ทำไมยิ่งโตยิ่งใช้ชีวิตยากคะ ขอระบาย ขอคำปรึกษาหน่อยคะ

(เราเรียบเรียงเรื่องไม่เป็นเเต่เราขอเล่าขอระบายขอคำปรึกษาหน่อยนะคะเราอยากเล่าลายตาหน่อยคะเล่นไม่เป็น) สวัสดีคะตอนนี้หนูไม่สบายใจแล้วก็หาทางออกไม่เจอเลยจริงๆเหมือนว่ามันตันไปทุกทางเลยคะ หนูมีพี่น้องอยู่สองคนรวมหนูเป็นสามคนคะ หนูเป็นลูกคนกลางพี่หนูอายุ 19 แล้วส่วนหนู 17 คะส่วนน้องชาย 16 คะตั้งแต่หนูเกิดมาหนูอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย ย่ากับโกจะเป็นคนเลี้ยงพี่สาว ยายเล่าให้ฟังว่าพี่สาวหนูเกิดมากับกองเงินกองทองตอนที่พี่สาวเกิดมาทุกคนเห่อพี่สาวหนูมากๆ พี่สาวได้ทุกอย่างเลยคะเขาเป็นคนที่น่ารักมากๆ ย่าหนูเป็นคลที่ดุแล้วเจ้าระเบียบคะใครมาทำอะไรพี่สาวหนูไม่ได้เลยทุกคนตามใจพี่สาวหนูคะเพราะเหมือนย่าใหญ่ที่สุดในบ้านมั้งคะ 5555 แต่พ่อเคยบอกว่าเหมือนตอนนั้นพ่อแม่กับยังไม่พร้อมมีพี่สาวเพราะพ่อกับแม่อายุยังน้อยอยู่เลย พ่อกับแม่ไม่ค่อยเห่อพี่สาวคะเลยไม่ค่อยเลี้ยงดู ส่วนใหญ่จะเป็นย่ากับโกที่เลี้ยง หนูห่างกับพี่สาว 2 ปีคะหลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็มีหนูด้วยความตั้งใจ แต่หนูไม่ได้เกิดมาจากกองเงินกองทองเหมือนพี่สาวหนู ทุกคนเลิกเห่อเพราะหนูเป็นคนกลางย่าเหมือนจะไม่รักหนูด้วยช้ำ หนูโดนปู่ตามใจมาตั้งแต่เด็กคะ ชีวิตน้องชายหนูก็เหมือนหนูเลยไม่ค่อยมีใครรัก ตอนเด็กๆพ่อกับแม่หนูเขามีฐานะถือว่าดีเลยคะส่งหนูสามคนเรียนอนุบาลที่นานาชาติ แม่เป็นคนที่ติดหรูมากๆใช้ของแบนทุกอย่างตอนเด็กๆหนูก็ไม่รู้ว่าคืออะไรแม่ใช้ชีวิตยังไงรู้แค่เขาให้พวกหนูทุกอย่าง แต่พ่อจะเป็นคนทำงานคนเดียวคะแต่เอาเงินให้แม่ ครอบครัวหนูไม่เคยรำบากเลย จนมาถึงตอนย่าเสีย ย่ากับปู่ทำงานหนักมากตั้งแต่สมัยพวกท่านยังสาวๆหนุ่มๆกันเลยคะ ย่ากับปู่รักกันมากๆ ความรู้สึกตอนที่ย่าเสียหนูไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไงหรือเพราะหนูยังเด็กอยู่ รู้แค่ย่าไปเที่ยวยังไม่กลับมา แต่พี่สาวหนูร้องไห้จะเป็นจะตายเลยคะ ต่อจากนั้นพี่สาวเลยไม่มีใครตั้งแต่ย่าเสียมันก็มีแค่โกแม่แล้วคะ หลังย่าเสียแม่กับพ่อส่งหนูไปอยู่ต่างจังหวัด 3 ปี พวกหนูสามคนหนูกับตาคะ ตาตามใจพวกหนูมากแต่ก็เหมือนไม่เคยได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อกับแม่เลย