่ก็ยังคุยได้น้อยเหมือนเดิม แต่หลังๆมาผมเริ่มรู้สึกว่า จากการโดนลดสถานะ เธอไม่ค่อยอยากคุยกับผมเหมือนเดิม คือ น้อยกว่าเดิมอีก ทั้งๆที่ผมจะถามเธอทุกครั้งในตอนที่ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนเดิม แต่เธอไม่เคยบอกอยากเลิกคุยเลย เธอจะบอกแค่ “แค่นอนมา” หรือไม่ก็ “ทำงานค่ะ” ผมเลยคุยต่อมาตลอด
ต่อมาเข้าเดือนที่ 3 เธอลาออกจากงาน ซึ่งผมเองก็ให้กำลังใจเธอตลอด และก็คิดว่าเธออาจจะมีเวลาคุยได้มากขึ้น แต่เปล่าเลยเธออยากมีชีวิตของเธอเต็มที่ไปเที่ยวป่าคนเดียว ดูหนังคนเดียว ดูซีรีย์นานๆ อะไรแบบนี้ *บอกก่อนเลย ผมไม่ได้มีปัญหากับการที่เธอไปไหนมาไหนนะครับ ผมไม่เคยงอแงเลย ให้อิสระเต็มที่เลยเพราะรู้ว่าเราไม่มีสถานะ ให้นอนก็เต็มที่ไม่เคยขัดใจเลย เสียอย่างคือ เธอไปไหนมาไหน ไม่เคยบอกผมเลย ผมต้องถามถึงจะส่งรูปให้ดู เธอแทบไม่โทรหาผม แทบไม่ทักหาผมด้วยซ้ำ (น้อยใจแต่ก็ไม่ได้บอกเธอนะครับ บอกไปก็เท่านั้น เธอไม่ชอบให้ใครบังคับ ผมรู้อยู่แล้ว) ตอนคุยกันก็เริ่มเข้มข้นขึ้น เธอเริ่มบอกว่า เธอไม่ชอบตรงนี้ตรงนั้นของผมนะ เธอเป็นคนปากหมาใจร้ายนะ ตอนนั้นผมบอกปลื้มเธอไปแล้วเพราะคุยถูกคอ ก็เลยคิดว่าโอเค เราก็ต้องรับเธอให้ได้ ผมก็รับได้หมดเลยนะ ยอมหมดเลย
จากนั้น เธอส่งรูปเธอให้ผมดูบ่อยขึ้น เธอสวยนะ สวยจนผมไม่อยากเอื้อมเลย จนคิดว่า เค้าจะมาเอาคนอย่างเราหรอ จนผมบอกกับเธอว่า “สวยขนาดนี้ทำไมไม่มีแฟน เดี๋ยวช่วยหาแฟนให้เอามั้ย”
เธอตอบมาว่า “โปรโมทตัวเองขนาดนี้ยังให้ไปหาคนอื่นอีกหรอ” ตอนนั้นผมก็ใจฟูมากๆ
แต่แล้ว…ก่อนถึงวันเลิกคุยกันไม่กี่วัน… ผมลบแอพหาคู่เพราะอยากให้เธอรู้ว่าผมไม่มีใครแล้วนะ (จริงๆไม่ได้คุยกะใครนอกจากเธอ แค่ไม่ได้ลบแอพเฉยๆ) หลังจากวันนั้นวันต่อมา เราโทรคุยกัน 5 ชม. คุยทุกๆอย่าง เล่าหลายๆอย่างในชีวิตเลย ผมมีความสุขมาก
และแล้วก็ถึงวันที่เลิกคุยกัน.. วันนั้นเธอต้องออกไปทำธุระข้างนอก แต่ฝนดันตกเลยไม่ได้ไป ผมก็เลยถามว่า “กินอะไรรึยัง” เธอบอกว่า “กินขนมไปละ” ผมเลยบอกว่า “ทำไมไม่สั่งแกร๊บละ ปกติสั่งบ่อย” เธอบอกว่า “ไม่ชอบสั่งตอนฝนตก เคยบอกไปแล้วนี่ ไม่อยากให้เกิดคนขับแกร๊บเกิดอุบัติเหตุ” ผมรู้ว่าเธอเคยบอก แต่ผมแค่คิดว่า ไม่อยากให้เธอหิวเพราะเป็นห่วงเธอ ผมเลยบอกว่า “ไม่เปนไร เธอให้ทิปไปก็ได้นี่ เค้าอาจจะอยากได้เงินไปดูแลครอบครัว เอาไปเลี้ยงตัวเอง” เธอโมโหผมและบอกว่า “ก็บอกไปแล้วทำไมต้องบังคับ คุยกับพี่เหมือนคุยกับเด็กป.2” ผมเลยบอกว่า “อ่าวถ้าผมป.2 คุณก็อนุบาลดิ” แบบขำๆ ผมเลยพูดต่อว่า“แล้วมาคุยกับป.2แบบผมทำไม555” เธอเลยบอกว่า “ไม่ได้อยากคุยนะ ไม่ได้อยากคุยเลย ขอวางสายแค่นี้นะ”
ผมงงเลย… ผมเลยพิมพ์ไปว่า โอเคครับ เธอไม่อยากคุย เธอพูดเองนะ โชคดีครับ.. เธอก็อ่านไม่ตอบผมอีกเลย
แต่ผมคาใจมากสุดๆ เว้นไปวันนึงผมเลย พิมพ์ไปหาเธอเยอะเลย แนวน้อยใจอะครับว่า “ไม่อยากคุยกับผมแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ขอบคุณที่เสียเวลามาคุยกับคนโง่ๆแบบผม(เธอเคยบอกว่าผมโง่ในเรื่องๆนึง) แล้วก็พิมพ์อวยพรเธอไป ขอให้เธอเจอคนที่คู่ควร ผมจะเป็นกำลังใจให้เสมอ จะไม่ทักไปกวนอีก”
ผมทำถูกมั้ยครับ? บางทีผมก็คิดนะว่า หรือผมผิดที่ทำให้เธอโมโห ผมควรง้อเธอมากกว่าการบอกลาเธอรึป่าว ผมสับสนไปหมดเลย ตอนนี้ไม่ได้คุยกันผมคิดถึงเธอมาก อยากง้อก็ไม่รู้ว่าจะควรง้อมั้ย หรือว่าทำถูกแล้วที่ออกไปจากชีวิตเธอ ช่วยผมหาคำตอบหน่อยนะครับ จะร้องแล้ว