ฉันแค่เหงารึกลัวเสียเขาจริงๆ

#ความหลัง
เขา : พยามจะเข้าหา (มั้ง)
เรา : ก่เหมือนจะไม่สนใจ (ระแวง)
เขา : เริ่มถอยห่าง..แต่ก็ไม่หาย
เรา : ..........พอหันซ้าย,ขวา มองไม่เห็น
  ก็เรีอกร้องความสนใจ.. (งอแง,งี่เง่า จากเล็กน้อยก่มากขึ้นๆ)

#วันหนึ่ง
เขา : บอกว่าเริ่มคบกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่..ให้เราเลิกงอแง ห้ามโทรหา
  ทักไลน์มาได้ สะดวกจะตอบ ถ้าว่างจะมาหา,ให้เรามีหน้าที่รอ...
เรา : ตอบ > ค่ะ,รู้ค่ะ ควรเว้นระยะ สัญญานะว่าจะไม่หาย
  (ลบเบอร์ทิ้ง,เฟสมีไม่กล้าแอด,ทักไลน์กลัวเขาลำรำคาญ)
เขา : จะหายได้ยังไง ความรู้สึกดีๆยังเหมือนเดิม แล้วพูดว่าเพราะเราไม่ใส่ใจ
  ล่ะก่งอเเง งี่เง้า โทรไม่รับ เอาเบอร์คนอื่นโทรมา
เรา :  อยากได้ความชัดเจน รู้ว่ายังสำคัญ เขายังใจดีไม่โกรธสักครั้ง
  ยิ่งทำให้ความงี่เง่าของเราทวีคูณ
เขา : ทำตัวดีๆนะ ไลน์ทักมาพี่ก็ตอบ พี่ว่างปุปก็จะไปหาทันที .......ตัดสาย
เรา : .....................