พ่อกับแม่ใช้เงินเลี้ยงพวกหนูมาตั้งแต่เกิด ส่งเงินมาไว้ให้ตาทุกเดือนๆแต่นานกว่าจะกลับมา พอแม่กับพ่อกลับมาทีพวกหนูก็จะอยู่กับเขาทั้งวันทั้งคืนแต่พวกเขาก็พากันออกไปเที่ยว แต่เขาจะไม่เอาพวกหนูไปด้วยนะคะตอนที่พ่อแม่กลับ หนูร้องไห้จะเป็นจะตายเลยหนูคิดถึงพวกเขามากๆความรู้สึกตอนนั้นอยากไปอยู่กับเขา จนมาถึงวันนึงเขามารับพวกหนูไปอยู่กรุงเทพกับเขา ตลอดนั้นมาหนูสนิทกับปู่กับพ่อมากๆ ส่วนพี่สาวน้องชายจะสนิทกับแม่ ชีวิตตอนนั้นสบายมากมีความสุขมากเลยคะนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้ พวกหนูอยู่ที่กรุงเทพจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้หนูกับพี่สาวเรียนอยู่ ม.5 แล้วคะเหมือนมอเดียวกันเพราะเขาย้ายรรบ่อยเลยช้ำอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่ ม.1 ถึง ม.5 เลยคะช่วงนั้นพ่อแม่ย้ายทางหันแล้ว พวกหนูอยู่กับพ่อกับปู่คะแต่พ่อจะไปอยู่ที่บ้านของเขากับครอบครัวใหม่คะ เขาดีมากเขาส่งลูกสามคนเรียนให้ทุกอย่างเขาหาเงินคนเดียว เขาทำทุกอย่างให้พวกหนูกับปู่สบาย หนูเป็นคนที่รักปู่มากๆปู่ตามใจหนูมาตั้งแต่เด็กๆเลยแล้วหนูก็เป็นคนเดียวที่ปู่ตามใจแล้วก็เลี้ยงคะ ปู่กับหนูทะเลาะกันบ่อยเวลาหนูไม่พอใจหรือไม่ได้อะไรหนูก็จะด่าปู่หยาบๆ ปู่ก็จะหาให้หนูได้ทุกอย่าง ตอนนั้นหนูยอมรับว่าหนูไม่เคยคิดว่าปู่จะไปจากหนู แล้วปู่ก็ป่วยตอนนั้นหนูรู้แค่ว่าปู่ต้องกินยาตลอดชีวิตปู่เป็นเบาหวานความดันโรคหัวใจ แล้วปู่ก็มาเป็นโรคไตร ปู่ทรมานมากๆน้ำชอบท่วมปอดแกคะแล้วแกก็จะไอทั้งวันทั้งคืนไม่ได้นอน แกเป็นคนอ้วนขาวๆ แกชอบปวดขาปวดตัว แกจะนอนอยู่หน้าทีวีห้องรับแขกที่แกไม่ได้นอนส่วนมากก็คือเสียงประตูบ้านคะ พวกหนูกลับบ้านดึกเข้าๆออกๆ ปู่ชอบนั่งรอแล้วก็ร้องไห้เวลาที่หนูกลับบ้านดึก หนูก็จะชอบรำคาญเขาหนูเมินเขาไม่สนใจเขาเลยสักนิด แกต้องเวลาไตรทุกวันทุกเวลา ต้องมีคนล้างให้แกหน้าที่ล้างคือพี่สาวจะได้ต้องคะ หนูล้างตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนพี่สาวจะล้างตอนประมาณสามทุ่ม หลังๆมาไม่มีใครทำให้แก แกต้องทำเองทุกวันทั้งๆที่แกก็เหนื่อยหายใจไม่ทัน หนูเห็นว่าเขาทำเองนะคะแต่หนูก็ไม่สนใจแถมยังเข้าไปขอเงินเขาไปร้านเหล้าอีก คืนนั้นเขาเข้าโรงบาล หนูรู้หนูเลยรีบกลับมาบ้านทั้งๆที่หนูเมา หนูคุกเข่าเข้าไปหนูปู่เหมือนอารมคนเพ้อๆเมาๆ แล้วร้องไห้แล้วบอกปู่ว่า "หนูขอโทษปู่อย่าไปไหนนะอย่าเป็นอะไรต่อไปนี้หนูจะล้างไตรให้ปู่ทุกวันเลย" ปู่ก็ไล่หนูไปนอนต่างคนต่างร้องไห้คะ ตั้งแต่วันนั้นหนูก็ทำให้แกมาตลอดดูแลแกอย่างดี แล้วมาตอนนี้หนูละเลยคิดว่าแกแข็งแรงแล้วไม่เป็นอะไรแล้ว ลองคิดภาพตามนะคะ คนแก่ที่อายุ 64 โทรมๆขาเล็กๆไม่ค่อยมีแรงต้องไปโรงพยาบาลคนเดียวทำเรื่องคนเดียว ซึ่งตอนนั้นพี่สาวอาสาเป็นคนที่จะพาปู่ไปแต่หน้าที่พาปู่ไปหาหมอคือหน้าที่โกแต่ตอนนั้นโกท้อง พี่สาวเลยต้องพาไป แต่เช้ามาพี่สาวไม่อยู่ไม่รู้ว่าเขาไปไหน หนูลงมาจากบ้านกำลังจะออกไปโรงเรียนคะปู่บอกหนูว่า "พี่ไปไหน ไหนสัญญาว่าจะพาปู่ไป ปู่จะเอาแรงที่ไหนไปเดินทำเรื่อง ข้าวกับยาปู่ก็ยังไม่กิน น้ำเสียงสั่นๆ" แต่โชคดีที่โกพาแกไปหลายครั้งที่หนูกับพี่สาวสัญญากับแกว่าจะพาแกไปหาหมอเวบาที่หมอนัดแกชอบบอกว่า ไม่มีใครพาปู่ไปหาหมอเลยปู่ต้องเดินจะเอาแรงที่ไหนเหนื่อยก็เหนื่อย พวกหนูเลยบอกว่าจะหยุดเรียนแล้วพาแกไป แกก็ดีใจมากๆคะ พอถึงวันนั้นหนูก็ไม่พาแกไปหนูอ้างว่าหนูมีสอบสำคัญ แกเหมือนะจะร้องไห้ ยังไงพวกหนูก็ไม่สนใจแกอยู่ดี คือละเลยแกมาก ตอนนั้นพี่สาวเลิกเรียนคะยังไม่จบมอห้าเลย หนูก็บอกให้เขาดูแลปู่เพราะเวลาที่ไปเรียนจะไม่มีใครอยู่กับปู่ ให้พาปู่ไปหาหมอคอยล้างไตรให้ปู่ แต่เขาก็ไม่ทำอะไรเลย จนปู่เข้าโรงพยาบาลล่าสุด ปู่ไอไม่หยุดวันนั้นหนูหยุดเรียนแล้วพาปู่ไปหาหมอแบบด่วนมาก หมอบอกว่าแกเป็นวันนะโรค หรือมะเร็งอะไรก็ไม่รู้คือเว่อร์มากมะเร็งอะไรปู่ไอเฉยๆ ปู่กลับบ้านมานอนบ้านได้ไม่ถึงสามวันปู่ก็เข้าโรงบาลอีก ครั้งนี้ปู่ต้องเปลี่ยนความแรงน้ำยาล้างไตรคือแรงจนปู่ทรมานปู่บอกหนูเลยว่าปู่ไม่ไหวแล้วเอาออกเถอะ หนูก็รีบปล่อยน้ำออกให้ปู่คะ อีกคืนปู่ไข้ขึ้นตาร้อนเพ้อแต่เรื่องเก่าๆเรียกหนูซ้ำๆทำอะไรซ้ำๆไม่รู้ว่าตอนเองอยู่ที่ไหนกี่โมงแล้ว เหนื่อยตลอดเวลา ตอนนั้นหนูก็ไม่รู้ว่าจะร้องไห้ทำไมทั้งๆที่ปู่ไม่ได้ไปไหนไม่ได้เป็นอะไร หนูคงสงสารปู่ที่ปู่ทรมาน ถ้าหนูเป็นแทนปู่ได้หนูก็ยอม บอกตรงๆว่าตอนนั้นจิตตกทรมานใจไม่อยากให้ปู่เจ็บทรมานแบบนี้ ก่อนหน้าวันทีปู่จะอาการแย่ลง ปู่บอกหนูว่า เล่นโทรศัพอีกแล้วมาดูปู่ก่อนนะลูกก่อนที่จะไม่มีโอกาส แล้วเขาก็จับข้อมือหนูเบาๆเขาบอกว่า อยากซื้อทองให้ใส่จัง หนูเลยบอกเขาว่า โอเคปู่ก็รีบออกจากโรงบาลนะหายไวไวแล้วมาซื้อทองให้หนูใส่ เขาตอบกลับมาว่า จะพยายาม คำเดียวแต่ทำไมหนูฟังแล้วจะร้องไห้จังคะ หนูไม่อยากให้เขาพยายามหายเลยถ้าเขายังเจ็บยังทรมานอยู่ ก่อนหนูจะกลับบ้าน หนูจุ้บมือปู่ทุกครั้งก่อนจะกลับบ้าน วันนั้นปู่จับมือหนูแน่นไม่ยอมปล่อยมือหนูเลยแล้วแกก็น้ำตาคอ วันที่แกอาการแย่ลงหนูอยู่เฝ้าเขาจนถึงตี 5 ของอีกวันหนูไม่ได้นอนกันเลย หนูยอมรับว่าหงุดหงิดที่แกเพ้อๆไม่รู้อะไรๆถามไปวนไป แกชอบบอกว่า "เอาปู่ขึ้นหน่อยลูก" แล้วพอแกลุกแกจะบอกว่า เหนื่อย เสียงเหมือนคนใจขาดใจเลยคะ ตอนนั้นมีอาพี่สาวหนูที่เฝ้า พี่สาวนั่งข้างซ้ายอานั่งข้างขวาหนูนั่งปลายเท้าปู่ ตอนนั้นปู่ลุกขึ้นมาแล้วเอามือลูบหัวพี่สาวกับอาแล้วถามหาหนู ปู่เหมือนจะกลัวว่าจะไม่มีใครเฝ้า หนูเลยบอกปู่ว่า อยู่นี่ละจะอยู่ข้างๆทั้งคืนละนอนนะปู่นะ จากนั้นอาก็ให้พวกหนูกลับบ้านไปนอน พ่อหนูมาปลุกที่บ้านประมาณบ่าย 1 ให้ไปดูแลปู่ หนูตอบน้ำเสียงหงุดหงิดว่า เดี๋ยวนั่งรถตามไปขอนอนก่อนไปก่อนเถอะวุ้ พี่สาวกับพ่อก็ไป ตอนเย็นพี่สาวโทรมาหาหนูไม่หยุดเลย ถามว่าจะมาหรือป่าวพ่อบอกว่าไม่ต้องให้หนูไปเพราะเขาจะกลับกันแล้ว พี่สาวบอกว่าปู่ได้ใส่ทิวอีกแล้ว หนูเลยบอกว่าปู่คงไม่เหนื่อยแล้วละคงหายใจทันแล้ว ตอนนั้นปู่เลิกเพ้อเลิกเป็นแบบเมื่อคืนก่อนแล้วคะ แต่ปู่พูดไม่ได้เพราะปู่ใส่ท่ออยู่ ปู่ใส่น้ำยาตัวแรงๆอยู่ด้วย ปู่ทำมือว่าให้ปล่อยน้ำออกระหว่างที่ปล่อยน้ำออก พี่สาวพูดกับพ่อหนูว่า ปู่ไม่ดื้อแล้วดูหลับแบบสบายมากมือปู่เย็นมาก แล้วเครื่องก็ดังพยาบาลเป็นสิบคนวิ่งมาปั้มหัวใจปู่ ปั้มไป 15 นาทีแล้วปู่ก็ยังไม่กลับมา พยาบาลเลยถามว่าจะปล่อยไหมหรือให้ 30 นาที พ่อกับพี่สาวไม่ยอมให้ปล่อยแล้วพยาบาลบอกให้ทำใจไว้เลย สุดท้ายปู่ก็ไม่กลับมา ตอนนั้นระหว่างที่หนูขึ้นรถไปโรงบาลหนูคิดแค่ว่ายังไงปู่ก็ต้องกลับมา หนูเข้าไปหนูงงมากอยู่ๆเขาก็ปิดผ้าม่านหนูเลยเดินเข้าไป ล้มทั้งยืนเลยคะ เห็นปู่พนมมือถือดอกบัวธูปเทียนข้างๆมีเสียงพระสวด หนูถามพ่อกับพี่ว่า เขาเอามาให้ปู่ถือทำไมให้ปู่ฟังอะไรแล้วทำไมปู่ไม่ตอบหนู หนูอยากกอดปู่ใจจะขาดแต่ตอนนั้นร้องไห้ไม่หยุดเลยกลัวว่าน้ำตาจะหยดใส่ตัวเขา เลยได้แค่จูบเท้าแกกราบแก หนูไม่คิดว่าปู่จะไปจากหนูจริงๆ หนูคิดกับตัวเองตลอดว่าถ้าปู่ไม่อยู่หนูจะเป็นยังไงใครจะคอยรับฟังปัญหาใครจะคอยตามใจใครตะคอยปกป้องหนูปู่คือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับหนูจริงๆหนูไม่รู้ว่าหนูจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงแล้วคะ มันทรมานทุกวันนี้ยังคิดว่าเขาอยู่ข้างๆตลอดเวลาเลยไม่มีคืนไหนที่ไม่ร้องไห้คืออยากกอดเขาอยากหอมแก้มเขา ถามตัวเองตลอดว่าเขาไม่รักเราหรอทำไมไม่บอกสักคำว่าจะไปก็รู้ว่าเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขาแล้วจะไปทำไม จนตอนนี้ผ่านมาสองเดือนแล้ว หนูขาดเรียนสองอาทิตหนูทะเลาะกับพ่อ เรื่องที่ไม่ไปรรคะ เขาชอบบอกหนูว่าไม่ต้องเรียนแล้วถ้าขาดบ่อยแบบนี้ หนูเลยไปลาออกเองคะ มันไม่ใช่ความผิดเขาเลยสักนิดแต่หนูแค่คิดว่า ทำไมตอนพี่เลิกเรียนเขาไม่ว่าสักคำแถมยังจะทำแบนให้อยากให้พี่เป็นเจ้าของแบนจะลงทุ่นให้ทุกอย่าง ต่างจากหนูเขา ไม่ให้แม้แต่เงินซื้อข้าวกิน หลรยครั้งที่หนูแอบดูพี่สาวหนูคุยกับพ่อในเฟสแล้วคุยเขื่องหนู ต่างคนต่างว่าหนู จากที่หนูนิสัยไม่ดีเอาแต่ใจปากร้าย แล้วตอนนี้หนูเหมือนคนเลวเลยคะ มันเสียความรู้สึกมากๆแต่เราก็ต้องเก็บไว้ต้องทำตัวปกติกับพี่สาวทั้งๆที่เอาเราไปคุยกับพ่อแบบนั้น หนูรู้สกเกลียดพี่สาวตัวเองมาก มีแต่คนรักมันพ่อรักมันเพราะแค่มันไม่ขอเงินพ่อใช้ มันไม่เรียนมันเอาแฟนเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย เขาก็ยังรักมัน ส่วนตอนครั้งสุดท้ายที่หนูคุยกับพ่อเขาบอกว่า เขาจะทำอะไรก็ได้ปู่ไม่อยู่แล้ว ตั้งแต่ปู่เสียเขาก็ไม่ค่อยมาที่บ้านเลยคะ เพราะอีกอย่างเขามีครอบครัวใหม่ที่ดีเขาเหมือนกำลังจะแต่งงานใหม่ด้วย หนูกับเขาต่างคนต่างไม่คุยกันไม่ให้เงินหนูใช้หนูก็ไม่เอา แต่หนูจะทำยังไงได้โตแล้วก็ต้องดูแลตัวเองต้องเข้มแข็ง แต่ต่อไปไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตเลยคะเงินก็ไม่มีใช้เรียนก็ไม่ได้เรียน ต่อจากนี้หนูควรทำยังไงดีคะหนูอายุ 17 เอง

ปล. ปู่ไม่อยู่โครตคิดถึงปู่ไม่มีคนให้คำปรึกษา